Νέα μέτρα, ΔΝΤ, εργασιακή περιπλάνηση, ανεργία, εντατικοποίηση των σπουδών, ιδιωτικοποίηση της παιδείας, απαξίωση των πτυχίων… Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το δεξιό δεκανίκι τους ο ΛΑΟΣ, ετοιμάζουν ένα μαύρο μέλλον χωρίς ελπίδα και προοπτική. Το μέλλον της ανασφάλειας και της περιπλάνησης από το οποίο απουσιάζουν ακόμη και τα πιο στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Μας καλούν να υποταχθούμε στα σχέδιά τους και να πληρώσουμε εμείς την κρίση τους, μία κρίση για την οποία οι εργαζόμενοι και η νεολαία δε φέρουν καμία ευθύνη. Ήδη βιώνουμε την εισαγωγή του δράματος στο οποίο μας καλούν να παίξουμε:
Ο εξαντλημένος μαθητής των πανελληνίων και των φροντιστηρίων δίνει τη θέση του στον φοιτητή ενός πανεπιστημίου που λειτουργεί όλο και περισσότερο με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και το οποίο τον ωθεί σε όλο και πιο απάνθρωπους ρυθμούς σπουδών. Έναν φοιτητή που τελικά θα αποφοιτήσει λαμβάνοντας ένα πτυχίο στο οποίο δεν του παρέχονται επαγγελματικά δικαιώματα και αποτελεί περισσότερο διαβατήριο για την ανεργία… Στο επίπεδο των εργασιακών σχέσεων βλέπουμε την χούντα κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ να μας επιστρέφει αιώνες πίσω αμφισβητώντας τα κεκτημένα δικαιώματα μας σε ασφάλιση, πρόνοια, 8ωρο… Παράλληλα οι τιμές στα πιο βασικά αγαθά και προϊόντα ανεβαίνουν δυσβάσταχτα ρίχνοντας το επίπεδο της ζωής μας και οδηγώντας μας στη λιτότητα. Και όλα αυτά σε μία κοινωνία που τείνει να γίνεται πιο αντιδημοκρατική, πιο ασφυκτική για ένα νέα άνθρωπο και τις αγωνιστικές του διαθέσεις. Αυτή είναι η κρίση που βιώνει η πλειοψηφία της κοινωνίας και είναι μία κρίση πολύ πιο βαθιά, πολύ πιο ουσιαστική από την κρίση των σπρεντ, των τραπεζιτών και των κεφαλαίων τους…
Η νεολαία και το φοιτητικό κίνημα δεν πρέπει να μείνουν με κατεβασμένο το κεφάλι. Πρέπει να διαλέξουμε πλευρά: Ενάντια στις πολιτικές ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΕΕ, μαζί με τους εργαζομένους, να διαλέξουμε το δρόμο της ανυπακοής και του ανυποχώρητου αγώνα! Πρέπει να αποδείξουμε ότι το φοιτητικό κίνημα που έχει δώσει μεγαλειώδεις μάχες στο παρελθόν, δεν πρόκειται τώρα να συναινέσει στη βάρβαρη πολιτική τους αλλά θα δώσει μήνυμα αμφισβήτησης σ’ αυτούς που σχεδιάζουν ένα μέλλον για εμάς, χωρίς εμάς. ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία ψάχνουν την εικόνα της συγκατάθεσης στα πανεπιστήμια με τον ίδιο τρόπο που στο εργασιακό τοπίο αναζητούν συμμάχους στις ηγεσίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Θα προσπαθήσουν να δείξουν ότι «έχουν τη νεολαία με το μέρος τους» και στο εγχείρημά τους αυτό προσπαθούν να τους βοηθήσουν οι παρατάξεις τους ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, οι οποίες αποτελούν φορέα των κυβερνητικών σχεδίων και η λογική τους λειτουργεί σαν ταφόπλακα για το φοιτητικό κίνημα. Γι αυτό και η απόρριψή τους στις εκλογές της 19ης Μάη, τις πρώτες φοιτητικές εκλογές μετά την αναγγελία των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων και της προσφυγής στο ΔΝΤ αποτελεί και χτύπημα στις πολιτικές των κεντρικών εκφραστών τους!
ΔΑΠ – ΠΑΣΠ δεν είναι αμέτοχοι!
Η ψήφος στη ΔΑΠ δεν είναι ψήφος αλληλεγγύης στον φίλο μας που κατεβαίνει πρώτη φορά ψηφοδέλτιο ή στον μπάρμαν που μας κερνάει 40 σφηνάκια κάθε Πέμπτη και Παρασκευή βράδυ. Είναι πολιτική ψήφος στήριξης μίας δύναμης που από την ίδρυσή της αποτελεί τον Δούρειο Ίππο των πιο αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων μέσα στα πανεπιστήμια. Είναι ψήφος στην παράταξη που στήριξε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στην εφαρμογή του νόμου – πλαισίου, της λίστας συγγραμμάτων, των αλυσίδων μαθημάτων. Ακόμη στήριξε την ίδρυση μη κρατικών – ιδιωτικών Πανεπιστημίων και άνοιξε το δρόμο για την αναγνώριση των ΚΕΣ. Θεωρούσαν ότι τα ιδιωτικά θα βοηθούσαν το δημόσιο πανεπιστήμιο να αναπτυχθεί μέσω του ανταγωνισμού, λες και λ.χ. τα ιδιωτικά σχολεία ή νοσοκομεία βοήθησαν τα αντίστοιχα δημόσια!
Σε ότι αφορά τα τοπικά ζητήματα, ψήφος στη ΔΑΠ είναι ψήφος σε μία πολιτική δύναμη που για χρόνια ήλεγχε τον Φοιτητικό Σύλλογο ΤΜΣ καλλιεργώντας αυταπάτες στους ψηφοφόρους της ότι αποτελεί τη δύναμη εκείνη που νοιάζεται για τα συμφέροντά τους. Στην πραγματικότητα πέρα από προσωρινές παραχωρήσεις ρουσφετικού τύπου σε μεμονωμένα άτομα (σημειώσεις, κονέ για δουλειά κλπ.) όχι απλά δεν προσέφερε τίποτα αλλά εξυπηρετώντας μικροπολιτικά συμφέροντα δυσχέραινε την κατάσταση σε πολλαπλά επίπεδα: Καμία διεκδίκηση κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων για τους αποφοίτους ΤΜΣ, από τον Φοιτητικό Σύλλογο όσο η ΔΑΠ είχε αυτοδυναμίες, απέραντη κωλυσιεργία στα φοιτητικά θέματα αλλά και σε όσα αφορούσαν το Πανεπιστήμιο πιο συνολικά, όπως το κτηριακό κλπ. Σε ότι αφορά θέματα που αφορούν την καθημερινότητα των φοιτητών: Εντατικοποίηση σπουδών, καθυστέρηση λήψης βιβλίων και επιλογή ορισμένων μόνο από τα παρεχόμενα από λίστα και χωρίς μάλιστα καθορισμένη ύλη, επί πληρωμή σημειώσεις κλπ… Πολλές φορές προτίμησαν για όλα αυτά να μην κάνουν τίποτα για να μη συγκρουστούν με το νόμο – πλαίσιο και άλλους νόμους που είχε περάσει το κόμμα τους όταν βρισκόταν στην κυβέρνηση…
ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΙ!
Ψήφος στην ΠΑΣΠ αποτελεί σήμερα τη στήριξη των ίδιων πολιτικών που εκπροσωπεί και η ΔΑΠ. Το ΠΑΣΟΚ παρά τις προεκλογικές του εξαγγελίες σήμερα ολοκληρώνει και βαθαίνει τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που είχε ξεκινήσει η ΝΔ. Η ΠΑΣΠ αν και φραστικά δηλώνει να διαφωνεί με τα νέα μέτρα δεν κάνει τίποτα για να κλιμακωθεί ο αγώνας προς την κατάργησή τους. Σε Γενικές Συνελεύσεις επιλέγει συγκυριακά να σέρνεται πίσω από αριστερά πλαίσια, κανένα όμως μέλος τους δε συμμετείχε στις κινητοποιήσεις του Φοιτητικού Συλλόγου ή διαφόρων πρωτοβουλιών φοιτητών που είχαν δημιουργηθεί για να κατέβουν οι φοιτητές μαζί με τους εργαζόμενους στις διαδηλώσεις! Προσπαθούν να πείσουν για τις κινηματικές τους αντιλήψεις αλλά όχι απλά δεν κατεβαίνουν στο δρόμο, αλλά ούτε καν η πρόταση παιδείας τους έχει ουσιαστική σχέση με τα αιτήματα του Φοιτητικού Κινήματος. Αντιθέτως αποτελεί έναν συρφετό ενσωματώσημων αιτημάτων τα οποία όχι απλά δεν συγκρούονται με την κυβερνητική πολιτική αλλά την προωθούν από την πίσω πόρτα! Θεωρούν πρωτοπορία την αξιολόγηση των Πανεπιστημίων, δηλαδή τη σύνδεσή τους με την αγορά και την μέτρηση της «παραγωγικότητάς» τους, μία διαδικασία δηλαδή που διασπά τα πτυχία μας και επίσης οδηγεί στην υποχρηματοδότηση όσων Σχολών κρίνονται μη κερδοφόρες για το κεφάλαιο (όπως είναι οι περισσότερες Σχολές ανθρωπιστικών επιστημών!). Επίσης μόνο στα λόγια εναντιώθηκαν στην αναγνώριση των ΚΕΣ και του νόμου πλαισίου της κ. Διαμαντοπούλου και πάλι εν μέρει! Ψήφος στην ΠΑΣΠ σημαίνει στήριξη του πλέον ύπουλου υποστηριχτή των κυβερνητικών μέτρων, σημαίνει ψήφος στους μελλοντικούς ΠΑΣΟΚους κυβερνητικούς και στις τωρινές επιλογές τους: τις φιλοΕΕ τοποθετήσεις, τη στήριξη του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων και του πολυνομοσχεδίου για την εκπαίδευση. Αλλά κυρίως της απάθειας για τα κοινά και της ανάθεσης των λύσεων στους «ειδικούς».
Η ΠΚΣ μέσα από το σημερινό ΜΑΣ και τις «επιτροπές αγώνα» προσπαθεί να συσπειρώσει τις δυνάμεις της παίζοντας το ρόλο του φτωχού πλην τίμιου αγωνιστή που αποστασιοποιείται από τους «ξεπουλημένους» Φοιτητικούς Συλλόγους. Αποδίδει δηλαδή την ηγεμονία των ΔΑΠ – ΠΑΣΠ μέσα στους Συλλόγους τις Συνελεύσεις κλπ. σε μεταφυσικά αίτια τα οποία δεν αποζητά πλέον να λύσει. Αντιθέτως προβάλει με εμονικό τρόπο μία τοποθέτηση του στυλ «ένα φοιτητικό κίνημα μαζί με το ΠΑΜΕ» και έτσι οριοθετεί ασφυκτικά τις δυνάμεις της που πλέον ελέγχει μέσω του ΜΑΣ μακριά από τα όργανα και τις δομές του φοιτητικού κινήματος! Τέλος παραπέμπει τις λύσεις των καθημερινών προβλημάτων στο σοσιαλιστικό μέλλον με αποτέλεσμα να μη δέχεται την ανάγκη για πάλη και τη δυνατότητα για νίκες σε καθημερινά ζητήματα. Αρνείται δηλαδή να καταλάβει ότι η ταξική πάλη είναι συνεχής και οποιαδήποτε παραχώρηση από πλευράς του κράτους και του συνασπισμού εξουσίας παρέχει υλικά και ουσιαστικά οφέλη στα αγωνιζόμενα κοινωνικά στρώματα. Υποτιμά έτσι τις μέχρι τώρα κατακτήσεις των αγώνων του φοιτητικού κινήματος. Μαζί με την ΑΡΕΝ (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) αποτελούν τους δύο πυλώνες μίας Αριστεράς της ηττοπάθειας και της αναμονής, μίας Αριστεράς της διαμαρτυρίας, ανίκανης να δώσει ελπίδα και λύσεις στο σήμερα.
Θεωρούμε ότι στα συλλογικά προβλήματα δεν χωρούν ατομικές λύσεις και γι’ αυτό παρεμβαίνουμε υπερασπιζόμενοι συνολικά τα φοιτητικά συμφέροντα όπου μας δίνεται η δυνατότητα. Από τις μικρές καθημερινές μάχες των αντιπαραθέσεων στα όργανα συνδιοίκησης για το ζήτημα των συγγραμμάτων ή το πρόγραμμα σπουδών, μέχρι τις μεγαλειώδεις κοινωνικές συγκρούσεις για το δίκιο και την αξιοπρέπεια των εργαζόμενων και της νεολαίας παρεμβαίνουμε με την πίστη ότι ο αγώνας μας μπορεί να είναι νικηφόρος. Δεν θεωρούμε όμως ότι αυτές τις νίκες μπορούμε να τις φέρουμε εις πέρας μόνοι μας, ως αυτόκλητη πρωτοπορία του Φοιτητικού Κινήματος. Γι’ αυτό και κρίνουμε ότι η ψήφος στην ΦΑΠΑ σε αυτή τη συγκυρία δεν είναι απλά μία πράξη υποστήριξης της πολιτικής μας αντιπρότασης αλλά και μία ψήφος συλλογικής στράτευσης στους αγώνες που μας περιμένουν από την επόμενη μέρα των εκλογών. Αποτυπώνει την άρνηση αποδοχής της ήττας σε ένα Πανεπιστήμιο που χρόνια τώρα ήταν κάστρο της Δεξιάς, την άρνηση της ανάθεσης των προβλημάτων μας σε γαλάζιους και πράσινους «ειδικούς» και το ξεκίνημα νέων συλλογικών αγώνων. Σηματοδοτεί την άρνηση μας στην αδράνεια και την απάθεια, τη δήλωσή μας ότι στη μάχη της γενιάς μας…
…ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου