Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος Τρόμου.

Πρόλογος...

Κατά την περίοδο των κινητοποιήσεων του Δεκέμβρη και ενώ μεγάλα κομμάτια της τοπικής κοινωνίας ακολουθούσαν το κύμα της εξέγερσης που απλωνόταν σε κάθε γωνιά της χώρας, οι Φοιτητικοί Σύλλογοι Ρόδου παρέμειναν εγκληματικά απραγής, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως τα «εκλεγμένα όργανα» των φοιτητών, ελεγχόμενα πλήρως από τη Δεξιά έχουν καταντήσει έρμαια της δολοφονικής κυβέρνησης Καραμανλή και των επιλογών της. Γυρίζοντας πίσω λίγο μετά το μεγάλο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 9/1, δεν περιμέναμε σίγουρα να αντικρίσουμε κάτι καλύτερο. Αλλά ούτε φανταζόμασταν ότι η κατάσταση μπορούσε να γίνει τραγικότερη. Βλέπετε όταν ζητήσαμε να οριστεί Δ.Σ. για να ορισμένα θέματα (όπως ήταν η τακτική Γενική Συνέλευση Ιανουαρίου , η γενοκτονία που συντελούνταν εκείνες τις μέρες στην Παλαιστίνη και φυσικά η εξεταστική και ο τρόπος διανομής των συγγραμμάτων), ο Πρόεδρος φοιτητών Τ.Μ.Σ. μας εξήγησε ότι δεν γίνεται να παρίσταται γιατί είχε να πάει σε τραπέζι! Τέτοια συμπεριφορά νομίζουμε ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια απαξίωσης Συλλόγων και των φοιτητών και αγγίζει εκείνα της κοματόδους αναισθησίας.


Κεφάλαιο 1 - Τα τέσσερα κρυμμένα βιβλιοπωλεία και το κυνήγι του χαμένου συγγράμματος

Μία βδομάδα (!) πριν την έναρξη της εξεταστικής περιόδου η διανομή συγγραμμάτων ξεκινά... Καμία ενημέρωση για το τρόπο διανομής από αρμόδια όργανα (το Δ.Σ. αναβλήθηκε άλλωστε λόγω αδράνειας του Προέδρου), ούτε ανακοινώσεις, ούτε τίποτα για αρκετές μέρες. Πάντα παραδίπλα μας τα παιδιά... Ακολούθησε το αδιαχώρητο: Ο νέος νόμος – πλαίσιο στην πλήρη εφαρμογή του. Ένα μόνο σύγγραμμα είναι πια δωρεάν σε κάθε μάθημα (για την ώρα...) και σαν να μη φτάνει αυτό, η εύρεσή των συγγραμμάτων αποτελεί πραγματικό άθλο αφού έχουν πλέον σκορπιστεί κυριολεκτικά στις τέσσερεις γωνιές της Ρόδου, ενώ η κάκιστη οργάνωση της διανομής δημιουργεί απελπιστικά μακριές ουρές ατόμων και πρόσθετα προβλήματα. Αυτό δεν είναι καπρίτσιο κάποιου άγνωστου διανομέα αλλά αποτέλεσμα της εφαρμογής του νόμου ο οποίος αναφέρει ότι οι εκδοτικοί οίκοι και όχι το Πανεπιστήμιο θα είναι πλέον υπεύθυνοι για τη διανομή των βιβλίων και άρα θα τα στέλνει ο καθένας στο βιβλιοπωλείο που πουλάει τις εκδόσεις του για να του κάνει το χαράτσι. Αλήθεια σας το ‘χαν πει αυτό οι γαλάζιοι αρχηγίσκοι; Η συνέχεια είναι ακόμη τραγικότερη. Ακολούθησαν επί πληρωμής σημειώσεις σε γνωστό χαρτοπωλείο και φοιτητές που αναγκάστηκαν να αγοράσουν μέχρι και τα βιβλία..... Και φυσικά η εξεταστέα ύλη είναι συχνά αδιευκρίνιστη ή κρύβεται πίσω από μισόλογα καθηγητών και όποιος δεν τα άκουσε αναγκάζεται τώρα να γλύφει μεσάζοντες «συναδέλφους» για να του τη δώσουν ώστε να μη φτάσει στο τραγικό σημείο να διαβάζει 24ωρα επί τρεις εβδομάδες (ή εναλλακτικά να χαλάσει όλο το μηνιάτικο του σε σκονάκια). Επιπλέον στα περισσότερα μαθήματα δε δόθηκαν καν οι σημειώσεις που είχαν τάξει οι καθηγητάδες στην Γενική Τμήματος του Νοέμβρη όταν στην αίθουσα που γινόταν η συνέλευση εισήλθαν διαμαρτυρόμενοι με απόφαση Συλλόγου περίπου 70 φοιτητές. Μπροστά τους οι «θεματοφύλακες της γνώσης» κύριοι καθηγητές (...) δεν μπορούσαν παρά να δώσουν σάπιες υποσχέσεις στήριξης της «Δωρεάν Παιδείας» και των αγώνων μας. Εξαιρέσεις υπάρχουν όπως παντού, αλλά εδώ μιλάμε για τον κανόνα.
Φυσικά όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στη ζοφερή πραγματικότητα που βιώσαμε όλοι. Μέχρι και τώρα πολλά βιβλία δεν έχουν έρθει καν, ενώ κάποια φτάνουν αφού εξεταστούμε στα μαθήματα στα οποία αντιστοιχούν! Βρίσκονται έτσι όλο και περισσότεροι φοιτητές που θα αναγκαστούν να αγοράσουν συγγράμματα και ακόμη περισσότεροι που θα ανεχτούν να ζητήσουν βοήθεια από γαλάζια στρατιωτάκια τα οποία προφανώς θα την παράσχουν με το αζημίωτο (της κάλπης).


