ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ...

Πριν τρεις μήνες ζήσαμε πρωτοφανείς κινητοποιήσεις χιλιάδων κρατουμένων των ελληνικών φυλακών κατά τις οποίες προχώρισαν μάλιστα σε απεργία πείνας διάρκειας 18 ημερών. Ήταν ένας αγώνας νικηφόρος καθώς η κυβέρνηση αποδέχτηκε ένα κλάσμα των αιτημάτων τους και ανακοίνωσε μάλιστα τη σταδιακή αποφυλάκιση 5.500 κρατουμένων.

Τρεισ μήνες μετά, κάθε ελπίδα που είχαν θρέψει οι εξαγγελίες του Υπουργού Δικαιοσύνης Ν.Δένδια, εξανεμίζεται. Η διάψευση των ελπίδων που δημιουργήθηκαν, σε συνδυασμό με τα προβλήματα αξιοπρεπούς διαβίωσης που συνεχίζονται, συσσωρεύουν και πάλι εύφλεκτο υλικό στις ελληνικές φυλακές.

Κύκλοι του υπουργείου Δικαιοσύνης έλεγαν ότι οι κρατούμενοι που θα αποφυλακισθούν τελικά, μετά τα μέτρα Χατζηγάκη, ούτε κατά διάνοια δεν θα πλησιάζουν τους 3.700, όπως υπολόγιζε ο προηγούμενος υπουργός. Η πρώτη εκτίμηση του Ν. Δένδια κατέβαζε τον αριθμό αρκετά κάτω από 2.000 κρατούμενους, ενώ τα τελευταία στοιχεία τους περιορίζουν γύρω στους 1.000.

Τίποτα δεν έχει αλλάξει επίσης και στον απαράδεκτο τρόπο με τον οποίον απορρίπτονται συλλήβδην αιτήσεις χορήγησης αδειών. Και αυτό, παρά τις έγγραφες οδηγίες του υπουργείου ότι πρέπει όλες οι αποφάσεις να είναι αιτιολογημένες...

Οι εξόριστοι μίας κοινωνίας που βαφτίζει "σωφρονισμό" την τρομοκρατία και τα βασανιστήρια στα άθλια ιδρύματα των ελληνικών φυλακών, επέδειξαν έναντί της αξιοθαύμαστο κουράγιο και αξιοπρέπεια. Ο αγώνας τους είναι ένας αγώνας για ζωή και ελευθερία και ως τέτοιος είναι ένας αγώνας δίκαιος. Η απάνθρωπη αδιαφορία της Κυβέρνησης θα τους στρέψει και πάλι εναντίον της. Και την επόμενη φορά δε θα είναι μόνοι τους!

Αναστέλει τη λειτοργία του το Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης

Η εφαρμογή των νέων νόμων σε συνδιασμό με την υποχρηματοδότηση στην Παιδεία, οδηγεί τις Σχολές σε μαρασμό αφού πλέον δεν έχουν καν τα απαραίτητα χρήματα για να συνεχίσουν τη λειτουργία τους. Το ίδιο το κράτος με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο υποβαθμίζει σε πρωτοφανή επίπεδα την Εκπαίδευση.

Μετά το Παιδαγωγικό και το Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών, (ΦΚΣ) του Πανεπιστημίου Κρήτης, αναστέλει τη λειτουργία του αφού δεν έχουν δοθεί κονδύλια για να διδάξουν καθηγητές!Σε σχετικό ψήφισμα που εξέδωσε η γενική συνέλευση του ΦΚΣ του Πανεπιστημίου Κρήτης, τονίζεται ότι ενώ έχει ξεκινήσει το β΄εξάμηνο σπουδών (εαρινό) από τις 16 Φεβρουαρίου, το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει χορηγήσει τα απαραίτητα κονδύλια για την πρόσληψη διδασκόντων με το προεδρικό διάταγμα 407/80.

Για αντίστοιχους λόγους έχουν κλείσει από τις αρχές του φετινού ακαδημαϊκού έτους δεκάδες Τμήματα σε όλη τη χώρα, κατά κύριο λόγο Τμήματα των λεγόμενων "Ανθρωπιστικών" Επιστημών. Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζει και το Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών, το οποίο παραμένει κλειστό κατά την τρέχουσα εβδομάδα, αναμένοντας την έγκριση των κονδυλίων για τους συμβασιούχους διδάσκοντες 407/80.

Το ζήτημα της πιθανής αναστολής της λειτουργίας του Τμήματός μας θα απασχολήσει τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Αιγαίου στις 25 και 26 Φεβρουαρίου...

Ο ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Με αφορμή τις σημερινές εκλογές στο Ισραήλ, εκλογές που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο για την πορεία της εξωτερικής του πολιτικής μεταφέρω στο blog το παρακάτω άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ που νομίζω ότι αποτυπώνει σε ένα βαθμό το κλίμα που επικρατεί στην πολιτική σκηνή αυτής της χώρας. Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα "ΠΡΙΝ" (8/2/2009)

Εκλογές μεθαύριο στο Ισραήλ και έχουν φρίξει όλοι οι ξένοι παρατηρητές με τις τάσεις ραγδαίας φασιστικοποίησης της χώρας, που παρατηρήται μετά τον πόλεμο και τις ανηλεείς σφαγές Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας. Όχι μόνο σαρώνει το ακροδεξιό κόμμα του Βενιαμίν Νετανιάχου που θεωρείται σίγουρος νικητής των εκλογών της Τρίτης αλλά επιπλέον όλοι έχουν τρομάξει από το δημοσκοπικό καλπασμό του ανοιχτά φασιστικού κόμματος του Αβιγκντόρ Λίμπερμαν. Οι φασίστες απειλούν μάλιστα να ξεπεράσουν ακόμη και το Εργατικό Κόμμα του υπουργού Άμυνας Εχούντ Μπαράκ, το κόμμα που επί δεκαετίες ηγήθηκε της οικοδόμησης του Ισραήλ και να γίνουν τρίτο κόμμα!
"Ένα κατάμαυρο άλογο μπαίνει στην κούρσα των επερχόμενων εκλογών" έγραφε σχετικά με τους τίτλους στο χθεσινό τεύχος η Εκόνομιστ. "Ο Λίμπερμαν, το σκοτεινό άλογο, χαρακτηρίζεται από την Αριστερά ως ρατσιστής ακόμη και φασίστας", γράφει το βρετανικό περιοδικό. Δεν πρόκειται για αβάσιμο χαρακτηρισμό. Το κύριο σημείο του προγράμματός του είναι η αφαίρεση της ισραηλινής υπηκοότητας από... 1.200.000 Παλαιστίνιους και η απέλασή τους από το Ισραήλ! Προσοχή, αναφερόμαστε σε πολίτες του Ισραήλ, όχι στα 4 - 5 εκατομμύρια υπόδουλων Παλαιστινίων που ζουν στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας, οι οποίοι υπάγονται τυπικά στην "Παλαιστινιακή Αρχή". "Θα πρέπει να υπογράψετε μία δήλωση νομιμοφροσύνης στο κράτος του Ισραήλ, στη σημαία του, στον εθνικό του ύμνο, στη διακήρυξη της ανεξαρτησίας του και να αναγνωρίσεται ότι το Ισραήλ είναι ένα κράτος εβραϊκό και σιωνιστικό" δήλωσε ο Λίμπερμαν προς τους Άραβες πολίτες του Ισραήλ και διακήρυξε ότι όποιος αρνήται να υπογράψει αυτή τη δήλωση θα χάνει αμέσως την ισραηλινή υπηκοότητα και θα απελαύνεται από τη χώρα. Παράλληλα, το Τελ Αβίβ, κατά τον Λίμπερμαν πρέπει να αρπάξει και να ενσωματώσει όσα εδάφη της Δυτικής Όχθης θέλει.
Ο Λίμπερμαν έχει γίνει βεβαίως παγκοσμίως διάσημοςαπό το Μάιο του 2006, όταν ζήτησε να... εκτελούνται οι Άραβες βουλευτές του Ισραήλ που τάσσονται με δηλώσεις τους υπέρ της Χαμάς! Φασίστες όμως δεν υπάρχουν μόνο στο κόμμα του Λίμπερμαν. Πριν ακόμηαρχίσουν τα αιμοσταγή ισραηλινά στρατεύματα να σφάζουν γυναικόπαιδα στη Γάζα και να βομβαρδίζουν σχολεία, νοσοκομεία και αποθήκες του Ο.Η.Ε., ο στο Λικούντ του ακροδεξιού υποψηφίου πρωθυπουργού Νετανιάχου έγιναν εσωκομματικές εκλογές για να καθοριστεί η σειρά των υποψηφίων βουλευτών. Εκεί αναδείχτηκαν σε νέα πολιτικά αστέρια του κόμματος δύο αποτρόπαιες προσωπικότητες της ισραηλινής Ακροδεξιάς. Ο πρώτος ονομάζεται Μοσέ Φάιγκλιν και εκτός από το ότι ζητάει να μην εκπροσωπούνται καθόλου στο κοινοβούλιο οι άραβες πολίτες του Ισραήλ και να κόψει το Τελ Αβίβ το... νερό και το ηλεκτρικό (!) στους Παλαιστίνιους, επιπλέον δηλώνει εδώ και χρόνια θαυμαστής του...Αδόλφου Χίτλερ!! Στο πλάι αυτού του απόθανου "εβραιοναζί" Φάιγκλιν βρίσκεται και ο Εχούντ Γιατόμ, πρώην ασφαλίτης που διεξάγει την προεκλογική του καμπάνια στη βάση του φρικαλέου γεγονότος ότι έγινε γνωστός επειδή έλιωσε με πέτρες τα κεφάλια δύο Παλαιστινίων που είχε συλλάβει! Οι δύο κτηνώδεις τύποι είχουν εκλεγεί σε θέσεις που σίγουρα τους εξασφάλιζαν με άνεση βουλευτική έδρα και ο Ντενιάχου προσπαθούσε με μηχανοραφίες να τους "κρύψει" από τη διεθνή κοινή γνώμη, καθώς ξέσπασε μεγάλος σάλος όταν οι μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες αποκάλυψαν το ποιόν τους.
"Υποψήφιοι του Λικούντ υπερασπίζονται θέσεις που γειτονεύουν με το φασισμό" τόνιζε π.χ. στους τίτλους της η ισπανική Ελ Παΐς, καθώς το φαινόμενο δεν περιορίζεται σε αυτούς τους δύο. "Ο Ντενιάχου υπερφαλαγγίστηκε ολοκληρωτικά από τα δεξιά του" έγραφε τότε η Μοντ. Φυσικά, όλα αυτά είναι λεπτομέρειες σε μια χώρα όπου όλοι οι πολιτικοί ηγέτες της είναι βουτηγμένοι στο αίμα - αν είναι δυνατό να αποκαλέσει π.χ. κανείς "κεντροαριστερό" έναν αιμοδιψή δολοφόνο σαν τον Εχούντ Μπαράκ "σύντροφο" του Γιώργου Παπανδρέου στη Σοσιαλιστική Διεθνή! Έτσι, ακόμα και το φασιστικό κόμμα του Λίμπερμαν δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μπορεί να συμμετάσχει σε κυκυβερνητικό συνασπισμό μόνο με το συγγενές κόμμα του Ντενιάχου και όχι ακόμα και με το... Εργατικό Κόμμα(!), στο πλαίσιο ενός ευρύτερου συνασπισμού που θα κληθεί να κυβερνήσει τη χώρα. Από την άλλη πλευρά ο Ντενιάχου με τους "εβραιοναζί" του δεν έχει κρύψει την προτίμησή του για το σχηματισμό κυβέρνησης με τους Εργατικούς και έχει κοινοποιήσει την πρόθεσή του να αφήσει τον Εχούντ Μπαράκ υπουργό Άμυνας, δηλώνοντας ικανοποιημένος από τη δουλειά που έκανε για το σφαγιασμό των Παλαιστινίων στη Γάζα. Ούτε ο Μπαράκ θα έχει φυσικά καμία αντίρρηση για μια τέτοια κυβερνητική συνεργασία, αν τα εκλογικά αποτελέσματα την επιτρέψουν.

Η ουσία πάντως είναι ότι ο μιλιταρισμός της ισραηλινής κοινωνίας, οι συνεχείς δολοφονίες δεκάδων χιλιάδων Παλαιστινίων αμάχων, διαπαιδαγώγηση σταδιακά εκατομμυρίων ισραηλινών στρατιωτών στην κτηνώδη συμπεριφορά ενός στρατού κατοχής που διαπράττει ατιμώρητα φρικώδη εγκλήματα, η ψυχολογίαάρπαγα ληστή που καλλιεργεί σε εκατομμύρια Ισραηλινούς, η διαρκής αρπαγή γαιών των Παλαιστινίων και τόσα άλλα έχουν ως τελικό αποτέλεσμα το μη αναστράψιμο εκφασισμό της Ισραηλινής κοινωνίας και τη μετατροπή του κράτους του Ισραήλ σε τρομερό κίνδυνο όχι μόνο για τη Μ. ανατολή, αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Νέα της αστυνομίας: άλλοι δέρνουν, άλλοι.. εκσπερματώνουν.

Το δελτίο τύπου που εξέδωσε το Τμήμα καταπολέμησης Εμπορίας Ανθρώπων περιγράφει με λεπτομέρειες την επιχείρηση σύλληψης κυκλώματος με στριπτηζ σε κακόφημο μπάρ. Εκεί μαθαίνουμε ότι την ίδια ώρα που οι άνδρες των ΜΑΤ ψεκάζουν στον Πειραιά, άλλοι συνάδελφοι τους εκσπερματώνουν.

«Ανεπαρκέστατα τα κονδύλια» Υπό παραίτηση ο πρύτανης και η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αιγαίου

Υπό παραίτηση βρίσκονται ο πρύτανης και η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αιγαίου, εξαιτίας της υποχρηματοδότησης των λειτουργικών δαπανών και των υποδομών του ιδρύματος από την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Αιγαίου, εάν δεν υπάρξουν επαρκή κονδύλια στα ΠΕΠ Αιγαίου για το συγκεκριμένο ίδρυμα, το Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει διδακτορικά, ανάπτυξη εργαστηρίων, άσκηση φοιτητών και εν γένει έρευνα για τα επόμενα επτά χρόνια.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου θεωρεί ανεπαρκέστατο το ύψος των κονδυλίων που απευθύνεται στις δράσεις του για την επόμενη επταετία.

Κατόπιν όλων αυτών ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου έθεσε την παραίτησή του στη διάθεση της Συγκλήτου.

Η Σύγκλητος, με τη σειρά της, δεν δέχεται προς το παρόν την παραίτηση του πρύτανη. Ωστόσο, όπως τονίζει θα τον ακολουθήσει και θα παραιτηθεί σύσσωμη, «σε περίπτωση μη αποκατάστασης της αδίκου πολιτικής που ακολουθεί κατά της ανάπτυξης του Πανεπιστημίου, η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου».

Υ.Σ Η ανταπόκριση είναι από το www.in.gr - Αντίστοιχα mail έχουν σταλθεί σε όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας του Πανεπιστημίου Αιγαίου

Η κυβερνηση υποδέχεται τους αγροτες...

Την Κυριακή, το βράδυ, ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, Χρ. Μαρκογιαννάκης, βρισκόταν στα Χανιά και σε ομιλία προς τους αγρότες δήλωσε ότι θα τους καλωσόριζε στην Αθήνα και κάθε άλλο παρά θα εφάρμοζε τακτικές βίας "όπως το ΠαΣοΚ".

Την επόμενη μέρα, Δευτέρα, ο κ. Μαρκογιαννάκης περιέγραφε από το βήμα της Βουλής τις τρομακτικές επιθέσεις που δέχτηκαν τα ΜΑΤ από τους αγρότες με τα τρακτέρ "με τις πηρούνες", αναγκάζοντας τα όργανα της τάξης να χρησιμοποιήσουν αυτά "τα-πως-τα-λένε" χημικά.

http://www.tvxs.gr/v4505 (Δείτε το video που έχει! Τα λέει ΟΛΑ!)

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος Τρόμου.

Πρόλογος...

Κατά την περίοδο των κινητοποιήσεων του Δεκέμβρη και ενώ μεγάλα κομμάτια της τοπικής κοινωνίας ακολουθούσαν το κύμα της εξέγερσης που απλωνόταν σε κάθε γωνιά της χώρας, οι Φοιτητικοί Σύλλογοι Ρόδου παρέμειναν εγκληματικά απραγής, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως τα «εκλεγμένα όργανα» των φοιτητών, ελεγχόμενα πλήρως από τη Δεξιά έχουν καταντήσει έρμαια της δολοφονικής κυβέρνησης Καραμανλή και των επιλογών της. Γυρίζοντας πίσω λίγο μετά το μεγάλο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 9/1, δεν περιμέναμε σίγουρα να αντικρίσουμε κάτι καλύτερο. Αλλά ούτε φανταζόμασταν ότι η κατάσταση μπορούσε να γίνει τραγικότερη. Βλέπετε όταν ζητήσαμε να οριστεί Δ.Σ. για να ορισμένα θέματα (όπως ήταν η τακτική Γενική Συνέλευση Ιανουαρίου , η γενοκτονία που συντελούνταν εκείνες τις μέρες στην Παλαιστίνη και φυσικά η εξεταστική και ο τρόπος διανομής των συγγραμμάτων), ο Πρόεδρος φοιτητών Τ.Μ.Σ. μας εξήγησε ότι δεν γίνεται να παρίσταται γιατί είχε να πάει σε τραπέζι! Τέτοια συμπεριφορά νομίζουμε ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια απαξίωσης Συλλόγων και των φοιτητών και αγγίζει εκείνα της κοματόδους αναισθησίας.


Κεφάλαιο 1 - Τα τέσσερα κρυμμένα βιβλιοπωλεία και το κυνήγι του χαμένου συγγράμματος

Μία βδομάδα (!) πριν την έναρξη της εξεταστικής περιόδου η διανομή συγγραμμάτων ξεκινά... Καμία ενημέρωση για το τρόπο διανομής από αρμόδια όργανα (το Δ.Σ. αναβλήθηκε άλλωστε λόγω αδράνειας του Προέδρου), ούτε ανακοινώσεις, ούτε τίποτα για αρκετές μέρες. Πάντα παραδίπλα μας τα παιδιά... Ακολούθησε το αδιαχώρητο: Ο νέος νόμος – πλαίσιο στην πλήρη εφαρμογή του. Ένα μόνο σύγγραμμα είναι πια δωρεάν σε κάθε μάθημα (για την ώρα...) και σαν να μη φτάνει αυτό, η εύρεσή των συγγραμμάτων αποτελεί πραγματικό άθλο αφού έχουν πλέον σκορπιστεί κυριολεκτικά στις τέσσερεις γωνιές της Ρόδου, ενώ η κάκιστη οργάνωση της διανομής δημιουργεί απελπιστικά μακριές ουρές ατόμων και πρόσθετα προβλήματα. Αυτό δεν είναι καπρίτσιο κάποιου άγνωστου διανομέα αλλά αποτέλεσμα της εφαρμογής του νόμου ο οποίος αναφέρει ότι οι εκδοτικοί οίκοι και όχι το Πανεπιστήμιο θα είναι πλέον υπεύθυνοι για τη διανομή των βιβλίων και άρα θα τα στέλνει ο καθένας στο βιβλιοπωλείο που πουλάει τις εκδόσεις του για να του κάνει το χαράτσι. Αλήθεια σας το ‘χαν πει αυτό οι γαλάζιοι αρχηγίσκοι; Η συνέχεια είναι ακόμη τραγικότερη. Ακολούθησαν επί πληρωμής σημειώσεις σε γνωστό χαρτοπωλείο και φοιτητές που αναγκάστηκαν να αγοράσουν μέχρι και τα βιβλία..... Και φυσικά η εξεταστέα ύλη είναι συχνά αδιευκρίνιστη ή κρύβεται πίσω από μισόλογα καθηγητών και όποιος δεν τα άκουσε αναγκάζεται τώρα να γλύφει μεσάζοντες «συναδέλφους» για να του τη δώσουν ώστε να μη φτάσει στο τραγικό σημείο να διαβάζει 24ωρα επί τρεις εβδομάδες (ή εναλλακτικά να χαλάσει όλο το μηνιάτικο του σε σκονάκια). Επιπλέον στα περισσότερα μαθήματα δε δόθηκαν καν οι σημειώσεις που είχαν τάξει οι καθηγητάδες στην Γενική Τμήματος του Νοέμβρη όταν στην αίθουσα που γινόταν η συνέλευση εισήλθαν διαμαρτυρόμενοι με απόφαση Συλλόγου περίπου 70 φοιτητές. Μπροστά τους οι «θεματοφύλακες της γνώσης» κύριοι καθηγητές (...) δεν μπορούσαν παρά να δώσουν σάπιες υποσχέσεις στήριξης της «Δωρεάν Παιδείας» και των αγώνων μας. Εξαιρέσεις υπάρχουν όπως παντού, αλλά εδώ μιλάμε για τον κανόνα.
Φυσικά όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στη ζοφερή πραγματικότητα που βιώσαμε όλοι. Μέχρι και τώρα πολλά βιβλία δεν έχουν έρθει καν, ενώ κάποια φτάνουν αφού εξεταστούμε στα μαθήματα στα οποία αντιστοιχούν! Βρίσκονται έτσι όλο και περισσότεροι φοιτητές που θα αναγκαστούν να αγοράσουν συγγράμματα και ακόμη περισσότεροι που θα ανεχτούν να ζητήσουν βοήθεια από γαλάζια στρατιωτάκια τα οποία προφανώς θα την παράσχουν με το αζημίωτο (της κάλπης).


Κεφάλαιο 2 – Η επέλαση του ροζ στρατού και οι αντεπίθεση των κυανόκρανων

Μέσα σε αυτό το χάος ζητήσαμε επανηλλημένα να γίνει Διοικητικό ώστε να ενημερωθεί ο Σύλλογος και να συζητήσουμε κατά πόσο μπορούμε να κάνουμε την κατάσταση περισσότερο υποφερτή. Παρά την έκλυση μας, η «ΔΑΠάρα» μας έγραψε και πάλι επιδεικτικά και οι ΠΑΣΠίτες με τη σειρά τους έκαναν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα (ίσως και το μόνο που μπορούν). Εγκληματική απάθεια, μη παρέμβαση, αδιαφορία.
Για να είμαστε ειλικρινείς η μη συμμετοχή από πλευράς τους ήταν όντως η πιο τίμια στάση που θα μπορούσαν να κρατήσουν... Αντίθετα η Π.Κ.Σ. επέλεξε να «απαντήσει» στην εφαρμογή του νόμου – πλαίσιο με φυλλάδες υποκρισίας (ίσως και αφέλειας αν θέλουμε να είμαστε καλοπροαίρετοι), στις οποίες προτινόταν η παροχή όλων των συγγραμμάτων να γίνει δωρεάν και καταδικαζόταν από την μία η ΔΑΠ και από την άλλη το σκοτεινό μπλοκ ΠΑΣΟΚ – ΣΥΝ – ΕΑΑΚ (αποκύημα κάποιας αρρωστιμένης, σταλινικής φαντασίωσης τους).
Δυστυχώς η μη κλιμάκωση των κινητοποιήσεων την κρίσιμη περίοδο και η μη στήριξη υλοποιήσιμων ριζοσπαστικών αντιπροτάσεων από συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις σε συνδιασμό με τη συντεχνιακή υπεκφυγή των καθηγητών, μας έχει οδηγήσει για την ώρα μερικά βήματα πίσω. Είναι λοιπόν άκρως λαϊκίστικο και σίγουρα υποκριτικό να γίνεται πρόταση για δωρεάν διανομή όλων των συγγραμμάτων σε αυτή τη φάση. Τη στιγμή που η εξεταστική ξεκινούσε μόλις τρεις μέρες αφού διακίνησαν το κείμενό τους... Οι μισοί φοιτητές είχαν ήδη πάρει βιβλία με βάση το νέο νόμο. Τα δε βιβλία είχαν παραγγελθεί ήδη απ’ το Δεκέμβρη με βάση το νέο νόμο. Ανάλογα με την ποιότητα των αντικειμενικών συνθηκών αλλάζει και η τακτική της αντιπαράθεσης. Αυτό λέει η κοινή λογική (και ο Λένιν επίσης), αυτό πρέπει να γίνει και τώρα εκτός και αν οι «συναγωνιστές» είναι πλέον γραφικοί εκ πεποιθήσεως.
Σε τελική ανάλυση δε γίνεται να προτείνεις τόσο δραστικά επιθετικά μέτρα όταν δεν έχεις κάνει καμία ουσιαστική κίνηση για το μπλοκάρισμα της λίστας συγγραμμάτων, όσο υπήρχε ακόμη χρόνος. Αν δεν κάνουμε λάθος στις Συνελεύσεις του Νοέμβρη έκαναν το παν για να μην πάρει ο Σύλλογος μαχητική απόφαση κατάληψης και έπειτα κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων ενάντια στο νόμο – πλαίσιο και τα ΚΕΣ, επέδειξαν απόλυτη αδιαφορία και παθητική συμμετοχή στις γραφειοκρατικές διαδικασίες... Με τη στάση τους σαμποτάρισαν την κατάληψη αλλά και το Σύλλογο στον ίδιο βαθμό που το έκανε την περίοδο εκείνη και η ΔΑΠ. Μόνιμη θέση τους ήταν η επιστροφή στην ομαλότητα μέσω της αποκλιμάκωσης των κινητοποιήσεων κλπ.

Παρένθεση:
Λοιπόν τα πράγματα είναι απλά. Πριν αποφασίσουν τα εγγονάκια της Βάρκιζας να ξαναρίξουν το φλέγμα της ταύτισής μας με το ρεφορμισμό, ας θυμηθούν για λίγο που ήταν οι ίδιοι σε όλες τις κινητοποιήσεις της νεολαίας μετά το ‘68... Ας τους βοηθήσουμε στην απάντηση: Στην ουρά του κινήματος, πίσω από την επαναστατκή αριστερά, τόσο σε επίπεδο πρακτικών όσο και σε επίπεδο στρατηγικής. Καμία ανατροπή αντιδραστικών σχεδίων δεν έγινε με δικό τους πλαίσιο ακόμη και όταν πλειοψηφούσαν στο Φοιτητικό Κίνημα.
Ας κάνουμε όμως και λίγη Ιστορία:
Το ’73 οι ΚΝίτες αποκολλούσαν τους φοιτητές της κατάληψης του Πολυτεχνείου προβοκάτορες και παρενέβησαν μόνο όταν κατάλαβαν τη δυναμική της εξέγερσης, με τη δικαιολογία ότι δεν έπρεπε να την αφήσουν να στο έλεος των «αριστεριστών». Βέβαια χωρίς εκείνους που αποκαλούν «αριστεριστές» η εξέγερση του Πολυτεχνείου ίσως δεν είχε ξεκινήσει ποτέ... Και αν τους αγωνιστές του Νοέμβρη του 1973 τους αποκαλούσαν προβοκάτορες ή και πράκτορες, τους σύγχρονους εξεγερμένους του Δεκέμβρη του 2008 τους ταύτισαν πέρα από την προβοκάτσια με το έγκλημα και την τρομοκρατία. Πήραν μέχρι και τα συγχαρίκια της Κυβέρνησης και του ΛΑ.Ο.Σ..
Το 1985 οι τραμπούκοι της ΚΝΕ έσπαγαν τις καταλήψεις του Χημείου και του Πολυτεχνείου σπάζοντας παράλληλα στο ξύλο τους εξεγερμένους και καταφέρνοντας αυτό που δεν είχαν πετύχει μέχρι εκείνο το διάστημα οι δυνάμεις ασφαλείας και το κράτος. Τώρα τουλάχιστον απλά στηρίζουν το «φιλήσυχο» μπλοκ των ανοιχτών Σχολών... Να σας ενημερώσουμε ότι τον τελευταίο μήνα έχει γίνει μόδα σε μεγάλους συλλόγους σε Αθήνα (π.χ. ΣΕΜΦΕ) και αλλού να κατεβαίνουν σε κοινά πλαίσια στις Γενικές Συνελεύσεις με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ προκειμένου να μην κλείσουν τις σχολές οι «θερμόαιμοι που προσβάλλουν με τις τακτικές τους το λαϊκό κίνημα».
Αν το λαϊκό κίνημα που ονειρεύεστε είναι αυτό που επιβραβεύεται από την άκρα Δεξιά και κάνει πορείες σε κλίμα επιτάφιου εν μέσω κοινωνικής έκρηξης, τότε κάπου χάσατε το δρόμο συνάδελφοι... Ή ίσως να ξαναβρίσκεται σιγά σιγά το μονοπάτι της αντίδρασης που είχατε ακολουθήσει το ’89. Τη χρονιά της εκλογικής και κυβερνητικής συνεργασίας σας με την Νέα Δημοκρατία.
Όπως και να ‘χει η ρεφορμίζουσα προπαγάνδα σας η οποία μας στοχοποιεί εδώ και καιρό είχε αντιμετωπιστεί από πλευράς μας -ως τώρα- με επιείκια. Σε μία σχολή που τις διαδικασίες του Συλλόγου υπονομεύει η αυτοδυναμία της ΔΑΠ η ανάλωσή μας σε διαμάχες με φορείς άλλων δυνάμεων της Αριστεράς είναι ανούσια και ζημιογόνος. Άλλοστε η σύγκρουση μας με τη ΔΑΠ – ΝΔΦΚ εκφράζει την αντιπαράθεσή μας με δεξιές αντιλήψεις συνολικά, ενώ στην παρούσα συγκυρία σημαίνει και σύγκρουση με τις τακτικές της κυβέρνησησης Καραμανλή τις οποίες η παράταξη αυτή κρατά για λάβαρο. Αντίθετα το να ανοίγουμε σε αυτή τη φάση πολιτικό διάλογο με τη ρεφορμιστική αριστερά το θεωρούμε όχι μόνο άκαιρο όπως εξηγήσαμε αλλά και αδιάφορο. Όμως έχουμε εξηγήσει ότι δεν ανεχόμαστε τη διαστρέβλωση της πολιτικής μας ταυτότητας. Θα ήταν μεροληπτικό αν δείχναμε ακόμη περισσότερη ανέχεια στο παραλήρημα σας.
...Κλείνει η παρένθεση.

Η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ με τη σειρά της επιτέλεσε το θεάρεστο έργο της διανομής συγγραμμάτων στο κυλικείο του Πανεπιστημίου. Ο αλτρουϊσμός σε καμία περίπτωση δεν είναι νοοτροπία κατακριτέα. Αλλά ειλικρινά χρειάζεται μία καλή δικαιολογία για να εξηγηθεί ο λόγος που κανείς πέραν ΔΑΠιτών δεν ενημερώθηκε για το ζήτημα από τους υπεύθυνους (αφελής ερώτηση ίσως... Για ποιο άλλο θέμα άλλωστε ενημερώνονται;). Φυσικά οι ΠΑΣΠίτες με τη σειρά τους δεν έχασαν ευκαιρία να χωθούν και αυτοί (ακάλεστοι) στο παιχνίδι – ξέρετε... μην το πάρουν οι ΔΑΠίτες μονοπώλιο... Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να θυμίσουμε ότι η διανομή των συγγραμμάτων δεν είναι υπευθυνότητα των φοιτητών ή των Συλλόγων αλλά θα έπρεπε να γίνεται από υπαλλήλους του Πανεπιστημίου. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ουσιαστικά ποτέ δε διεκδίκησε κάτι τέτοιο γιατί απλούστατα την εξυπηρετεί η σημερινή, παθογενής κατάσταση και επιδιώκουν να κάνουν οι ίδιοι την «αγκαρία» της διανομής ώστε να προωθούν ένα πρόσωπο «καλού Σαμαρείτη», ιδιαίτερα πολύτιμο γι’ αυτούς σε προεκλογικές περιόδους. Γι’ αυτό άλλωστε και ξεκίνησαν το παιχνιδάκι μόνοι τους. Και φυσικά υπό τέτοιες συνθήκες δεν ήταν δυνατόν να τους ακολουθήσαμε.


Κεφάλαιο 3: Το Ιντερλούδιο του Τρόμου

Η Εξεταστική ξεκινά μετατρέποντας το Πανεπιστήμιο σε ιδιότυπο εξεταστικό κέντρο. Πλήρης νέκρωση κάθε πολιτιστικής – πολιτικής δραστηριότητας (όχι ότι είχαμε και καμιά τεράστια ποικιλία νωρίτερα) και το θληβερό πήξιμο πάνω από τα βιβλία ξεκινά. Το εμπνευσμένο πρόγραμμα που μας κολά τρία μαθήματα στην ίδια μέρα σπάει κόκκαλα και νεύρα, η ύλη αν και όπου υπάρχει είναι απελπιστική, το διάβασμα βαρετό, κουραστικό και συχνά ανούσιο ως εξεταστικό εργαλείο αφού δεν είναι δα σπάνιο πράγμα ο καθηγητής να βάζει ύλη, όχι από εκείνα που διαβάζουμε στο βιβλίο (αν έχουμε) αλλά απο εκείνα που είπε στο μάθημα! Βλέπεις μπορεί να σου λένε όλη τη χρονιά ότι οι παρακολουθήσεις είναι προαιρετικές αλλά κάθε Γενάρη βγάζουν τα αποθημένα τους μερικοί - μερικοί. Δεν εκλήπουν βεβαίως οι περιπτώσεις καθηγητών που σημειώνουν σε κόλλες συναδέλφων μας για να τους βαθμολογίσουν ευνοϊκά είτε επειδή πήγαιναν συχνά στο μάθημα, είτε για άλλους, πολύ λιγότερο αθώους λόγους... Όλα αυτά τίνουν να γίνουν ψιλά γράμματα στο Τμήμα μας, όπου πλέον η καθηγητική «αυθεντία» κάνει κατάχρηση εξουσίας από χόμπι... Πρόσφατα καθηγητής «σημάδεψε» κόλλες εξεταζομένων με σκοπό να τους βαθμολογίσει αρνητικά πριν ακόμη δωθούν τα θέματα επειδή γελούσαν!
Ο Σύλλογος αντιμετώπισε τα γεγονότα αυτά (κλασικά) με πλήρη απάθεια. Εύκολα λεν αυτοί που τον ελέγχουν τη λέξη «συνάδελφος», εύκολα μιλούν για φοιτητικά συμφέροντα και εύκολα παριστάνουν τους «πάντα δίπλα» και τη «φωνή» του φοιτητή. Με το άβατο του καθηγητικού μπλοκ όμως, όπως και με κάθε φορέα που ασκεί πραγματικά δυναμική εξουσία πάνω στις ατομικές τους φιλοδοξίες δυσκολεύονται να τα βάλλουν. Ίσως γιατί κάπου εκεί μπαίνουν και τα όρια του καθεστωτισμού με το ριζοσπαστισμό.


Επίλογος...

Ο επίλογος αργεί ακόμη. «Χάπι έντ» δεν προβλέπεται σε καμία περίπτωση, όσο τα ίδια χέρια κρατούν την πένα που γράφει αυτό το δράμα. Μην περιμένεις από κανέναν την αλλαγή, γράψε εσύ τη συνέχεια της Ιστορίας. Γύρισε την πλάτη στα κομματικά επιτελεία και διεκδίκησέ νίκες για όλους μας, με όπλο τις Γενικές Συνελεύσεις Φοιτητών, το μόνο αμεσοδημοκρατικό όργανο του Συλλόγου.

ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΤΗ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!
ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ!

ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ

Λίγες μόλις μέρες μετά την έναρξη και τις φετινής εξεταστικής και ολόκληρο το φοιτητικό σώμα χορεύει πια για τα καλά στους ρυθμούς της. Γρήγορα βήματα, αγχωμένα πρόσωπα, σύντομες κουβέντες, και κάθε ατομική διασκέδαση και πολύ περισσότερο κάθε συλλογική διαδικασία ( π.χ γενικές συνελεύσεις ) να «παγώνει», με ένα νομοτελειακό τρόπο, για να συνεχιστεί και να ξαναμπεί στους κανονικούς της ρυθμούς ένα περίπου μήνα μετά. «Ευκαιρία» για τους νεότερους φοιτητές να θυμηθούν ανάλογες δοκιμασίες των λυκειακών τους χρόνων και για τους μεγαλύτερους να ξαναζήσουν αυτή τη συγκλονιστική εμπειρία. Και μια κοινή απορία : « Όλα αυτά για τι: »

Αφήνοντας στην άκρη τα ποικίλα συναισθήματα που προκαλεί στον καθένα μας, και προσπαθώντας να την δούμε μ’ ένα πιο συνολικό, πιο κριτικό τρόπο, η εξεταστική διαδικασία αναδεικνύει ξεκάθαρα τον χαρακτήρα της εκπαιδευτικής λειτουργίας, εγκαθιδρύοντας και νομιμοποιώντας τον βασιζόμενη σε μια σειρά ιδεολογήματα.

Ξεκινώντας από το λόγο για τον οποίο εξεταζόμαστε, θα λέγαμε ότι ,όπως και σε κάθε άλλη εξεταστική διαδικασία, αυτός είναι ο διαχωρισμός του σώματος των εκπαιδευόμενων σε ομάδες με διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η κατανομή αυτή που γίνεται με δήθεν «αξιοκρατικά» κριτήρια. Σε κάθε περίπτωση έρχεται σε απόλυτη αντιστοιχία με την ιεραρχική, πυραμιδωτή δομή της παραγωγικής διαδικασίας (λίγοι προνομιούχοι-επιστήμονες-managers, περισσότεροι μισθωτοί εργάτες) και καλύπτει την ανάγκη της αγοράς εργασίας για εύρεση ενός αντικειμενικοφανή και άρα ευρέως αποδεκτού τρόπου για την κατανομή των εργαζομένων στις βαθμίδες της. Γιατί με μια υποκριτική διαδικασία διαχωρισμού του «έξυπνου» από τον «βλάκα», και του εργατικού απ’ τον τεμπέλη δεν υπάρχει χώρος για πολλά πολλά ερωτηματικά των εργαζομένων γύρω από τις θέσεις που τελικά καταλαμβάνουν στην παραγωγή.

Έκτός όλων αυτών, επικεντρώνοντας λίγο περισσότερο στο ίδιο το ιδεολόγημα της αξιοκρατίας, μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει πως η διαφορετική κοινωνική προέλευση των εκπαιδευομένων συνεπάγεται και μια πολύ διαφορετική σχέση αυτών με τη γνώση και άρα πως ούτως ή άλλως δεν μπορούν όλοι να αξιολογηθούν με τα ίδια μέτρα , και πως δεν ισχύει το ότι όλοι έχουν ίσες ευκαιρίες όπως πολλοί ισχυρίζονται.

Όσον αφορά στον τρόπο εξέτασης, αυτός έχει ως απώτερο στόχο την εγχάραξη ορισμένων χαρακτηριστικών – ιδεολογικών και όχι μόνο - στους φοιτητές–μελλοντικούς εργαζόμενους (πχ πειθάρχηση, προσαρμοστικότητα σε οποιεσδήποτε συνθήκες, αποδοχή παρατυπιών από μέρους του καθηγητή-αυθεντία κα). Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε ότι υπάρχει μια απόλυτη αντιστοιχία μεταξύ των ρόλων που αναπαράγονται στον πανεπιστημιακό και στον εργασιακό χώρο αφού η υπακοή στον καθηγητή είναι πειθάρχηση στον αυριανό διευθυντή, ο βαθμός που θα πάρεις αντιστοιχεί στο μισθό, ο ατομικός τρόπος εξέτασης στον ανταγωνισμό με τους υπόλοιπους ανέργους για μια θέση εργασίας…
Πέρα απ’ αυτό η υποτιθέμενη παρεχόμενη από την εκπαιδευτική διαδικασία γνώση είναι τελείως αποσπασματική, χωρίς καμία σύνδεση και προοπτική μετατροπής σε συγκεκριμένη κοινωνική πρακτική με αποτέλεσμα όλες αυτές οι ατελείωτες σελίδες που διαβάζουμε να ξεχνιούνται πολύ γρήγορα και αυτό που μένει τελικά να μην είναι οι « γνώσεις » όπως θα περίμενε κανείς αλλά κάτι άλλο. Μένει στον φοιτητή η ικανότητα να διαβάζει με πολύ εντατικούς ρυθμούς, άρα και να δουλεύει μελλοντικά και με τον ίδιο τρόπο, μένει η ικανότητά του να προσαρμόζεται στους δυσμενείς όρους που μπαίνουν στην διάρκεια της εξεταστικής, όρους που δεν μπαίνουν απ’ τον ίδιο αλλά από κάποιον τρίτο που θεσμικά εξουσιοδοτείται να το κάνει, τον καθηγητή χωρίς αυτός να αντιδρά και να υπομένει παθητικά τις μελλοντικές αντιξοότητες ιδιαίτερα στους εργασιακούς χώρους.
Προς την κατεύθυνση αυτή συντείνει η υπάρχουσα τάση για ολοένα και σκληρότερη εντατικοποίηση των σπουδών, ολοένα και περισσότερους ελέγχους της απόδοσης και εξεταστικών φίλτρων μέσα στην διάρκεια των εξαμήνων στις σχολές αλλά και εκτός του εκπαιδευτικού χώρου μέσω διαφόρων διαγωνισμών προσλήψεων (ΑΣΕΠ για εκπαιδευτικούς, νόμος για την ειδίκευση στους γιατρούς).

Τέλος, σύμφυτο αλλά και σημαντικότατο χαρακτηριστικό της εξεταστικής αποτελεί η ατομικότητα που διακρίνει την παρουσία του φοιτητή σ’αυτή. Το όνειρο της κοινωνικής ανέλιξης και της αναγνωρισιμότητας μέσω του ατομικού δρόμου που προάγει η αξιοκρατία και ο ανταγωνισμός λειτουργούν διαλυτικά προς την δημιουργία σχέσεων αλληλεγγύης και συλλογικής αντίστασης, τα μοναδικά όπλα που μπορούν να αλλάξουν την υπάρχουσα κατάσταση.

Αν με όσα γράφουμε παραπάνω θέλουμε να καταλήξουμε κάπου ,αυτό είναι ότι πλέον δεν μπορούμε να παραμένουμε αδιάφοροι και να κυνηγάμε όλοι την προσωπική καταξίωση ή να καταφεύγουνε μόνο στην εύκολη λύση της αντιγραφής. Πιστεύουμε ότι η στάση των φοιτητών πρέπει να ξεπερνάει το παραπάνω δίλημμα και η παρέμβαση μας ακόμα και στο δύσβατο πεδίο των εξετάσεων να είναι συλλογική και συνειδητή ώστε να σταματά την καθηγητική αυθαιρεσία. Σ’ενα επόμενο στάδιο θα ήταν εφικτό η εμπλοκή των φοιτητών με συλλογικές διαδικασίες εξέτασεις π.χ συλλογικές απαλλακτικές εργασίες. Η κατάργηση των εξετάσεων αυτή καθεαυτή δεν θα σημάνει φυσικά και τη συνολική απεμπλοκή των εξεταζομένων από την αξιολόγηση που δέχονται στην εξεταστική διαδικασία.

Προτάσσοντας τα αιτήματα μας λέμε τα εξής:

-Να καταγγέλλεται οποιοσδήποτε έχει προκλητική, αντιφοιτητική συμπεριφορά και να εμποδίζεται επί τόπου από τους φοιτητές.. Επιτέλους τέλος στην αυθαιρεσία καθηγητών. Σε περίπτωση μαζικού κοψίματος (π.χ 60%) άμεση επανεξέταση του μαθήματος.
-Σεβόμαστε τους επιτηρητές και οι καθηγητές στο βαθμό που σέβονται και εμάς. Δεν αλλάζουμε θέσεις ως ύποπτοι για αντιγραφή. Είμαστε αλληλέγγυοι στους συμφοιτητές μας όταν αυθαιρετήσουν πάνω τους.
-Να οριστεί εμβόλιμη εξεταταστική για τους επί πτυχίω φοιτητές τον Ιούνιο ουτωσώστε να μην καθηστερούν οι φοιτητές ένα εξάμηνο να πάρουν το πτυχίο.
-Να καταργηθεί το όριο δήλωσης μαθημάτων του παρόντος συστήματος.
-Ανθρώπινοι ρυθμοί εξέτασης. Οι εξεταστική περίοδος να επιμυκηνθεί σε τέσσερις εβδομάδες.
-Το σύνολο της εξεταστέας ύλης να είναι καθορισμένο από δωρεάν συγγράμματα ή σημειώσεις. Καμία αποδοχή στο να εξεταζόμαστε σε θέματα τα οποία δεν αντιστοιχούν στην προκαθορισμένη ύλη ή σε ύλη που να μην έχουν όλοι οι φοιτητές πρόσβαση σε αυτή (π.χ να μπαίνει ως εξεταστέα ύλη, οι παραδόσεις ενός μαθήματος).

Kalws Tous!

paidia einai upo kataskeuh to magazi!!!anamenoume!!!