Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ή ΠΟΙΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΠΟΙΟΝ !!!

Στην πολιτική επίθεση εναντίον της χώρας μας που έχει εξαπολύσει η Γερμανία και άλλες δυνάμεις της ΕΕ και στην κερδοσκοπική επίθεση που τη συνοδεύει, χρησιμοποιούνται ένα σωρό προπαγανδιστικοί μύθοι και ανακρίβειες, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους Ελληνες εργαζόμενους και να παραλύσουν εκ των προτέρων τις όποιες αντιδράσεις τους στα μέτρα στραγγαλιστικής λιτότητας που υποχρέωσαν τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να εξαγγείλει.
Επικεντρώνοντας όλη τη συζήτηση στο ύψος του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, επιχειρείται η παραπλάνηση της ανενημέρωτης κοινής γνώμης.
Χρεοκοπεί άραγε μια χώρα όταν επί σειρά ετών έχει ελλείμματα;
Ναι, είναι η απάντηση που προσπαθούν να υποβάλουν. Οχι, είναι η σωστή απάντηση.
Σε καμιά περίπτωση δεν αρκούν τα ελλείμματα για να οδηγηθεί μια χώρα σε χρεοκοπία.
Για του λόγου το αληθές, ας δούμε τι γίνεται στις οικονομικές υπερδυνάμεις του πλανήτη - την ευρωζώνη, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία.
Και οι τρεις, ολόκληρη τη δεκαετία 2001 - 2010 (εννοείται ότι για το 2010 αναφερόμαστε σε προβλέψεις) είχαν ελλείμματα και μόνο ελλείμματα και τα δέκα ανεξαιρέτως συνεχή χρόνια!
Η ευρωζώνη 6,6% για το 2010 και 6,2% για το 2009, αλλά και 2,5% το 2002 ή 3% το 2003.
Πολύ χειρότερη η κατάσταση στις ΗΠΑ: έλλειμμα 10% το 2010 και 12,5% το 2009 ή 5,9% το 2008. Επίσης 3,7% το 2002 και 4,8% το 2003.
Στην Ιαπωνία απερίγραπτα χειρότερα τα πράγματα: έλλειμμα 8% το 2002 και επίσης 8% το 2003, αλλά και 5,8% το 2008 και 10,5% το 2009 ή 10,2% το 2010! Για ολόκληρη τη δεκαετία, τα ελλείμματα της Ιαπωνίας ήταν σαφώς χειρότερα από αυτά της Ελλάδας!
Ναι, λένε κάποιοι, όμως η Ελλάδα δεν έχει μόνο υψηλά ελλείμματα έχει και υψηλό δημόσιο χρέος.
Η Ιαπωνία να δείτε! Στο 135,4% (!) του ΑΕΠ της βρισκόταν το δημόσιο χρέος της ήδη από το 2000 και καθόλου δεν έχει μειωθεί στη διάρκεια της δεκαετίας. Αντιθέτως έχει εκτοξευθεί στο 197,2% (!), όταν το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν 112,6% το 2009 και εκτιμάται ότι θα φτάσει στο 125% το 2010.
Επειτα, ο περιορισμός της συζήτησης στο δημόσιο χρέος δεν επιτρέπει την πλήρη απεικόνιση της κατάστασης.
Αν επεκτείνουμε την ανάλυση στο συνολικό χρέος κάθε χώρας (το σύνολο του ποσού δηλαδή που έχει δανειστεί το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες, άρα δημόσιο συν ιδιωτικό χρέος), η εικόνα αλλάζει εντυπωσιακά.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο ύψος του 179% του ΑΕΠ. Εξαιρετικά υψηλό, μπορεί να νομίσει κανείς. Ισως, αλλά ο μέσος όρος της ΕΕ είναι... 175%!
Ιδιο δηλαδή με της Ελλάδας.
Στο συνολικό χρέος δε καθόλου «πρωταθλήτρια» της ευρωζώνης δεν είναι η Ελλάδα.

Την ξεπερνούν η Ολλανδία (!) με 234%,

η Ιρλανδία με 222%,

το Βέλγιο με 219%,

η Ισπανία με 207%,

η Πορτογαλία με 197%,

η Ιταλία με 194% και πάει λέγοντας.

Εντυπωσιακά στοιχεία προκύπτουν επίσης όταν ασχοληθεί κανείς με το εξωτερικό χρέος μιας χώρας (πόσα χρωστούν δηλαδή το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες μιας χώρας σε ξένες τράπεζες, δεδομένου ότι πάντα ένα τμήμα του χρέους αναφέρεται σε τράπεζες της ίδιας της χώρας).
Περιορίζοντας το δείγμα στις βαλλόμενες μεσογειακές χώρες (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία) και στην Ιρλανδία, η οποία ως... χώρα-φούσκα του νεοφιλελευθερισμού έχει συρρικνωμένο σχετικά δημόσιο χρέος αλλά αστρονομικό χρέος επιχειρήσεων και ιδιωτών, προκύπτει μια εντελώς διαφορετική κατάταξη αυτών των χωρών.
Στο εξωτερικό χρέος, λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι η Ιρλανδία χρωστάει στους ξένους το... 414% του ΑΕΠ της και η Πορτογαλία το 130% του δικού της ΑΕΠ.
Σε σαφώς καλύτερη μοίρα βρίσκονται η Ελλάδα με 89,5% του ΑΕΠ και η Ισπανία με 80% βάσει των στοιχείων που δίνει η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».
Υπάρχουν κι άλλες χώρες της ευρωζώνης, λοιπόν, που στην πραγματικότητα χρωστούν περισσότερα στις τράπεζες ή στους ξένους από την Ελλάδα.

ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
Κερδοσκοπικά και πολιτικά τα αίτια.

Εξι χώρες της ευρωζώνης τουλάχιστον με επικεφαλής την Ολλανδία και το Βέλγιο, έχουν συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας!
Δέκα ολόκληρα χρόνια η Ιαπωνία έχει δημόσιο χρέος τρομερά μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας και παράλληλα την ίδια δεκαετία έχει ελλείμματα κατά μέσο όρο πολύ χειρότερα από τα ελληνικά!
Ο κατά κεφαλήν εξωτερικός δανεισμός της Ιρλανδίας είναι σχεδόν οκταπλάσιος (!) από της Ελλάδας.
Το γεγονός ότι για καμιά από αυτές τις χώρες δεν λένε ότι χρεοκοπεί (πολύ σωστά, άλλωστε), ενώ το λένε για την Ελλάδα (εντελώς αβάσιμα), αποδεικνύει ότι η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο πολιτικών και κερδοσκοπικών επιθέσεων.
Τελικά Χρεοκοπεί η Ελλαδα ή η...ΕΕ;

ΠΛΑΙΣΙΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΙΡΙΑΚΟ

Στο τεράστιο πρόβλημα υποδομών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, αγκάθι αποτελεί το κτιριακό πρόβλημα της Ρόδου. Η έλλειψη υποδομών για εστίες, γραφεία καθηγητών, συλλόγων, χώρων διδασκαλίας κ.λπ. μπαλώνεται με την ενοικίαση άλλων κτιρίων από ιδιώτες. Δεν προσφέρονται έτσι λύσεις διαρκείας. Την καθυστέρηση για την εύρεση μιας μόνιμης, πρακτικής επίλυσης σιγοντάρουν γενικόλογες τοποθετήσεις, που είτε δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα, είτε προσπαθούν να την υπερπηδήσουν αντί να την αλλάξουν. Την κατάσταση συντηρεί συνειδητά η κρατική γραφειοκρατία που κάθε τόσο βρίσκει νέες δικαιολογίες για να καθυστερεί την ανακατασκευή του κτιρίου 7ης Μαρτίου και την παραχώρηση κτιρίων του ΠΙΚΠΑ (παλιό στρατόπεδο) στο Πανεπιστήμιο.
Ως εδώ! Οι φοιτητικοί σύλλογοι της Ρόδου πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους μέσα και έξω από τα θεσμικά όργανα του Πανεπιστημίου αφού αυτά φαίνεται να μην αρκούν. Τίποτα άλλωστε δεν έχουμε πετύχει κινούμενοι μέσω επιστολών, παρακαλητών ή κινήσεων ανούσιας εκτόνωσης.