Κεφάλαιο 2 – Η επέλαση του ροζ στρατού και οι αντεπίθεση των κυανόκρανων

Μέσα σε αυτό το χάος ζητήσαμε επανηλλημένα να γίνει Διοικητικό ώστε να ενημερωθεί ο Σύλλογος και να συζητήσουμε κατά πόσο μπορούμε να κάνουμε την κατάσταση περισσότερο υποφερτή. Παρά την έκλυση μας, η «ΔΑΠάρα» μας έγραψε και πάλι επιδεικτικά και οι ΠΑΣΠίτες με τη σειρά τους έκαναν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα (ίσως και το μόνο που μπορούν). Εγκληματική απάθεια, μη παρέμβαση, αδιαφορία.
Για να είμαστε ειλικρινείς η μη συμμετοχή από πλευράς τους ήταν όντως η πιο τίμια στάση που θα μπορούσαν να κρατήσουν... Αντίθετα η Π.Κ.Σ. επέλεξε να «απαντήσει» στην εφαρμογή του νόμου – πλαίσιο με φυλλάδες υποκρισίας (ίσως και αφέλειας αν θέλουμε να είμαστε καλοπροαίρετοι), στις οποίες προτινόταν η παροχή όλων των συγγραμμάτων να γίνει δωρεάν και καταδικαζόταν από την μία η ΔΑΠ και από την άλλη το σκοτεινό μπλοκ ΠΑΣΟΚ – ΣΥΝ – ΕΑΑΚ (αποκύημα κάποιας αρρωστιμένης, σταλινικής φαντασίωσης τους).
Δυστυχώς η μη κλιμάκωση των κινητοποιήσεων την κρίσιμη περίοδο και η μη στήριξη υλοποιήσιμων ριζοσπαστικών αντιπροτάσεων από συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις σε συνδιασμό με τη συντεχνιακή υπεκφυγή των καθηγητών, μας έχει οδηγήσει για την ώρα μερικά βήματα πίσω. Είναι λοιπόν άκρως λαϊκίστικο και σίγουρα υποκριτικό να γίνεται πρόταση για δωρεάν διανομή όλων των συγγραμμάτων σε αυτή τη φάση. Τη στιγμή που η εξεταστική ξεκινούσε μόλις τρεις μέρες αφού διακίνησαν το κείμενό τους... Οι μισοί φοιτητές είχαν ήδη πάρει βιβλία με βάση το νέο νόμο. Τα δε βιβλία είχαν παραγγελθεί ήδη απ’ το Δεκέμβρη με βάση το νέο νόμο. Ανάλογα με την ποιότητα των αντικειμενικών συνθηκών αλλάζει και η τακτική της αντιπαράθεσης. Αυτό λέει η κοινή λογική (και ο Λένιν επίσης), αυτό πρέπει να γίνει και τώρα εκτός και αν οι «συναγωνιστές» είναι πλέον γραφικοί εκ πεποιθήσεως.
Σε τελική ανάλυση δε γίνεται να προτείνεις τόσο δραστικά επιθετικά μέτρα όταν δεν έχεις κάνει καμία ουσιαστική κίνηση για το μπλοκάρισμα της λίστας συγγραμμάτων, όσο υπήρχε ακόμη χρόνος. Αν δεν κάνουμε λάθος στις Συνελεύσεις του Νοέμβρη έκαναν το παν για να μην πάρει ο Σύλλογος μαχητική απόφαση κατάληψης και έπειτα κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων ενάντια στο νόμο – πλαίσιο και τα ΚΕΣ, επέδειξαν απόλυτη αδιαφορία και παθητική συμμετοχή στις γραφειοκρατικές διαδικασίες... Με τη στάση τους σαμποτάρισαν την κατάληψη αλλά και το Σύλλογο στον ίδιο βαθμό που το έκανε την περίοδο εκείνη και η ΔΑΠ. Μόνιμη θέση τους ήταν η επιστροφή στην ομαλότητα μέσω της αποκλιμάκωσης των κινητοποιήσεων κλπ.

