Περι συγκυρίας...

ΤΗΝ ‘’ΕΛΠΙΔΑ’’ ΑΝ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ 

‘’ο λαός δεν σώζεται. Σώζει! Ν.Καζαντζάκης ‘’

  Μέσα σε περίπου τρεις εβδομάδες, είδαμε το εγχώριο πολιτικό σκηνικό να αλλάζει άρδην. Ξεκαθαρίζουμε ότι ο χώρος μας είναι γνωστό ότι διεκδικεί στους δρόμους και όχι με εξαγγελίες τα κεκτημένα δικαιώματα των φοιτητών και καταπολεμά κάθε λογική  ανάθεσης και βολέματος που προάγουν οι κυρίαρχες ιδεολογίες. Είναι πέρα για πέρα θετικό ωστόσο, το γεγονός ότι καταδικάστηκαν τα κόμματα που με σκληρό τρόπο οδήγησαν την ελληνική κοινωνία  σε τεράστια ποσοστά ανεργίας, το δημόσιο πλούτο σε ξεπούλημα, πολλούς νέους ανθρώπους αναγκαστικά στο εξωτερικό και άλλους στην αυτοκτονία. Ηττήθηκαν τα κόμματα που υποτάχθηκαν πλήρως στην τρόικα και εκχώρησαν μέρος της εθνικής κυριαρχίας, έχασαν οι δυνάμεις που επιτέθηκαν στο δημόσιο πανεπιστήμιο, στους φοιτητές, στην προοπτική μας. Είναι προφανές πάντως ότι σε πρώτη φάση ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια σχετική ανοχή από την κοινωνία ιδίως στο βαθμό που θα τηρήσει κάποιες από τις πρώτες προεκλογικές υποσχέσεις του, αλλά ο κόσμος περιμένει αισθητές αλλαγές και τις θέλει τώρα. Ρόλος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την δημιουργία κινήματος στη χώρα, κίνημα που θα πρωτοστατήσει στη πραγματική αλλαγή.

 Σε αυτές τις νέες συνθήκες βλέπουμε νέες αναγκαιότητες και ευθύνες. Ο χώρος του πανεπιστημίου είναι ένας χώρος που πολεμήθηκε βίαια, από τις νομοθετικές ρυθμίσεις του 2011 με το νόμο Διαμαντοπούλου και τις φετινές διαγραφές φοιτητών, μέχρι την υποχρηματοδότηση, τον αυταρχισμό, την υποβάθμιση των πτυχίων. Χρέος μας σε αυτή την ανάπαυλα χρόνου λόγω της αβεβαιότητας της κυβέρνησης στο τομέα της παιδείας είναι η ανασυγκρότηση των φοιτητικών συνδικαλιστών σωματείων ως προϋπόθεση για τη δυναμική διεκδίκηση ενός εκπαιδευτικού συστήματος που θα σέβεται την ανθρώπινη μας υπόσταση. Συγκεκριμένα στόχοι των φοιτητών που αντιλαμβάνονται την κατάσταση είναι η επαναφορά της έννοιας της συλλογικής διεκδίκησης, της έννοιας του Συλλόγου Φοιτητών και των διαδικασιών του, με έμφαση στις Γενικές Συνελεύσεις. Πέραν όμως των θεωρητικών ζητημάτων πρέπει στην πράξη να ανατρέψουμε το σκηνικό που έχει στηθεί μέσα στο πανεπιστήμιο. Συγκεκριμένα:

·  Την ανάκληση των διαγραφών, την συνολική ακύρωση του μέτρου και του ν+2

·  Να μην περάσει ο νέος Οργανισμός λειτουργίας (που για να μην ξεχνιόμαστε φέρνει υποχρεωτικές δηλώσεις μαθημάτων με ποινή αν δεν δώσουμε μάθημα που δηλώσαμε, security κ.α.)

·  Να σταματήσει ο κατήφορος του αυταρχισμού, της ωμής επέμβασης των ΜΑΤ στα πανεπιστήμια, των αντιδημοκρατικών διοικήσεων- Να κατοχυρωθεί εκ νέου το άσυλο.

·  Να διεκδικούμε πτυχία με αξία και τα κεκτημένα δικαιώματα μας στη μέριμνα ( σίτιση ,στέγαση, συγγράμματα , ανθρωπίνους ρυθμούς σπουδών )

  Μπορούμε να κερδίσουμε τα δικαιώματα μας. Η συλλογική πάλη μέσα από τον συνδικαλισμό δεν είναι ένα απαρχαιωμένο μέσο στερημένο από ουσία, ο συνδικαλισμός παίρνει την ουσία που δίνει ο καθένας μέσα από την συμμετοχή του μόνο έτσι λειτουργεί και μπορεί να φέρει νίκες. Είναι στο χέρι μας να μην επαναλάβουμε τα κλίσε που προπαγανδίζουν τα ΜΜΕ γύρω από τον συνδικαλισμό και να διεκδικήσουμε την επανίδρυση του στην χώρα ώστε να μπορούμε να επιλέξουμε επιτέλους εμείς το μέλλον μας.  Είμαστε το πιο αγωνιστικό μέρος της κοινωνίας χωρίς εμάς πως θα έρθει η αλλαγή? Η όποια αλλαγή έρχεται μόνο από τον λαό και για εμάς αυτή η αλλαγή πρέπει να είναι και για τον λαό χωρίς αναθέσεις και εμβατήρια δεν πιστευούμε σε έναν κόσμο ακολούθων και χειροκροτητών και δεν θα γίνουμε! Εμείς ως το πιο αγωνιστικό μέρος της κοινωνίας θα καταφέρουμε να χαράξουμε τον νικηφόρο δρόμο με ριζοσπαστικές μεθόδους χωρίς συμβιβασμούς για το δικό μας μέλλον. Και εκεί θα κριθεί η ελπίδα γιατί την άνοιξη αν δεν την βρείς την δημιουργείς.

ΟΙ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΦΟΡΤΣΑΚΗΔΕΣ ΠΟΥ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΟΥΝ ΕΝΑ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ!!!    

Χρέος της γενιάς μας η ανατροπή.

Φοιτητική Αριστερή ΠΑρέμβαση

(σχήμα της Ε.Α.Α.Κ στο Τ.Μ.Σ)