Περί μη ύπαρξης συλλόγου ο λόγος

Τα αποτελέσματα των φετινών φοιτητικών εκλογών είχαν βαρύνουσα πολιτική σημασία αφού αποτύπωσαν σε ένα βαθμό τα ιδιαίτερα πολιτικά χαρακτηριστικά που αρχίζει να διαμορφώνει το φοιτητικό κίνημα της χώρας μας στη νέα εποχή που ανοίγει ο Δεκέμβρης, η ξόφληση του φιλελεύθερου μοντέλου και η διεθνής συστημική κρίση. Σε πανελλαδικό επίπεδο αυτό που διαπιστώνεται με μία πρώτη ματιά είναι μία πτώση της ΔΑΠ, της Πανσπουδαστικής και της ΑΡΕΝ και μία άνοδος της ΠΑΣΠ και των σχημάτων της ΕΑΑΚ.
Σε τοπικό επίπεδο πάντως τα αποτελέσματα των εκλογών στιγματίζονται από την κατακόρυφη πτώση της ΔΑΠ και την αλματώδη άνοδο της δυναμικής των σχημάτων της ΕΑΑΚ. Η πτώση της ΔΑΠ οφείλεται τόσο σε παράγοντες εξωτερικούς, (όπως είναι σε κεντρικό επίπεδο: η γενικευμένη αποστράτευση του ελληνικοί λαού από το φιλελεύθερο μοντέλο σε επίπεδο ιδεολογίας, η διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών σε μία περίοδο μεγάλης κρίσης για τη Νέα Δημοκρατία κλπ. Και σε τοπικό: η αναβαθμισμένη δράση των ριζοσπαστικών δυνάμεων, η μειωμένη χρηματοδότηση από τη Νέα Δημοκρατία σε σχέση με προηγούμενες χρονιές.) αλλά και εσωτερικούς. Η δική μας άνοδος κρίνουμε ότι οφείλεται στη διαρκή και αξιοπρεπή μας παρουσία, στον αντισυνδιαχειριστικό τρόπο της πολιτικής μας παρέμβασης, στην ολόπλευρη και μαχητική στήριξη από πλευράς μας των αγώνων του Δεκέμβρη, στην καθημερινή ανάδειξη των επιπτώσεων της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης με αιχμές τα ΚΕΣ και τον νόμο – πλαίσιο.
Η αυτοδυναμία της ΔΑΠ στο σύλλογο Μεσογειακών Σπουδών είναι πλέον παρελθόν και θεωρούμε ότι η από πλευράς μας δυναμική και συνεχής αντιπαράθεση με αυτή την παράταξη, το ξεσκέπασμα της στα μάτια των φοιτητών, η καθημερινή σύγκρουσή μας με τις πολιτικές που πρεσβεύει ήταν ο σημαντικότερος παράγονρας στην εκλογική πτώση πτώση της και ως τέτοιος ήταν και καταλύτης για το σπάσιμο της αυτοδυναμίας. Στο τελευταίο σιγοντάρισε η άνοδος της ΠΑΣΠ, μία άνοδος που οφείλεται από τη μία στη διεύρυνση του κοινωνικού κύκλου της και από την άλλη στη γενναία χρηματοδότηση της από το ΠΑΣΟΚ που της εξασφάλισε αρκετά εισιτήρια ψηφοφόρων.
Από την αρχή της πολιτικής μας ύπαρξης, είχαμε διαπιστώσει ότι η αυτοδυναμία της ΔΑΠ δημιουργούσε πρόσθετα προβλήματα στο Σύλλογο και το Τμήμα…. Πτυχίο χωρίς επαγγελματική κατοχύρωση, τεράστια προβλήματα με τις κτιριακές εγκαταστάσεις, καλπάζουσα καθηγητική αυθαιρεσία, παθητική αποδοχή κάθε κυβερνητικής «οδηγίας», ακόμη και της πιο αντιδραστικής. Επίσης αλαζονεία απέναντι στις άλλες πολιτικές δυνάμεις, απαξίωση των Γενικών Συνελεύσεων, καλλιέργεια του ατομικισμού, ενσωμάτωση της παθητικότητας και της παθητικής συμμετοχής στα κοινά. Το σπάσιμο της αυτοδυναμίας σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί κατά κάποιο μεταφυσικό τρόπο τη λύση σε όλα αυτά. Ανοίγει όμως νέα πεδία δράσης. Ανοίγει την προοπτική της συχνότερης μαζικής παρέμβασης στα κοινά μέσω Γενικών Συνελεύσεων και αποτελεί κομβικό βήμα για την αποδέσμευση των δράσεων του Φοιτητικού Συλλόγου από τις ορέξεις της γαλάζιας πεντάδας.
Αμέσως μετά το σπάσιμο της αυτοδυναμίας, η φημολογία της ΔΑΠ περί ύπαρξης ενός σφιχτοδεμένου «αντί – ΔΑΠ» μπλοκ καταρρίφθηκε, με τον δραματικότερο ομολογουμένως τρόπο…
Βάση του καταστατικού (το οποίο στο Σύλλογό μας αποτελεί κάτι σαν Ευαγγέλιο) λίγες μέρες μετά τις εκλογές πρέπει να συσταθεί το νέο Διοικητικό Συμβούλιο. Κατά τους γραφειοκράτες αντιπροσώπωους των άλλων παρατάξεων τέτοιο πράγμα χωρίς Πρόεδρο, γραμματείς και φαρισαίους δεν μπορεί να υφίσταται και είναι και πολύ παράνομο μάλιστα. Αναγνωρίζοντας αναγκαστικά την κυρίαρχη αυτή αντίληψη για τα όργανα διοίκησης προτείναμε την αναλογική κατανομή των θέσεων του προεδρείου (πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γραμματέας, ειδικός γραμματέας, ταμίας) κατά τον ίδιο τρόπο που αναλογικά μοιράζονται και οι έδρες του Διοικητικού στις υπόλοιπες δυνάμεις ως πιο δίκαιο τρόπο κατανομής. Σε αυτή την περίπτωση οι θέσεις θα μοιράζονταν ως εξής:

Συνολικός αριθμός ψηφισάντων / αριθμός θέσεων του προεδρείου = μέτρο έδρας
334 / 5 = 66.8
Σε κάθε παράταξη - σχήμα αναλογεί καθ’ αυτόν τον τρόπο 1 έδρα για κάθε 66.8 ψήφους που έχει λάβει. Τα ‘’υπόλοιπα’’ κατανέμονται και πάλι κατά τρόπο αναλογικό:

Παράταξη/ Σχήμα
Ψήφοι που έλαβε
Ψήφοι / μέτρο έδρας στο προεδρείο
Έδρες που της αναλογούν (Α' κατανομή)
Έδρες που της αναλογούν (Β' κατανομή)
ΔΑΠ
147
2,20
2
2
ΠΑΣΠ
102
1,53
1
2
ΦΑΠΑ
44
0,66
0
1
ΠΚΣ
29
0,43
0


Για να προκύψει όμως ο αναλογικός διαμοιρασμός των θέσεων χρειάζεται οι παρατάξεις να τον αποδεχτούν. Να αποδεχτούν δηλαδή τη… δημοκρατία και την απλή αναλογική! Η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ διαφώνησε εξ’ αρχής. Όχι απλά είδε με καχυποψία την αναλογική κατανομή, αλλά την κατήγγειλε ως αυθαίρετη και (διακινδυνεύοντας να καταντήσει γραφική) άρχισε να διερωτάται μήπως ως πρακτική η απλή αναλογική είναι παράνομη! Αντ’ αυτού τι πρότεινε; Να κατεβαίνει για κάθε θέση κάποιος εκπρόσωπος από όποια παράταξη επιθυμεί και να ψηφίζεται ονομαστικά. Έτσι συνηθίζεται στο Τμήμα μας εδώ και χρόνια είπαν. (άλλωστε και το ρουφιάνεμα αριστερών στην ασφάλεια συνηθιζόταν στα ελληνικά Πανεπιστήμια για πολλά χρόνια. Ίσως γι’ αυτό το επανέφεραν…) Βάση εθιμικού δικαίου λοιπόν κατά τη ΔΑΠ έπρεπε να ψηφίσουμε πρόσωπα! Με αυτό τον τρόπο όμως μία παράταξη θα μπορεί να διεκδικήσει περισσότερες θέσεις από το προεδρείο απ’ όσες θα δικαιούταν αναλογικά. Θα ήταν τεράστια οπισθοχώρηση να δεχτούμε κάτι τέτοιο, το οποίο εκτός των άλλων θα προϋπέθετε προκειμένου να μην παρακωλύσουμε τη διαδικασία να στηρίξουμε και άτομα άλλων παρατάξεων για να λάβουν θέσεις στο προεδρείο. Αλλά ακόμη και αν το κάναμε δεν θα είχε κανένα νόημα αφού η Πανσπουδαστική τραβούσε σε δικά της μονοπάτια… Πρώτη της σκέψη (την οποία υπερασπίστηκε με σθένος) ήταν το «καμία συνεργασία». Η τακτική αυτή, εκτός του ότι είναι θεωρητικά και ιστορικά λαθεμένη και αποτελεί από μόνη της υπεκφυγή και