• Ζητάμε την απεμπλοκή του Πανεπιστημίου από τη διαδικασία ενοικίασης χώρων από ιδιώτες και τη διεκδίκηση μόνιμων βιώσιμων λύσεων από το δημόσιο.
• Την εκμετάλλευση εγκαταλειμμένων κτιρίων του Πανεπιστημίου όπως και κτιρίων του δημοσίου γύρω από αυτό, τα οποία με απαράδεκτες αφορμές δεν μας παραχωρούνται ως τώρα (παλιά μαγειρεία, κτίρια απέναντι από κυλικείο κ.λπ.)
• Την ανακατασκευή του κτιρίου 7ης Μαρτίου.
• Την κατασκευή εστιών στο πανεπιστήμιο.
• Την παραχώρηση του χώρου του ΠΙΚΠΑ και τη διαμόρφωση των κτιρίων καταλλήλως ώστε να χρησιμοποιηθούν από πανεπιστημιακές διοικητικές υπηρεσίες και τους φοιτητικούς συλλόγους. Απόσυρση του στρατιωτικού νηπιαγωγείου.

• Προχωράμε σε κατάληψη του στρατοπέδου από τον φοιτητικό σύλλογο και χρήση του από τους φοιτητές (φωτοτυπικό, γραφεία συλλόγων, εκδηλώσεις).
• Κινητοποίηση και παράσταση διαμαρτυρίας στην Περιφέρεια και κατάθεση του πλαισίου.
• Νέα Γενική Συνέλευση για αποτίμηση των αποτελεσμάτων των κινητοποιήσεων μας και σχεδιασμό των επόμενων κινήσεων για την επίλυση του κτιριακού.

ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
στο ΤΜΣ

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΩΝ ΕΑΑΚ

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 27/2 και ενώ η Σχολή μας ήταν κλειστή για το Σαββατοκύριακο, ομάδα παρακρατικών «γνωστών - αγνώστων» επιχείρησαν να διαρρήξουν το στέκι των ΕΑΑΚ το οποίο άρχισε να λειτουργεί πρόσφατα σε παλιά αποθήκη του Πανεπιστημίου. Η απόπειρά τους απέτυχε και αρκέστηκαν σε μικροκαταστροφές στην πόρτα προσπαθώντας να τη σπάσουν. Στον φύλακα της σχολής ο οποίος βρέθηκε σε εκείνο το σημείο και τους κάλεσε να σταματήσουν απάντησαν ότι είναι αποφασισμένοι και ότι θα επιστρεψουν δρυμήτεροι για να το... κάψουν αν τυχόν συνεχίσουμε να το λειτουργούμε!
Η συγκεκριμένη επίθεση όχι μόνο δεν ήταν τυχαία και μεμονωμένη αλλά είχε και ξεκάθαρες στοχεύσεις. Αρχικά, δεν μπορούμε να την αντιμετωπίζουμε σαν μεμονωμένο περιστατικό μιας και εντάσσεται σε μία σειρά τραμπούκικων παρακρατικών ενεργειών όπως για παράδειγμα ο πρόσφατος εμπρησμός των γραφείων της Εναλλακτικής Κίνησης Δικηγόρων, αλλά και τις επιθέσεις σε στέκια συλλόγων και σωματείων όπως και σε άλλα στέκια σχημάτων των ΕΑΑΚ ανά την Ελλάδα. Ο σκοπός τέτοιου τύπου επιθέσεων είναι η τρομοκράτιση των ριζοσπαστικών πολιτικών δυνάμεων με στόχο τη φίμωση κάθε εναλλακτικής φωνής τόσο στα πανεπιστήμια όσο και σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο. Στη δεδομένη συγκυρία οι επιθέσεις αυτές έρχονται σε απόλυτη συνάφεια με την κεντρική στρατηγική του κρατικού μηχανισμού η οποία αφορα στην ιδεολογική του αντεπίθεση ενάντια στα λαϊκά στρώματα και τις διεκδικήσεις τους.
Στα πλαίσια αυτά εντάσονται και οι προσπάθειες της κυβέρνησης για τη θεσμική καταστρατήγιση του Ασύλου με την υπουργό Παιδείας να καλεί τους πρυτάνεις να επισπεύσουν τη συζήτηση γύρω από την περιστολή και την αναδιαμόρφωση του Ασύλου και μάλιστα θέτει κάποιους άξονες, ως βάση συζήτησης. Συγκεκριμένα σε επιστολή της προτείνει ‘‘κάθε πανεπιστήμιο να ορίσει επακριβώς τους χώρους που προβλέπονται για έρευνα και εκπαίδευση, ώστε η οριοθέτηση του ασύλου να δίνει και τη δυνατότητα αποτελεσματικής εφαρμογής του.’’ αποδεχόμενη πλήρως όλες τις διατάξεις του νόμου πλαισίου τον οποίο η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα «αναθεωρούσε»... Η ‘‘αποτελεσματική εφαρμογή’’ όμως του Ασύλου, όπως το αντιλαμβάνονται οι κυβερνώντες, στην πραγματικότητα τροφοδοτεί τέτοιου τύπου επιθέσεις ενάντια στην ελεύθερη συνδικαλιστική δράση, στη δημιουργική εκμετάλλευση του συνόλου του πανεπιστημιακού χώρου (και όχι μόνο των χώρων διδασκαλίας) κλπ. Ακόμη κλείνει το μάτι στις δυνάμεις καταστολής, ωστέ να επεμβαίνουν σε ‘‘πραγματικό χρόνο’’(όπως τονίζεται σε άλλο σημείο της επιστολής), με οποιαδήποτε αφορμή σε χώρους ασύλου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το τελευταίο διάστημα παρατηρούνται όλο και συχνότερα καταπατήσεις του ασύλου με πιο πρόσφατη τη χυδαία εισβολή των μοτοσικλετιστών τραμπούκων της «ομάδας Δ» ύστερα μάλιστα από εντολή του πρύτανη Μουντζούρη στην Πολυτεχνειούπολη της Αθήνας και την απρόκλιτη σύλληψη 30 ατόμων που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο χώρο. Παράλληλα φυσικά τα ΜΜΕ παίζοντας για άλλη μια φορά το γνωστό παιχνίδι της παραπληροφόρησης μετέδιδαν ανοησίες περί συλλήψεων ταραξιών που προκαλούσαν φθορές στο χώρο της Σχολής και περί απειλών κατά των φυλάκων του ιδρύματος...
Πλήρως εναρμονισμένες με την πολιτική των κομμάτων τους οι καθεστωτικές παρατάξεις (ΠΑΣΠ – ΔΑΠ) παίζουν το ρόλο του Δούρειου Ίππου για την κατάργηση του Ασύλου. Πιο χαρακτηριστική ήταν η στάση της ΔΑΠ -ΝΔΦΚ όταν στη Γενική Συνέλευση Σχολής (φοιτητών) του Δεκέμβρη, η οποία είχε συγκαλεστεί για την αντιμετώπιση προβλημάτων που είχαν δημιουργήσει εκείνη την περίοδο ναρκoμανείς στο χώρο του Πανεπιστημίου, δε βρήκε πιο «έξυπνη» πρόταση από το να παραπέμψει το ζήτημα στο Πρυτανικό Συμβούλιο με κίνδυνο την άρση του Ασύλου! Ας θυμίσουμε σε αυτό το σημείο ότι ο πρύτανης Τρούμπης στη Σύνοδο Πρυτάνεων είχε πάρει θέση υπέρ της κατάργησης του...
Πιστοί σύμμαχοι της ΔΑΠ στην προσπάθεια καταστρατήγισης του Ασύλου είναι και οι φοιτητικοί εκπρόσωποι της σημερινής κυβέρνησης. Η ΠΑΣΠ πρωτοστατώντας σε αυτή την προσπάθεια, κρατά σιγή ιχθύος στις εξαγγελίες της υπουργού Παιδείας ενώ κάνει ότι μπορεί για να φιμώσει την έκφραση ενός πολιτικού χώρου με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά όπως είναι τα σχήματά μας. Η παράταξη που είχε ψηφίσει λευκό για τη διεξαγωγή συνέλευσης με θέμα τη συμμετοχή του Φοιτητικού Συλλόγου ΤΜΣ στις εργατικές κινητοποιήσεις της 24ης Φλεβάρη ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ήταν η πρώτη που προθυμοποιήθηκε να συγκαλέσει ΔΣ για να εντάξει στα θέματα των Γενικών Συνελεύσεων που θα πραγματοποιηθούν στο επόμενο διάστημα το ζήτημα της αποπομπής μας από τον χώρο στον οποίο διαμορφώσαμε το στέκι μας στα πλαίσια του κτιριακού! Αναιρούν στην πράξη λοιπόν όλη την φρασεολογία τους περι υπεράσπισης του Ασύλου κλπ, και μαζί με τη ΔΑΠ καλούν τους φοιτητές να στηρίξουν μία αντιδημοκρατική τοποθέτηση η οποία στόχο έχει να φιμώσει την πολιτική μας έκφραση. Προσπαθούν να κρύψουν τη γελοιότητα και τον ανορθολογισμό τους επικαλούμενοι το κύρος των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων ως ανώτερου οργάνου εκφρασης των φοιτητών. Στην πραγματικότητα έρχονται οι ίδιοι σε σύγκρουση με τη μεγαλύτερη κατάκτηση του Φοιτητικού Κινήματος, με ένα θεσμό για την υπεράσπιση του οποίου ως φοιτητές δώσαμε μεγαλειώδεις αγώνες στις πιο κρίσιμες στιγμές.
Με αυτή τους τη στάση λοιπόν, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ λειτούργησαν ως ηθικοί αυτουργοί της επίθεσης που δέχτηκε το στέκι μας, (δίνοντας παράλληλα τροφή για επιθέσεις εναντίον του Ασύλου) και οποιασδήποτε φωνής τολμά να ορθώνει το ανάστημά της ενάντια στα σχέδιά τους. Γίνονται οι ίδιοι υλοποιητές των σχεδιασμών των κυβερνήσεων για την αποδόμιση του φοιτητικού κινήματος.

