Φοιτητικές εκλογές 2013!

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξάγονται εν μέσω οικονομικής κρίσης. Ανελέητα μέτρα που εξαθλιώνουν το λαό μέρα με τη μέρα δεν αφήνουν έξω τους φοιτητές, που εκτός αυτού αντιμετωπίζουν και ένα καταστροφικό  νόμο πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση .Η τρικομματική λαίλαπα, Ν.Δ., ΠΑ.ΣΟ.Κ και ΔΗΜ.ΑΡ. πέρα από τη νεολαία, έχει εξαπολύσει επίθεση και στους εργαζομένους, έχοντας ως στόχο να σώσουν την αστική τάξη και τις τράπεζες. Αυτό επετεύχθη μέσα από τη μνημονική πολιτική της κυβέρνησης  και συγκεκριμένα από το 3^ο μνημόνιο που περιλαμβάνει απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, μείωση αποζημιώσεων των απολύσεων και αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης κατά 2 χρόνια. Πέρα από αυτά τα αντιλαϊκά μετρά που συμφώνησε η κυβέρνηση με Τρόικα , Δ.Ν.Τ. και Ευρωπαϊκούς εταίρους, προστίθενται και άλλα μέτρα που εξαθλιώνουν τα ελληνικά νοικοκυριά όπως η κατάργηση όλων των οικογενειακών επιδομάτων και αντικατάστασή τους από ένα ενιαίο οικογενειακό επίδομα αλλά και η αύξηση στο τιμολόγιο της ΔΕΗ κατά 8% και διατήρηση του χαρατσιού μέχρι το 2018.                                     

Την φετινή χρόνια , πέρα από την εφαρμογή όλων αυτών των αντιλαϊκών μέτρων είδαμε και την άνοδο του φασιστικού κινήματος ως απότοκο των μνημονικών πολιτικών.. στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού του λάου βλέπουμε συνεχώς να προωθείτε ως πηγή του προβλήματος οι μετανάστες, αυξάνοντας έτσι την ρατσιστική βία και την δράση  φασιστικών παρακρατικών ομάδων όπως είναι η Χρυσή Αυγή, η όποια δρα με χέρι με την ελληνική αστυνομία για την λύση του «προβλήματος».
Αυτές οι πρακτικές βλέπουμε και στα εκλογικά αποτελέσματα του 2012 να έχουν υποστηρικτές,  υποστηρικτές που έβλεπαν ως λύση για την κατάσταση της χώρας τη Χ.Α. μη γνωρίζοντας πραγματικά τις μεθόδους της και την ιδεολογική τους προέλευση.

δυο λόγια για τον φοιτητικό συνδικαλισμό …

….Ο φοιτητικός σύλλογος είναι το όργανο των φοιτητών μέσα από το όποιο αγωνίζονται και προασπίζονται τα συμφέροντα τους . Η παρέμβαση των φοιτητών μέσα στο σύλλογο γίνεται είτε οργανωμένα μέσα από έναν πολίτικο χώρο είτε ανεξάρτητα από τον εκάστοτε φοιτητή. Μέσα στο φ.σ υπάρχουν πολιτικοί χώροι όπου χρωματίζονται από διαφορετικές ιδεολογίες , με διαφορετικά συμφέροντα και διαφορετικές αναλύσεις  πάνω στα  εκαστοτε ζητήματα , δημιουργώντας έτσι πολιτικές αντιπαραθέσεις που ωστόσο οδηγούν στην πολιτική ζύμωση του συνόλου ..  . Αυτό είναι φυσικό καθώς όπως και στην κοινωνία υπάρχουν διαφορετικές τάξεις με διαφορετικά συμφέροντα το ίδιο συμβαίνει και στο πανεπιστήμιο όντας μια μικρογραφία της κοινωνίας

  Η κυριότερη και ανωτάτη διαδικασία του φοιτητικού συλλόγου είναι η γενική συνέλευση, όπου σ'αυτή μπορεί να συμμετάσχει το σύνολο των φοιτητών έχοντας την δύναμη να παρέμβει άμεσα στην διαδικασία,  καταθέτοντας την πολιτική του θέση μέσω  των τοποθετήσεων και των ερωτήσεων προς τους πολιτικούς  χώρους . Η θεματολογία των Γ.Σ αφορά εξεζητημένα ζητήματα της σχολής και της συγκυρίας ( όπως κτιριακό φωτοτυπικό κλ.) , όπου ο σύλλογος μετά από καθολική ψηφοφορία διαμορφώνει άποψη και παίρνει συλλογικές αποφάσεις

Ο αμεσοδημοκρατικός  χαρακτήρας  των Γ.Σ συμβάλει στην διάπλαση των πολιτικών αντιλήψεων και αντιθέσεων ενός φοιτητή , έχει αποδειχτεί μέσα από την ιστορία του φοιτητικού κινήματος ότι η Γενική Συνέλευση είναι το μονο μέσο άμεσης παρέμβασης του κάθε φοιτητή και μπορεί να αποτελέσει πεδίο πολιτικών συγκρούσεων που βοηθούν στην εξαγωγή συμπερασμάτων για την συλλογική  λύση προβλημάτων αλλά και για την ιδεολογική ταυτότητα  του κάθε πολιτικού χώρου!

Το φοιτητικό κίνημα (όπου προκύπτει μέσα από τον φοιτητικό συνδικαλισμό ) έχει γαλουχήσει γενιές και γενιές ανθρώπων που αγωνιστήκαν ενιαία και συλλογικά για τα φοιτητικά και τα επαγγελματικά τους δικαιώματα . Μέσα από αυτούς τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος έχουν υπάρξει μικρές και μεγάλες νίκες όπως παραίτηση υπουργών, ανατροπή κυβέρνησης και νόμων καθιέρωση του ασύλου και κατά συνέπεια την ύπαρξη του φοιτητικού συνδικαλισμού.

   Την στιγμή που όλα γύρω μας καταρρέουν και η μνημονική συγκυβέρνηση θυσιάζει ολοένα και περισσότερο το λαό στο όνομα του κεφαλαίου και των τραπεζών, οι φοιτητικοί σύλλογοι βρίσκονται σε μια κατάσταση απομαζικοποίησης η όποια είναι αποτέλεσμα σκληρού και μακροχρόνιου  αγώνα από τις καθεστωτικές παρατάξεις μέσο του εκφυλισμού των διαδικασιών του ιδίου του συλλόγου , καθώς οι ενιαίοι συλλογικοί αγώνες που προκύπτουν μέσα από τον φοιτητικό συνδικαλισμό , στέκονται τόσα χρόνια εμπόδιο στις αντιλαϊκές πολιτικές των κομματικών τους φορέων .

Καντούς μειοψηφία μέσα από τις φοιτητικές εκλογές…

Η ψήφος στη ΔΑΠ δεν είναι ψήφος αλληλεγγύης στον φίλο μας που κατεβαίνει πρώτη φορά ψηφοδέλτιο ή στον μπάρμαν που μας κερνάει 40 σφηνάκια κάθε βδομάδα. Είναι πολιτική ψήφος στήριξης μίας δύναμης που από την ίδρυσή της αποτελεί τον Δούρειο Ίππο των πιο αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων μέσα στα πανεπιστήμια. Είναι ψήφος στην παράταξη που τάχθηκε υπέρ του μνημονίου, είναι ψήφος στην παράταξη που στήριξε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στην εφαρμογή του νόμου – πλαισίου, της λίστας συγγραμμάτων, των αλυσίδων μαθημάτων. Ακόμη στήριξε την ίδρυση μη κρατικών – ιδιωτικών Πανεπιστημίων και άνοιξε το δρόμο για την αναγνώριση των ΚΕΣ. Θεωρούν ότι τα ιδιωτικά θα βοηθούσαν το δημόσιο πανεπιστήμιο να αναπτυχθεί μέσω του ανταγωνισμού, λες και λ.χ. τα ιδιωτικά σχολεία ή νοσοκομεία βοήθησαν τα αντίστοιχα δημόσια!  Σε ότι αφορά τα τοπικά ζητήματα, ψήφος στη ΔΑΠ είναι ψήφος σε μία πολιτική δύναμη που για χρόνια ήλεγχε και ελέγχει τον Φοιτητικό Σύλλογο ΤΜΣ καλλιεργώντας αυταπάτες στους ψηφοφόρους της ότι αποτελεί τη δύναμη εκείνη που νοιάζεται για τα συμφέροντά τους. Στην πραγματικότητα πέρα από προσωρινές παραχωρήσεις ρουσφετικού τύπου σε μεμονωμένα άτομα (σημειώσεις, κονέ για δουλειά κλπ.) όχι απλά δεν προσέφερε τίποτα αλλά εξυπηρετώντας μικροπολιτικά συμφέροντα δυσχέραινε την κατάσταση σε πολλαπλά επίπεδα: Καμία διεκδίκηση κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων για τους αποφοίτους ΤΜΣ, από τον Φοιτητικό Σύλλογο όσο η ΔΑΠ είχε αυτοδυναμίες, απέραντη κωλυσιεργία στα φοιτητικά θέματα αλλά και σε όσα αφορούσαν το Πανεπιστήμιο πιο συνολικά, όπως το κτηριακό, το φωτοτυπικό κλπ.

Την φετινή χρόνια η φοιτητική αριστερή παρέμβαση έφερε πρώτων ευθυνών της την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ κανοτας λεπτομερή ανάλυση των ταμιών και αποδεικνύοντας μέσα από αυτή την κακοδιαχείριση τους σε περιόδους αυτοδυναμιών της ΔΑΠ. Η κακοδιαχείριση των βιβλίων μας έφερε αντιμέτωπους με ελλείμματα και χρέη του συλλόγου μας ύψους 32 (και άνω ) ευρώ . αναλαμβάνοντας τα ταμεία καταφέραμε και να αποδείξουμε όλα αυτά , αλλά και να κλείσουμε τα ταμεία , κάτι που αποτελούσε για πολλά χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του συλλόγου

  

Ψήφος στην ΠΑΣΠ αποτελεί σήμερα τη στήριξη των ίδιων πολιτικών που εκπροσωπεί και η ΔΑΠ. Η ΠΑΣΠ αν και φραστικά δηλώνει να διαφωνεί με τα νέα μέτρα δεν κάνει τίποτα για να κλιμακωθεί ο αγώνας προς την κατάργησή τους. Προσπαθούν να πείσουν για τις κινηματικές τους αντιλήψεις αλλά όχι απλά δεν κατεβαίνουν στο δρόμο, μα προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα μέτρα θα αρθούν μέσα από τον διάλογο με το Υπουργείο και την Κυβέρνηση. Απλά τους θυμίζουμε ότι είχαμε απέναντί μας την πιο αδιάλλακτη και σκληροπυρηνική αλαζονική κυβέρνηση που έχει περάσει στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Μια κυβέρνηση που καταπάτησε κάθε έννοια της δημοκρατίας και προχώρησε σε συγκυβερνητική πολιτική δίνοντας θέσεις σε κόμματα και βουλευτές που δεν ήταν εκλεγμένοι από τον λαό. Μια κυβέρνηση που δήλωσε ανοιχτά ότι είναι αποφασισμένη να τσακίσει όποιες κοινωνικές αντιστάσεις προκειμένου να ξεχρεώσει τους ξένους και ντόπιους τραπεζίτες. Σε ότι αφορά την πρόταση παιδείας της ΠΑΣΠ, δεν έχει σχέση με τα αιτήματα του Φοιτητικού Κινήματος. Αντιθέτως αποτελεί έναν συρφετό ενσωματώσιμων αιτημάτων τα οποία όχι απλά δεν συγκρούονται με την κυβερνητική πολιτική αλλά την προωθούν από την πίσω πόρτα! Θεωρούν πρωτοπορία την αξιολόγηση των Πανεπιστημίων, δηλαδή τη σύνδεσή τους με την αγορά και την μέτρηση της «παραγωγικότητάς» τους, μία διαδικασία δηλαδή που διασπά τα πτυχία μας και επίσης οδηγεί στην υποχρηματοδότηση όσων Σχολών κρίνονται μη κερδοφόρες για το κεφάλαιο (όπως είναι οι περισσότερες Σχολές ανθρωπιστικών επιστημών!). Επίσης μόνο στα λόγια εναντιώθηκαν στην αναγνώριση των ΚΕΣ και του νόμου πλαισίου της κ. Διαμαντοπούλου και πάλι εν μέρει! Ψήφος στην ΠΑΣΠ σημαίνει στήριξη του πλέον ύπουλου υποστηριχτή των κυβερνητικών μέτρων, σημαίνει ψήφος στους μελλοντικούς ΠΑΣΟΚους κυβερνητικούς και στις τωρινές επιλογές τους: τις φιλοΕΕ τοποθετήσεις, τη στήριξη του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων και του πολυνομοσχεδίου για την εκπαίδευση. Αλλά κυρίως της απάθειας για τα κοινά και της ανάθεσης των λύσεων στους «ειδικούς».

Η ΠΚΣ μέσα από το σημερινό ΜΑΣ και τις «επιτροπές αγώνα» προσπαθεί να συσπειρώσει τις δυνάμεις της παίζοντας το ρόλο του φτωχού πλην τίμιου αγωνιστή που αποστασιοποιείται από τους «ξεπουλημένους» Φοιτητικούς Συλλόγους. Αποδίδει δηλαδή την ηγεμονία των ΔΑΠ – ΠΑΣΠ μέσα στους Συλλόγους τις Συνελεύσεις κλπ. σε μεταφυσικά αίτια τα οποία δεν αποζητά πλέον να λύσει. Καλεί τους φοιτητές να απαξιώσουν τους Συλλόγους και να ενισχύσουν το Μ.Α.Σ καλώντας τους σε ξεχωριστές διαδικασίες, συνελεύσεις ακόμα και εκλογές. Η προβολή τέτοιου είδους τοποθετήσεων, δηλαδή ένα φοιτητικό κίνημα που θα συμπορεύεται με το Π.Α.ΜΕ μακριά από τις δομές του φοιτητικού κινήματος ,εξυπηρετεί τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες του ΚΚΕ. Τέλος παραπέμπει τις λύσεις των καθημερινών προβλημάτων στο σοσιαλιστικό μέλλον με αποτέλεσμα να μη δέχεται την ανάγκη για πάλη και τη δυνατότητα για νίκες σε καθημερινά ζητήματα. Αρνείται δηλαδή να καταλάβει ότι η ταξική πάλη είναι συνεχής και οποιαδήποτε παραχώρηση από πλευράς του κράτους και του συνασπισμού εξουσίας παρέχει υλικά και ουσιαστικά οφέλη στα αγωνιζόμενα κοινωνικά στρώματα. Υποτιμά έτσι τις  μέχρι τώρα κατακτήσεις των αγώνων του φοιτητικού κινήματος. Μαζί με την ΑΡΕΝ  (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) αποτελούν τους δύο πυλώνες μίας Αριστεράς της ηττοπάθειας και της αναμονής, μίας Αριστεράς της διαμαρτυρίας, ανίκανης να δώσει ελπίδα και λύσεις στο σήμερα.

Μιας όμως και μιλάμε για των χαρακτήρα των πολιτικών χώρων μέσα στο πανεπιστήμιο ας μην ξεχάσουμε να αναφερθούμε σε  ζητήματα που απασχόλησαν τους συλλόγους μας . στο κομμάτι της σίτισης η ΔΑΠ-Δεκ , έδωσε 3ημερη παρουσία στην κατάληψη της λέσχης και αποσύρθηκε . Η ΠΑΣΠ φιλολαϊκά και ανεξάρτητα πραγματοποίησε guest εμφανίσεις . Το ΜΑΣ ακλουθώντας και πάλι την πάγια τακτική του απομονωτισμού έστρωσε το τραπεζάκι του και πραγματοποίησε ξεχωριστή κατάληψη αγνοώντας την απόφαση του συλλόγου για συλλογική  παράσταση διαμαρτυρίας κι όπως μόνο του συμμετείχε έτσι και αποχώρισε . στα πλαίσια λοιπόν της απομαζικοποιησης που προκάλεσαν ΔΑΠ και ΠΑΣΠ και του απομονωτισμού του ΜΑΣ , τα σχήματα των ΕΑΑΚ δεν μπόρεσαν να κρατήσουν την κατάληψη , παρότι όμως η κινητοποίηση σταμάτησε ο αγώνας συνεχίζεται και ελπίζουμε καθώς η δράση κλιμακώνετε να είναι πιο μαζικός έχοντας ως πρωτοπορία των ίδιο τον σύλλογο..!

Γιατί όχι ΑΚΥΡΟ-ΛΕΥΚΟ-ΑΠΟΧΗ:

Αν το άκυρο, το λευκό ή η αποχή άλλαζαν τον κόσμο, προφανώς θα ήταν παράνομα… Το ότι οι παραπάνω επιλογές υπάρχουν ως δυνατότητα στο υπάρχον σύστημα, η οποίες μάλιστα προωθούνται από αυτό, συμβαίνει γιατί κάποιοι βολεύονται με το να μην καταδειχθούν οι υπεύθυνοι για τη σάπια κατάσταση που επικρατεί γύρω μας. Το αδιευκρίνιστο ‘‘τσουβάλι’’ λευκών και άκυρων τελικά στην πράξη συμψηφίζεται με την αδιαφορία και τον εφησυχασμό. Η απογοήτευση μέρους των φοιτητών από την όλο και λιγότερη πολιτική δουλειά στα πανεπιστήμια αλλά και από την κατάσταση στο σύστημα διακυβέρνησης οδηγεί στην αποχή.

 Οι πελατειακές και μικροπολιτικές λογικές απογοητεύουν ,αλλά η καταδίκη τους  δεν μπορεί να επιτευχθεί με λογικές «νίπτω τας χείρας μου» και «δεν συμμετέχω σε αυτήν τη σάπια διαδικασία», γιατί το μόνο που κάνουν είναι να συναινούν σιωπηλά με την κατάσταση και εν τέλει να βάζουν πλάτες στη σαπίλα των καθεστωτικών παρατάξεων: «κάθισε εσύ σπίτι σου και άσε εμάς να ασχοληθούμε με τα της σχολής». Απέναντι σε αυτή τη λογική μόνη λύση είναι η ενεργός συμμετοχή στις διαδικασίες του φοιτητικού συλλόγου, όπως οι Γενικές Συνελεύσεις και οι εκλογές, με στόχο να ξαναπάρουν οι φοιτητές στα χέρια τους, τη διαχείριση των θεμάτων που απασχολούν την φοιτητική τους καθημερινότητα αλλά και το εργασιακό τους μέλλον.

φοιτητικός συνδικαλισμός ..η δύναμη των συλλογικών μας αγώνων !!!                                                                                                       

   Θεωρούμε ότι στα συλλογικά προβλήματα δεν χωρούν ατομικές λύσεις και γι’ αυτό παρεμβαίνουμε υπερασπιζόμενοι συνολικά τα φοιτητικά συμφέροντα όπου μας δίνεται η δυνατότητα. Από τις μικρές καθημερινές μάχες των αντιπαραθέσεων στα όργανα συνδιοίκησης για το ζήτημα των συγγραμμάτων ή το πρόγραμμα σπουδών, μέχρι τις μεγαλειώδεις κοινωνικές συγκρούσεις για το δίκιο και την αξιοπρέπεια των εργαζόμενων και της νεολαίας παρεμβαίνουμε με την πίστη ότι ο αγώνας μας μπορεί να είναι νικηφόρος. Δεν θεωρούμε όμως ότι αυτές τις νίκες μπορούμε να τις φέρουμε εις πέρας μόνοι μας, ως αυτόκλητη πρωτοπορία του Φοιτητικού Κινήματος. Γι’ αυτό και κρίνουμε ότι η ψήφος στην ΦΑΠΑ σε αυτή τη συγκυρία δεν είναι απλά μία πράξη υποστήριξης της πολιτικής μας αντιπρότασης αλλά και μία ψήφος συλλογικής στράτευσης στους αγώνες που μας περιμένουν από την επόμενη μέρα των εκλογών. Αποτυπώνει την άρνηση αποδοχής της ήττας σε ένα Πανεπιστήμιο που χρόνια τώρα ήταν κάστρο της Δεξιάς, την άρνηση της ανάθεσης των προβλημάτων μας σε γαλάζιους και πράσινους «ειδικούς» και το ξεκίνημα νέων συλλογικών αγώνων.  Σηματοδοτεί την άρνηση μας στην αδράνεια και την απάθεια, τη δήλωσή μας ότι στη μάχη της γενιάς μας…

…ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ!

Φοιτητική Αριστερή Παρέμβαση (στο ΤΜΣ)

(σχήμα της ΕΑΑΚ)

 fapa-tms.blogspot.com