Από το «όχι στα μέτρα» στο «ο μόνος δρόμος είναι μνημόνιο και πάλι»
Όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν μπορούσε πλέον να συνεχίσει το περίφημο σχέδιο «διάσωσης της χώρας» λόγω της μεγάλης λαϊκής κατακραυγής, ο μνημονιακός Καρατζαφέρης αλλά και ο επαναστάτης αντιμνημονιακός Σαμαράς έσπευσαν να συγκυβερνήσουν «για το καλό της πατρίδας». Μεγαλύτερο «επίτευγμα» της νέας αυτής συγκυβέρνησης υπό το ομιλών ΑΤΜ κ. Παπαδήμο, ήταν η ψήφιση ενός 2ου μνημονίου (δεσμευτικού για τα επόμενα 30 χρόνια) που έρχεται να αποτελειώσει το έργο του πρώτου. Βασικά σημεία του τελευταίου είναι η εκ νέου περικοπή μισθών και συντάξεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας αλλά και η εξουσιοδότηση του πρωθυπουργού και του υπουργού οικονομικών για την υπογραφη συμβάσεων χωρις την έγκριση τους από τη βουλή.Στην ψήφιση του νέου μνημονίου οι εργαζόμενοι απάντησαν με δυναμικές κινητοποιήσεις και κατά τη διάρκεια της 48αωρης απεργίας 10-11/2 αλλά και τη μέρα της ψήφισης 12/2, οι οποίες χτυπήθηκαν ξανά από την κρατική καταστολή. Ως ενίσχυση των ντόπιων αστυνομικών δυνάμεων μάλιστα επιστρατεύτηκαν οι μισθοφόροι της Ε.Ε. (FRONTEX).
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ως γνήσιο τέκνο της Ν.Δ. έβριζε και καταριόταν το μνημόνιο ακόμα και όταν ο κομματικός τους φορέας βρισκόταν στην εξουσία στα πλαίσια πάντα της «αντιπολιτευόμενης συμπολίτευσης» που αυτός επιχειρούσε. Αλλά επειδή «ο αστός στην ανάγκη φαίνεται» όταν ήρθε η ώρα της ψήφισης του 2ου μνημονίου αποκάλυψε το πραγματικό της πρόσωπο και τάχθηκε πλέον φανερά στο πλευρό του κεφαλαίου και ακόμα μια φορά ενάντια στο συμφέρον των εργαζομένων και των φοιτητών! Αρχικά στο Δ.Σ. του Π.Τ.Δ.Ε. που έγινε για τη συμμετοχή του συλλόγου στην απεργία η ΔΑΠ ψήφισε κατά της συμμετοχής του, προβοκάροντας έτσι την κυριότερη μορφή πάλης των φοιτητών στο πλευρό των εργαζομένων, κόντρα στο καταστατικό που ορίζει τη συμπόρευση του συλλόγου με το λαϊκό κίνημα, αλλά κυρίως κόντρα στην ουσία της ύπαρξης του συνδικαλισμού θυμίζοντας τη δράση των χουντικών στα εργατικά σωματεία κατά τη διάρκεια της επταετίας. Στη συνέχεια, και ενώ το μνημόνιο είχε ψηφιστεί με την επιβολή κομματικής πειθαρχίας από τον πρόεδρο της Ν.Δ. που διέγραψε τους «αποστάτες» βουλευτές, η ΔΑΠ ήρθε στα διοικητικά και των τριών τμημάτων να παραδεχτεί ότι το «μνημόνιο είναι η μόνη λύση» και ότι απ’ το τίποτα καλά είναι και τα 400 ευρώ το μήνα για τους εργαζόμενους με την αφοπλιστική λογική ότι ακόμα κι αν φυτοζωούν τουλάχιστον… θα ζουν!
Αυτή είναι λοιπόν η κοινωνία που οραματίζεται η ‘’πρώτη και καλύτερη’’ ΔΑΠ, μια κοινωνία εξαθλιωμένη, υποταγμένη στις επιταγές της ελεύθερης αγοράς, μια κοινωνία που θα άγεται και θα φέρεται από τις κυβερνήσεις και θα περιμένει καρτερικά τη σωτηρία από το πουθενά κυριολεκτικά φυτοζωώντας! Ανάλογο και το φοιτητικό κίνημα των ανοιχτών σχολών, της εντατικοποίησης-πειθάρχησης και των διαδηλώσεων από το πεζοδρόμιο…
Στο ξεπούλημα της ζωής μας απαντάμε με δυναμικούς αγώνες!
Φ.Α.ΠΑ-Δ.Ρ.Α.ΣΥ.-Κ.ΑΝ.ΑΡ.ΝΗ
(σχήματα που συγκροτούν τα ε.α.α.κ. ρόδου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου