Συμβούλια Διοίκησης:

«το ελληνικό πανεπιστήμιο στον κόσμο του επενδυτή»
Θα έπρεπε κανονικά (παραδοσιακά) να ξεκινήσουμε με μια μικρή εξέταση της ‘‘οικονομικοπολιτικοκοινωνικης’’ συγκυρίας και να εξηγήσουμε για εκατομμυριοστή φορά την σκοπιμότητα του νόμου-εκτρώματος για να φτάσουμε στο τέλος να εξηγήσουμε τι είναι τα συμβούλια διοίκησης και γιατι τελικά η φοιτητική κοινότητα πρέπει να αγωνιστεί ενάντια σε αυτά… Ίσως πάλι να ήταν πιο δελεαστικό να βάζαμε με τεράστια γράμματα τον τίτλο: «ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ για την ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ» και διακριτικά να περνάγαμε στο κυριως θέμα… Συνάδελφε/φησα, είναι πολύ ωραία η φοιτητική ζωη στη Ρόδο και εκνευριστικά βαρετό να διαβάζεις φυλλάδια για κάποια συμβούλια και νόμους και υπουργούς και ιδιωτικοποίηση αλλά για να έχεις «φοιτητική ζωή» πρέπει να έχεις πανεπιστήμιο οπότε κάνε μια προσπάθεια να διαβάσεις αυτό το κείμενο…
Όπως έχεις ακούσει έχει ψηφιστεί ένας νόμος-πλαίσιο για την παιδεία (από τα 4/5 της βουλής μάλιστα!) κομμάτι του οποίου είναι και η δημιουργία «συμβουλίων διοίκησης» στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Τα συμβούλια αυτά μέσα στο γενικότερο πνεύμα του νόμου στοχεύουν στην ιδιωτικοποίηση της δωρεάν ανώτατης εκπαίδευσης, καθώς το κράτος που αυξάνει κατά 66,7% τη δαπάνη για τους εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει επαρκώς τα πανεπιστήμια και αναζητά τρόπους «εναλλακτικής χρηματοδότησης» όπως λέει και η ΔΑΠ (που κατά τ’ άλλα διαφωνεί με το νόμο). Στην ουσία λοιπόν τα συμβούλια διοίκησης αποτελούν το δούρειο ίππο που θα εισάγει τις επιχειρήσεις στα πανεπιστήμια καταργώντας το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου. Τα συμβούλια αυτά θα αποτελούνται από οχτώ καθηγητές,ένα φοιτητή και έξι εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες (managers, στελέχη επιχειρήσεων, εγκάθετοι του υπουργείου) και οι αρμοδιότητές τους θα καλύπτουν τη λειτουργία των ιδρυμάτων, από τη διοίκηση, την έγκριση του προϋπολογισμού, την αναζήτηση πόρων, την εκλογή προέδρων, μέχρι και τον καθορισμό της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας και του περιεχομένου των προγραμμάτων σπουδών. .Η συμμετοχή των φοιτητών περιορίζεται στην εκλογή 1 μέλους που θα συμμετέχει στο Συμβούλιο Διοίκησης, ενώ η δυνατότητα παρέμβασης των φοιτητικών συλλόγων στο όργανα συνδιοίκησης παύει. Σημαντικό στοιχείο είναι και η πρόσληψη manager από εξωτερικό ίδρυμα καθιστώντας έτσι κατανοητό ότι πλέον ο σχεδιασμός της χρηματοδότησης αλλά και η ερευνητική και η εκπαιδευτική διαδικασία θα σχεδιάζονται από άτομα τα οποία ουδεμία σχέση δεν έχουν με τη καθημερινότητα και τις πραγματικές ανάγκες του πανεπιστημίου και των φοιτητών. Αποτέλεσμα αυτού θα φαίνεται και στα προγράμματα σπουδών αφού πλέον δεν θα καταρτίζονται με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας πάνω στο γνωστικό πεδίο του κάθε τμήματος αλλά σύμφωνα με τις ανάγκες του κάθε ''χορηγού''-επιχειρηματία που θα χρηματοδοτεί το κάθε ίδρυμα ή το κάθε μάθημα. Παράλληλα θα εντείνεται η εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών εξυπηρετώντας ταυτόχρονα τη γενικότερη πολιτική πειθάρχησης του φοιτητικού κινήματος αλλά και τους ρυθμούς παραγωγής έρευνας και εργατικού δυναμικού που εξυπηρετούν τον εκάστοτε επενδυτή. Έτσι εκτός από την οικονομική παρέμβαση είναι πολύ μεγάλη η σημασία της ιδεολογικής παρέμβασης του κεφαλαίου στην ανώτατη εκπαίδευση που προωθεί τον ατομισμό, την αδιαφορία για την πολιτική, τον εκφυλισμό του φοιτητικού συνδικαλισμού και των γενικών συνελεύσεων και την υποτίμηση των κοινωνικών αγώνων.
Σε πολλά πανεπιστήμια όπως το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ,το ΕΜΠ, το ΑΠΘ αλλά και το δικό μας το πανεπιστήμιο Αιγαίου, έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες για την ανάδειξη αυτού του συμβουλίου με τον ορισμό της εφορευτικής επιτροπής. Οι φοιτητικοί σύλλογοι των τμημάτων του Πανεπιστημίου μας έχουν πάρει απόφαση κατά των συμβουλίων διοίκησης ενώ μεγάλο κομμάτι των καθηγητών είναι ξεκάθαρα ενάντια χωρίς ωστόσο να παίρνουν ξεκάθαρα τέτοια θέση καθυστερώντας για άλλους λόγους τη σύσταση αυτών των επιτροπών. Τέλος η υπουργός marketing (Παιδείας, Θρησκευμάτων και δια βίου…) της κυβέρνησης «σωτηρίας του κεφαλαίου και εθνικής δημοπρασίας, συγνώμη, συνεργασίας!» ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ ανακοίνωσε ότι, αν αυτές οι επιτροπές δεν συγκροτήσουν τα συμβούλια διοίκησης, τότε το υπουργείο θα τοποθετήσει απευθείας τους εκλεκτούς του σε αυτά.
Στο ξεπούλημα της ανώτατης εκπαίδευσης και στο πανεπιστήμιο των επιχειρήσεων που θέλουν να δημιουργήσουν θα μας βρουν απέναντί τους! Αγωνιζόμαστε για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ του Νόμου-Εκτρώματος και της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Καλούμε άμεσα όλους τους φοιτητές αλλά και τους καθηγητές να αντιταθούν στη συγκρότηση αυτών των συμβουλίων όπως και σε κάθε πτυχή του νόμου που επιχειρούν να εφαρμόσουν…