Στη σημερινή φάση λοιπόν έχει τεθεί ένα δίπολο τόσο απλό και ξεκάθαρο που ο καθένας οφείλει να πάρει θέση. Από τη μία είναι οι δυνάμεις οι οποίες θέλουν την κατάργηση του Ασύλου, με τελικό στόχο την υπονόμευση των κινημάτων και τη διακύβευση των λαϊκών αγώνων. Αυτοί που βρίσκουν κάθε τόσο αφορμή για να πιέσουν στην άρση του. Αυτοί που παντού βλέπουν ταραξίες και μολότοφ. Αυτοί που προτρέπουν στο κλείσιμο των ελεύθερων χώρων. Αυτοί που σπάνε στέκια και καταλήψεις. Αυτοί που επιτίθονται δολοφονικά σε συνδικαλιστές. Εκφράζονται από το σύνολο του κρατικού μηχανισμού, τα ΜΜΕ, την αστυνομία, τα κόμματα, τις παρατάξεις, και το παρακράτος. Από την άλλη είναι οι δυνάμεις του κινήματος που εδώ και δεκαετίες στέκονται εμπόδιο στις κυβερνητικές αναδιαρθρώσεις, υπερασπίζονται τα συμφέροντα φοιτητών και εργαζομένων χαλάνε τα σχέδιά τους και πετυχαίνουν νίκες.
Πτυχή αυτής της πόλωσης στο επίπεδο της Σχολής μας είναι η τωρινή επίθεση που δέχονται τα σχήματά των ΕΑΑΚ τόσο από τις καθεστωτικές παρατάξεις όσο και από ομάδες του παρακράτους με αφορμή ένα στέκι. Ένα χώρο που δημιουργήσαμε για να έχουμε τη δυνατότητα να παρεμβαίνουμε πιο αναβαθμισμένα και συστηματικά, να διαφυλάσουμε το πολιτικό μας υλικό και να συντονίζουμε τον τρόπο δράσης μας. Καλούμε τους φοιτητικούς συλλόγους, τις αρμόδιες πανεπιστημιακές υπηρεσίες καθώς και κάθε φοιτητή και καθηγητή του Πανεπιστημίου να πάρει θέση πάνω στο ζήτημα της πρόσφατης επίθεσης κατά του Ασύλου και του στεκιού των ΕΑΑΚ Ρόδου.
Καλούμε όλους τους δημοκρατικούς φοιτητές να παραβρεθούν στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων τους και να στοιχήθουν μαζί μας στην υπεράσπιση του Πανεπιστημιακού Ασύλου, του ελεύθερου φοιτητικού συνδικαλισμού και στο δικαίωμα κάθε χώρου να εκφράζεται με τον τρόπο που επιλέγει στα πλαίσια της στήριξης των φοιτητικών συμφερόντων.

Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΔΕ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΞΑΝΑ!





Σχήματα που συγκροτούν την ΕΑΑΚ Ρόδου
ΦΑΠΑ - ΔΡΑΣΥ - ΚΑΝΑΡΙΝΗ