Παρένθεση:
Λοιπόν τα πράγματα είναι απλά. Πριν αποφασίσουν τα εγγονάκια της Βάρκιζας να ξαναρίξουν το φλέγμα της ταύτισής μας με το ρεφορμισμό, ας θυμηθούν για λίγο που ήταν οι ίδιοι σε όλες τις κινητοποιήσεις της νεολαίας μετά το ‘68... Ας τους βοηθήσουμε στην απάντηση: Στην ουρά του κινήματος, πίσω από την επαναστατκή αριστερά, τόσο σε επίπεδο πρακτικών όσο και σε επίπεδο στρατηγικής. Καμία ανατροπή αντιδραστικών σχεδίων δεν έγινε με δικό τους πλαίσιο ακόμη και όταν πλειοψηφούσαν στο Φοιτητικό Κίνημα.
Ας κάνουμε όμως και λίγη Ιστορία:
Το ’73 οι ΚΝίτες αποκολλούσαν τους φοιτητές της κατάληψης του Πολυτεχνείου προβοκάτορες και παρενέβησαν μόνο όταν κατάλαβαν τη δυναμική της εξέγερσης, με τη δικαιολογία ότι δεν έπρεπε να την αφήσουν να στο έλεος των «αριστεριστών». Βέβαια χωρίς εκείνους που αποκαλούν «αριστεριστές» η εξέγερση του Πολυτεχνείου ίσως δεν είχε ξεκινήσει ποτέ... Και αν τους αγωνιστές του Νοέμβρη του 1973 τους αποκαλούσαν προβοκάτορες ή και πράκτορες, τους σύγχρονους εξεγερμένους του Δεκέμβρη του 2008 τους ταύτισαν πέρα από την προβοκάτσια με το έγκλημα και την τρομοκρατία. Πήραν μέχρι και τα συγχαρίκια της Κυβέρνησης και του ΛΑ.Ο.Σ..
Το 1985 οι τραμπούκοι της ΚΝΕ έσπαγαν τις καταλήψεις του Χημείου και του Πολυτεχνείου σπάζοντας παράλληλα στο ξύλο τους εξεγερμένους και καταφέρνοντας αυτό που δεν είχαν πετύχει μέχρι εκείνο το διάστημα οι δυνάμεις ασφαλείας και το κράτος. Τώρα τουλάχιστον απλά στηρίζουν το «φιλήσυχο» μπλοκ των ανοιχτών Σχολών... Να σας ενημερώσουμε ότι τον τελευταίο μήνα έχει γίνει μόδα σε μεγάλους συλλόγους σε Αθήνα (π.χ. ΣΕΜΦΕ) και αλλού να κατεβαίνουν σε κοινά πλαίσια στις Γενικές Συνελεύσεις με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ προκειμένου να μην κλείσουν τις σχολές οι «θερμόαιμοι που προσβάλλουν με τις τακτικές τους το λαϊκό κίνημα».
Αν το λαϊκό κίνημα που ονειρεύεστε είναι αυτό που επιβραβεύεται από την άκρα Δεξιά και κάνει πορείες σε κλίμα επιτάφιου εν μέσω κοινωνικής έκρηξης, τότε κάπου χάσατε το δρόμο συνάδελφοι... Ή ίσως να ξαναβρίσκεται σιγά σιγά το μονοπάτι της αντίδρασης που είχατε ακολουθήσει το ’89. Τη χρονιά της εκλογικής και κυβερνητικής συνεργασίας σας με την Νέα Δημοκρατία.
Όπως και να ‘χει η ρεφορμίζουσα προπαγάνδα σας η οποία μας στοχοποιεί εδώ και καιρό είχε αντιμετωπιστεί από πλευράς μας -ως τώρα- με επιείκια. Σε μία σχολή που τις διαδικασίες του Συλλόγου υπονομεύει η αυτοδυναμία της ΔΑΠ η ανάλωσή μας σε διαμάχες με φορείς άλλων δυνάμεων της Αριστεράς είναι ανούσια και ζημιογόνος. Άλλοστε η σύγκρουση μας με τη ΔΑΠ – ΝΔΦΚ εκφράζει την αντιπαράθεσή μας με δεξιές αντιλήψεις συνολικά, ενώ στην παρούσα συγκυρία σημαίνει και σύγκρουση με τις τακτικές της κυβέρνησησης Καραμανλή τις οποίες η παράταξη αυτή κρατά για λάβαρο. Αντίθετα το να ανοίγουμε σε αυτή τη φάση πολιτικό διάλογο με τη ρεφορμιστική αριστερά το θεωρούμε όχι μόνο άκαιρο όπως εξηγήσαμε αλλά και αδιάφορο. Όμως έχουμε εξηγήσει ότι δεν ανεχόμαστε τη διαστρέβλωση της πολιτικής μας ταυτότητας. Θα ήταν μεροληπτικό αν δείχναμε ακόμη περισσότερη ανέχεια στο παραλήρημα σας.
...Κλείνει η παρένθεση.