Φ.Α.Πα-Δ.Ρ.Α.ΣΥ- Κ.ΑΝ.ΑΡI.ΝΗ
(σχήματα που συγκροτούν τα εαακ Ρόδου)

ΔΑΠατε με κι ας κλαίω!

Από το «όχι στα μέτρα» στο «ο μόνος δρόμος είναι μνημόνιο και πάλι»

Όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν μπορούσε πλέον να συνεχίσει το περίφημο σχέδιο «διάσωσης της χώρας» λόγω της μεγάλης λαϊκής κατακραυγής, ο μνημονιακός Καρατζαφέρης αλλά και ο επαναστάτης αντιμνημονιακός Σαμαράς έσπευσαν να συγκυβερνήσουν «για το καλό της πατρίδας». Μεγαλύτερο «επίτευγμα» της νέας αυτής συγκυβέρνησης υπό το ομιλών ΑΤΜ κ. Παπαδήμο, ήταν η ψήφιση ενός 2ου μνημονίου (δεσμευτικού για τα επόμενα 30 χρόνια) που έρχεται να αποτελειώσει το έργο του πρώτου. Βασικά σημεία του τελευταίου είναι η εκ νέου περικοπή μισθών και συντάξεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας αλλά και η εξουσιοδότηση του πρωθυπουργού και του υπουργού οικονομικών για την υπογραφη συμβάσεων χωρις την έγκριση τους από τη βουλή.Στην ψήφιση του νέου μνημονίου οι εργαζόμενοι απάντησαν με δυναμικές κινητοποιήσεις και κατά τη διάρκεια της 48αωρης απεργίας 10-11/2 αλλά και τη μέρα της ψήφισης 12/2, οι οποίες χτυπήθηκαν ξανά από την κρατική καταστολή. Ως ενίσχυση των ντόπιων αστυνομικών δυνάμεων μάλιστα επιστρατεύτηκαν οι μισθοφόροι της Ε.Ε. (FRONTEX).
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ως γνήσιο τέκνο της Ν.Δ. έβριζε και καταριόταν το μνημόνιο ακόμα και όταν ο κομματικός τους φορέας βρισκόταν στην εξουσία στα πλαίσια πάντα της «αντιπολιτευόμενης συμπολίτευσης» που αυτός επιχειρούσε. Αλλά επειδή «ο αστός στην ανάγκη φαίνεται» όταν ήρθε η ώρα της ψήφισης του 2ου μνημονίου αποκάλυψε το πραγματικό της πρόσωπο και τάχθηκε πλέον φανερά στο πλευρό του κεφαλαίου και ακόμα μια φορά ενάντια στο συμφέρον των εργαζομένων και των φοιτητών! Αρχικά στο Δ.Σ. του Π.Τ.Δ.Ε. που έγινε για τη συμμετοχή του συλλόγου στην απεργία η ΔΑΠ ψήφισε κατά της συμμετοχής του, προβοκάροντας έτσι την κυριότερη μορφή πάλης των φοιτητών στο πλευρό των εργαζομένων, κόντρα στο καταστατικό που ορίζει τη συμπόρευση του συλλόγου με το λαϊκό κίνημα, αλλά κυρίως κόντρα στην ουσία της ύπαρξης του συνδικαλισμού θυμίζοντας τη δράση των χουντικών στα εργατικά σωματεία κατά τη διάρκεια της επταετίας. Στη συνέχεια, και ενώ το μνημόνιο είχε ψηφιστεί με την επιβολή κομματικής πειθαρχίας από τον πρόεδρο της Ν.Δ. που διέγραψε τους «αποστάτες» βουλευτές, η ΔΑΠ ήρθε στα διοικητικά και των τριών τμημάτων να παραδεχτεί ότι το «μνημόνιο είναι η μόνη λύση» και ότι απ’ το τίποτα καλά είναι και τα 400 ευρώ το μήνα για τους εργαζόμενους με την αφοπλιστική λογική ότι ακόμα κι αν φυτοζωούν τουλάχιστον… θα ζουν!
Αυτή είναι λοιπόν η κοινωνία που οραματίζεται η ‘’πρώτη και καλύτερη’’ ΔΑΠ, μια κοινωνία εξαθλιωμένη, υποταγμένη στις επιταγές της ελεύθερης αγοράς, μια κοινωνία που θα άγεται και θα φέρεται από τις κυβερνήσεις και θα περιμένει καρτερικά τη σωτηρία από το πουθενά κυριολεκτικά φυτοζωώντας! Ανάλογο και το φοιτητικό κίνημα των ανοιχτών σχολών, της εντατικοποίησης-πειθάρχησης και των διαδηλώσεων από το πεζοδρόμιο…


Στο ξεπούλημα της ζωής μας απαντάμε με δυναμικούς αγώνες!
Φ.Α.ΠΑ-Δ.Ρ.Α.ΣΥ.-Κ.ΑΝ.ΑΡ.ΝΗ
(σχήματα που συγκροτούν τα ε.α.α.κ. ρόδου)