παραίτηση, είναι και μία τακτική που αν όλες οι δυνάμεις επέλεγαν να την ακολουθήσουν, θα έδινε 4 από τις 5 θέσεις του προεδρείου στη ΔΑΠ και θα ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να της γίνει. Σε περίπτωση δε που εμείς αποφασίζαμε να συνεργαστούμε με την ΠΑΣΠ, το αποτέλεσμα όλων των ψηφοφοριών θα ήταν 4(ΔΑΠ) – 4(3 ΠΑΣΠ + 1 ΦΑΠΑ) συν ένα λευκό της ΠΚΣ, οπότε η διαδικασία θα έμενε και πάλι μετέωρη\Με την στάση τους αυτή καθυστέρησαν ανεπανόρθωτα τη σύσταση του συλλόγου, παρακολύωντας όλες τις διαδικασίες του.
Οι μέρες περνούσαν, η ΔΑΠ επέμενε στην αρχική της προσωπολαγνική τοποθέτηση, η δε Πανσπουδαστική έδινε ρεσιτάλ εκπλήξεων… Στην επόμενη σύγκληση για τη σύσταση του προεδρείου, ενημέρωσε τα έκπληκτα ώτα μας ότι τελικά θα συμμετέχει στην ψηφοφορία με την προϋπόθεση να υπάρξει… αναλογική κατανομή των εδρών! Αλλά οι εκπλήξεις δε σταματούν εδώ! Η Πανσπουδαστική βλέπετε έχει φτιάξει δικό της σύστημα απλής αναλογικής (!) στο οποίο σε αντίθεση με την πατροπαράδοτη απλή αναλογική, οι αριθμοί δεν παίζουν κάποιο ιδιαίτερο ρόλο. Απλά οι παρατάξεις μοιράζονται τις θέσεις μία – μία με κάποια αυθαίρετη σειρά! Επίσης με την αναλογική νέου τύπου που ανακάλυψε η ΠΚΣ (που προφανώς βασίζεται σε ανώτερα μαθηματικά τα οποία δεν τα κατέχουν κοινοί θνητοί), η ΠΚΣ παίρνει θέση και μάλιστα αυτή του γραμματέα, η ΔΑΠ με τη σειρά της κρατάει υποχρεωτικά… Πρόεδρο και Ταμία!
Στην επόμενη συνάντηση, αφού ούτε στη δεύτερη στάθηκε δυνατόν να ψηφιστεί προεδρείο, ο πρόεδρος της εφορευτικής, αν και παρουσιάστηκε στη διαδικασία δεν έφερε μαζί του ούτε το βιβλίο των πρακτικών, ούτε τη σφραγίδα του συλλόγου εμπαίζοντας ανοιχτά όλους τους παρευρισκόμενους. Το ζήτημα λοιπόν της κατανομής των εδρών πέρασε από τότε σε Γενική Συνέλευση Φοιτητών, η οποία ύστερα από συνεννόηση μεταξύ παρατάξεων και όχι με ψηφοφορία, (αντικαταστατικά δηλαδή αλλά εδώ δεν μπήκε νομικό θέμα, αφού ήταν πρόταση της ΔΑΠ…) ορίστηκε για την Παρασκευή 12/ 6.

Η πρόθεση της ΔΑΠ να σφετεριστεί όσο το δυνατόν περισσότερη εξουσία είναι γνωστή και καθόλου οι συνδικαλιστές της δεν έχουν διάθεση να το κρύψουν. Στα τμήματα που κράτησε την αυτοδυναμία για παράδειγμα όχι απλά δεν κατανεμήθηκαν αναλογικά οι έδρες και οι θέσεις στα όργανα συνδιοίκησης (Σύγκλητος, Κοσμητεία, Φοιτητική Μέριμνα κ.α.) αλλά μοίρασε τα πάντα ανάμεσα στα μέλη της ωσάν να ήταν η ίδια ο Σύλλογος, ωσάν να κατείχε το 100% της αποδοχής του κόσμου, όπως συνέβαινε και στο Τ.Μ.Σ. άλλωστε μέχρι πρόσφατα… Αλλά η δίψα τους για παντοδυναμία δε μας αφορά. Από την άλλη δε μας αφορά ούτε και η παθιασμένη διεκδίκηση από πλευράς της ΠΑΣΠ της γκλαμουράτης θέσης του Προέδρου. Το μόνο που μας απασχολεί είναι το γεγονός ότι εδώ και ένα μήνα ο Σύλλογος Φοιτητών του Τμήματος Μεσογειακών ουσιαστικά δεν υφίσταται! Ζητήματα πολύ σημαντικά, (εστίες, συγγράμματα, άσυλο, εσωτερική αξιολόγηση, παλιό στρατόπεδο) επανέρχονται επιτακτικά και κανένα όργανο του φοιτητικού συλλόγου δε λειτουργεί ώστε να αναλάβει δράση. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί πολύ απλά, όλες οι παρατάξεις, με πρωτοστατούσες αυτές του δικομματισμού έχουν βάλει το πολιτικό τους συμφέρον πολύ πιο ψηλά από αυτό των φοιτητών που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Η ΔΑΠ είναι σίγουρο ότι θα χρησιμοποιήσει τα παραπροϊόντα αυτής της παρωδίας για μαζική προπαγάνδα, για να τονίσει ότι μπορεί ο Σύλλογος στα χρόνια της αυτοδυναμίας να μη λειτουργούσε σωστά, αλλά τουλάχιστον υπήρχε! Και παρ’ όλα αυτά, η ΠΑΣΠ δε φαίνεται να ενοχλείται στο ελάχιστο από την υπάρχουσα κατάσταση. Μάλλον τα συλλογικά προβλήματα δεν την αφορούν, τώρα που το ρεύμα του σπασίματος της αυτοδυναμίας είναι φρέσκο και μπορεί ακόμη να στηρίζεται σε αυτό για να κερδίζει σε επίπεδο επιρροής κάποιους, ελάχιστους σίγουρα, υποστηριχτές. Η ΠΚΣ με τη σειρά της, μας δίνει την εντύπωση ότι καθόλου δεν έχει καταλάβει πόσο αντιδραστική έχει αποδειχτεί στην πράξη η τοποθέτησή της.

Εμείς δεν έχουμε θέση σε αυτό το παιχνίδι. Από τη στιγμή που δεν είναι δυνατόν σε αυτή τη φάση να διαλύσουμε την ιεραρχική δομή του Δ.Σ. και το προεδρείο του, δηλώνουμε ξεκάθαρα υπέρ της αναλογικής κατανομής των εδρών. Αυτός είναι ο μόνος δημοκρατικός τρόπος να κατανεμηθούν, τον υποστηρίξαμε από την αρχή, θα την υπερασπιστούμε και στη Γενική Συνέλευση της Παρασκευής. Το ποια θέση θα μας δοθεί τελικά στο προεδρείο δε μας αφορά πλέον. Στην κατάσταση που έχει περιέλθει ο Σύλλογος αυτό που προέχει είναι η σύσταση των οργάνων διοίκησής του. Περιμένουμε από τις άλλες δυνάμεις να επιδείξουν τη σοβαρότητα που αρμόζει στο θέμα και από τα μέλη του Φοιτητικού Συλλόγου, να παραβρεθούν μαζικά στη Γενική Συνέλευση, στηρίζοντας την αναλογική κατανομή των θέσεων του προεδρείου, ώστε να εξασφαλιστεί ότι καμία παράταξη δε θα καπηλευτεί εξουσία στις πλάτες του Φοιτητικού Σώματος.


Φοιτητική Αριστερή ΠΑρέμβαση