Η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ με τη σειρά της επιτέλεσε το θεάρεστο έργο της διανομής συγγραμμάτων στο κυλικείο του Πανεπιστημίου. Ο αλτρουϊσμός σε καμία περίπτωση δεν είναι νοοτροπία κατακριτέα. Αλλά ειλικρινά χρειάζεται μία καλή δικαιολογία για να εξηγηθεί ο λόγος που κανείς πέραν ΔΑΠιτών δεν ενημερώθηκε για το ζήτημα από τους υπεύθυνους (αφελής ερώτηση ίσως... Για ποιο άλλο θέμα άλλωστε ενημερώνονται;). Φυσικά οι ΠΑΣΠίτες με τη σειρά τους δεν έχασαν ευκαιρία να χωθούν και αυτοί (ακάλεστοι) στο παιχνίδι – ξέρετε... μην το πάρουν οι ΔΑΠίτες μονοπώλιο... Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να θυμίσουμε ότι η διανομή των συγγραμμάτων δεν είναι υπευθυνότητα των φοιτητών ή των Συλλόγων αλλά θα έπρεπε να γίνεται από υπαλλήλους του Πανεπιστημίου. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ουσιαστικά ποτέ δε διεκδίκησε κάτι τέτοιο γιατί απλούστατα την εξυπηρετεί η σημερινή, παθογενής κατάσταση και επιδιώκουν να κάνουν οι ίδιοι την «αγκαρία» της διανομής ώστε να προωθούν ένα πρόσωπο «καλού Σαμαρείτη», ιδιαίτερα πολύτιμο γι’ αυτούς σε προεκλογικές περιόδους. Γι’ αυτό άλλωστε και ξεκίνησαν το παιχνιδάκι μόνοι τους. Και φυσικά υπό τέτοιες συνθήκες δεν ήταν δυνατόν να τους ακολουθήσαμε.


Κεφάλαιο 3: Το Ιντερλούδιο του Τρόμου

Η Εξεταστική ξεκινά μετατρέποντας το Πανεπιστήμιο σε ιδιότυπο εξεταστικό κέντρο. Πλήρης νέκρωση κάθε πολιτιστικής – πολιτικής δραστηριότητας (όχι ότι είχαμε και καμιά τεράστια ποικιλία νωρίτερα) και το θληβερό πήξιμο πάνω από τα βιβλία ξεκινά. Το εμπνευσμένο πρόγραμμα που μας κολά τρία μαθήματα στην ίδια μέρα σπάει κόκκαλα και νεύρα, η ύλη αν και όπου υπάρχει είναι απελπιστική, το διάβασμα βαρετό, κουραστικό και συχνά ανούσιο ως εξεταστικό εργαλείο αφού δεν είναι δα σπάνιο πράγμα ο καθηγητής να βάζει ύλη, όχι από εκείνα που διαβάζουμε στο βιβλίο (αν έχουμε) αλλά απο εκείνα που είπε στο μάθημα! Βλέπεις μπορεί να σου λένε όλη τη χρονιά ότι οι παρακολουθήσεις είναι προαιρετικές αλλά κάθε Γενάρη βγάζουν τα αποθημένα τους μερικοί - μερικοί. Δεν εκλήπουν βεβαίως οι περιπτώσεις καθηγητών που σημειώνουν σε κόλλες συναδέλφων μας για να τους βαθμολογίσουν ευνοϊκά είτε επειδή πήγαιναν συχνά στο μάθημα, είτε για άλλους, πολύ λιγότερο αθώους λόγους... Όλα αυτά τίνουν να γίνουν ψιλά γράμματα στο Τμήμα μας, όπου πλέον η καθηγητική «αυθεντία» κάνει κατάχρηση εξουσίας από χόμπι... Πρόσφατα καθηγητής «σημάδεψε» κόλλες εξεταζομένων με σκοπό να τους βαθμολογίσει αρνητικά πριν ακόμη δωθούν τα θέματα επειδή γελούσαν!
Ο Σύλλογος αντιμετώπισε τα γεγονότα αυτά (κλασικά) με πλήρη απάθεια. Εύκολα λεν αυτοί που τον ελέγχουν τη λέξη «συνάδελφος», εύκολα μιλούν για φοιτητικά συμφέροντα και εύκολα παριστάνουν τους «πάντα δίπλα» και τη «φωνή» του φοιτητή. Με το άβατο του καθηγητικού μπλοκ όμως, όπως και με κάθε φορέα που ασκεί πραγματικά δυναμική εξουσία πάνω στις ατομικές τους φιλοδοξίες δυσκολεύονται να τα βάλλουν. Ίσως γιατί κάπου εκεί μπαίνουν και τα όρια του καθεστωτισμού με το ριζοσπαστισμό.


Επίλογος...

Ο επίλογος αργεί ακόμη. «Χάπι έντ» δεν προβλέπεται σε καμία περίπτωση, όσο τα ίδια χέρια κρατούν την πένα που γράφει αυτό το δράμα. Μην περιμένεις από κανέναν την αλλαγή, γράψε εσύ τη συνέχεια της Ιστορίας. Γύρισε την πλάτη στα κομματικά επιτελεία και διεκδίκησέ νίκες για όλους μας, με όπλο τις Γενικές Συνελεύσεις Φοιτητών, το μόνο αμεσοδημοκρατικό όργανο του Συλλόγου.

ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΤΗ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!
ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ!