«Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ»

Μέσα στη βδομάδα που πέρασε γίναμε για άλλη μια φορά μάρτυρες της ίδιας πολιτικής ανυπαρξίας και του ρόλου της κυβερνητικής παράταξης. Δύο ήταν οι σημαντικότερες εξελίξεις. Το Διοικητικό στο οποίο πάρθηκε η απόφαση για την Γενική Συνέλευση της Παρασκευής και η «επίσκεψη» του αντιπρύτανη με αφορμή την κατάληψη του Παλιού Κυλικείου και η «συζήτηση» που ακολούθησε.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή… Την περασμένη Τετάρτη στο Διοικητικό, η ΔΑΠ (κάνοντάς μας τη χάρη!!!) έκρινε με δύο μήνες καθυστέρηση ότι πρέπει επιτέλους να γίνει η τακτική Γ.Σ. η οποία ήταν προκαθορισμένη για τον Ιανουάριο. Μονοθεματική βέβαια… και με θέμα την κατάληψη στο Παλιό Κυλικείο! Ζητήθηκε εκ μέρους μας να μπουν στην ημερήσια διάταξη τα ζητήματα της Αξιολόγησης, του νέου νόμου – πλαίσιο (με αιχμές μάνατζερ – συγγράμματα) και το κτηριακό που απασχολούν όλους μας και που πλήττουν το Πανεπιστήμιο και τα φοιτητικά συμφέροντα αλλά όπως ήταν αναμενόμενο η ΔΑΠ αρνήθηκε να γίνει κάτι τέτοιο. Πρόσχημά της ήταν ότι η εξεταστική πέρασε, κανένας φοιτητής δεν αναγκάστηκε να πληρώσει τα συγγράμματα (!), έτσι το θέμα δεν μας ενδιαφέρει. Το συνέδριο των σοφών απεφάνθη…
Την Πέμπτη πραγματοποιήθηκε η συζήτηση που είχε ζητήσει ο αντιπρύτανης με τα Δ.Σ., εκπροσώπους παρατάξεων, πολιτικών μορφωμάτων αλλά και των ατόμων που συμμετέχουν στην κατάληψη, ώστε να διερευνηθούν οι προθέσεις και να βρεθεί μία λύση για την κατάσταση που προέκυψε. Είναι σαφές ότι η συζήτηση ήρθε αρκετές φορές σε τέλμα, όμως βγήκαν και κάποια χρήσιμα συμπεράσματα… Είδαμε λοιπόν αρκετές φορές τον Κοσμήτορα αλλά και τον αντιπρύτανη να κατηγορούν τη ΔΑΠ και τα Δ.Σ. της για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο Σύλλογος αλλά και για την κωλυσιεργία τους που μπλοκάρει σχεδόν κάθε δραστηριότητα του.
Όπως ήταν άλλωστε ήδη γνωστό το Παλιό Κυλικείο έμενε επί έξι μήνες ανεκμετάλλευτο ενώ από την Κοσμητεία είχε παρθεί απόφαση για την χρήση του και το κονδύλι για τη διαμόρφωση του είχε δοθεί.. Εξαιτίας όμως της ΔΑΠ και των ευρηματικών εγκεφάλων της που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν το χώρο του Παλιού Κυλικείου καθ’ ολοκληρία για τα ΔΣ (κάτι σαν Υπουργείο θα το είχαν φανταστεί) τα χρήματα χάθηκαν και τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Σαν να μην έφτανε αυτό ακολούθησαν κι άλλες… πιπεράτες αποκαλύψεις. Τα μέλη του Ραδιοφωνικού Σταθμού και της Κινηματογραφικής Ομάδας γνωστοποίησαν στον Αντιπρύτανη (που μάλλον ήταν ο μόνος που δε γνώριζε τι μέλη γεννέσθαι) ότι τα χρήματα τα οποία είναι απαραίτητα για τη λειτουργία των Ομάδων των Συλλόγων δεν φτάνουν ποτέ σε αυτές. Αυτός με τη σειρά του έσπευσε να μας ενημερώσει ότι τα χρήματα αυτά πάνε από την Κοσμητεία στους Συλλόγους και από κει μοιράζονται στις Ομάδες που έχουν υπό την αιγίδα τους. Τελικά κάπου ‘’χάθηκαν’’ στην πορεία…
Εύκολα λοιπόν μπορεί να καταλάβει κανείς ότι η ίδια η Γραφειοκρατία έφτασε στο σημείο να τους κατηγορεί και να τους καλεί να επανέλθουν στην τάξη (κάτι ανάλογο άλλωστε συμβαίνει και με τη δολοφονική κυβέρνησή τους που τελευταία τα «ακούει» μία από το ΣΤΕ και μία από την Ε.Ε. για τον εμπνευσμένο οικονομικό σχεδιασμό της κλπ.) Αυτό είναι απότοκος της παραπαίουσας πολιτικής τους, μιας πολιτικής του «όλα στο ντούκου», μιας πολιτικής «να σώσουμε το τομάρι μας» και να κάνουμε όλα όσα μας επιβάλλουν το κόμμα και τα συμφέροντά του.
Σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο για όλους τους φοιτητές, με τον νόμο – πλαίσιο να δείχνει ουσιαστικά και στην πράξη τα δόντια του (βιώσαμε για τα καλά ότι συνέβη με τα συγγράμματα, θα γνωρίσουμε σε λίγο και τον manager που στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου ψηφίστηκε με απόφαση της τελευταίας Συγκλήτου), την υποχρηματοδότηση η οποία πλήττει συνολικά την Παιδεία και ειδικά το Τμήμα μας (με τη διαδικασία της Αξιολόγησης η Σχολή μας θα υποχρηματοδοτηθεί ακόμη περισσότερο αφού ως γνωστόν οι ανθρωπιστικές επιστήμες δεν παράγουν κέρδος…) και το κτιριακό να παραμένει ένας χρόνιος γόρδιος δεσμός τον οποίο όλοι διαπλεκόμενοι φορείς και τα συμφέροντά τους περιπλέκουν, δεν υπάρχει χρόνος να αναλωνόμαστε σε επί μέρους ζητήματα. Όλος ο Φοιτητικός Κόσμος οφείλει να σταθεί απέναντι στον αποπροσανατολισμό που επιχειρείται από την κυβερνητική παράταξη και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, ξεκινώντας από ένα Πανεπιστήμιο που κατ’ αρχήν να λειτουργεί… και όχι έναν άρρωστο οργανισμό στα χέρια της εκάστοτε κυβέρνησης και των ορέξεών της.