Τις προηγούμενες μέρες γίναμε δέκτες μίας τουλάχιστον χυδαίας επίθεσης από πλευράς των Επιτροπών Αγώνα του ΜΑΣ της Σχολής μας. Αναφερόμαστε τόσο στη λάσπη που δεχτήκαμε από τη συγκεκριμένη παράταξη στις τοποθετήσεις τους στις Γενικές Συνελεύσεις όσο και στα κείμενα των πλαισίων που μοιράστηκαν σε αυτές.
Η κριτική τους απέναντι σε ΠΑΣΠ –ΔΑΠ και τους κομματικούς τους φορείς, παρότι απλοϊκή και ανακριβής, είχε μία συνέχεια και εν πάσει περιπτώσει μία λογική γενικά σωστή και κατανοητή. Σε ότι αφορά όμως την κριτική τους απέναντι στα σχήματα των ΕΑΑΚ, άγγιζε τα όρια του παροξυσμού αφού δε στηριζόταν σε λογικά επιχειρήματα αλλά σε αξιώσεις! Επειδή παρ’ όλες τις διαφορές μας, θεωρούμε ότι οι συνάδελφοι του ΜΑΣ, καθώς και η καθοδήγησή τους χαίρουν ψυχικής υγείας, δεν μπορούμε να κρίνουμε την επίθεσή τους παρά μόνο ως εσκεμμένη προβοκάτσια εναντίον της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς κατ’ αρχήν και δευτερευόντως εναντίον του οργανωμένου εργατικού κινήματος (σωματεία εργαζομένων, ΓΣΕΕ κλπ.) γι’ αυτό και επιλέγουμε να απαντήσουμε πολιτικά:
1. Το «Αριστερό ΠΑΣΟΚ» είναι πολιτική τάση, ο ΣΥΝ είναι κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι (ήταν;) συμμαχία διάφορων αριστερών οργανώσεων με τον ΣΥΝ, η ΚΟΕ ήταν μία από αυτές τις οργανώσεις που τώρα συμμετέχει στο «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής»… Τα ΕΑΑΚ είναι ανεξάρτητα αριστερά φοιτητικά σχήματα. Δεν έχουν καμία οργανωτική ή πολιτική σχέση με τους παραπάνω φορείς! Η ταύτισή μας μαζί τους στο φυλλάδιο του πλαισίου του ΜΑΣ αποτελεί ανήκουστο ψέμα, η δε εκτίμησή τους ότι έχουμε αναλάβει ομαδικώς την «εργολαβία» (;;;) της συκοφάντισης του ΠΑΜΕ είναι εντελώς αυθαίρετη... Γενικά δεν είμαστε εμείς αυτοί που επιλέγουν να κατασυκοφαντούν, να προσβάλουν και να απαξιώνουν τη δράση των άλλων κινηματικών δυνάμεων και έχουμε την εντύπωση ότι ο κόσμος μπορεί να το αναγνωρίσει αυτό. Οι τακτικές αυτές τους ανήκουν στο απόλυτο και δυστυχώς γι’ αυτούς δεν πρόκειται να τους ακολουθήσουμε.
2. Το κλασικό δίλλημα «είσαι ή όχι με τη ΓΣΕΕ» είναι ψευδές. Όλα σχεδόν τα εργατικά σωματεία ανήκουν βάσει καταστατικού τους στη ΓΣΕΕ. Το ίδιο και τα σωματεία που ελέγχουν οι δυνάμεις του ΚΚΕ οι οποίες άλλωστε συμμετέχουν κανονικά στις εκλογές των συνδικάτων, στα όργανα της ΓΣΕΕ κλπ. Το πραγματικό ζήτημα είναι ο τρόπος διαφοροποίησης κάθε πολιτικού χώρου από τις αποφάσεις της ηγεσίας της (αν φυσικά διαφωνεί με αυτές).
3. Οι υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες του εργατικού κινήματος εδώ και χρόνια υπογράφουν εξευτελιστικές συμβάσεις για τους εργαζομένους, ενώ στη σημερινή συγκυρία αποδέχονται επί της ουσίας το μνημόνιο και τη μείωση των αποδοχών και των δικαιωμάτων εκείνων που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Ο χώρος της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς είχε αν μη τι άλλο καταγγείλει αυτή την κατάσταση πολύ νωρίτερα από το ΚΚΕ, ήδη από τη δεκαετία του 1970. Γι’ αυτό και στις μεγάλες πόλεις όπου υπάρχει αυτή η δυνατότητα καλεί σε χωριστές, ταξικές συγκεντρώσεις. Εκεί συσπειρώνονται και πολλά πρωτοβάθμια σωματεία εργαζομένων με ανεξάρτητα – ριζοσπαστικά πλαίσια και σε αυτές τις συγκεντρώσεις καλούν τα σχήματα των ΕΑΑΚ τους Φοιτητικούς Συλλόγους να συμμετέχουν, με δικά τους προφανώς αιτήματα και όχι με εκείνα των εργατοπατέρων των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ...
4. Η ουσιαστική διαφορά είναι ότι το ΠΑΜΕ επιλέγει εδώ και κάποια χρόνια να κάνει και χωριστές πορείες, δήθεν γιατί διαφορετικά θα «καπελωνόταν» από τη ΓΣΕΕ (αλήθεια πως θα σηνέβαινε αυτό αφού σε κάθε συνέλευση μας κοπανάνε ότι στις δικές τους πορείες είναι περισσότεροι;), περιχαρακώνοντας το εκλογικό του δυναμικό και διασπώντας το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Την τακτική αυτή της ηττοπάθειας και της απομόνωσης μεταφέρουν τα τελευταία χρόνια και στις Σχολές. Μετά τη συγκρότηση του ΜΑΣ άρχισαν να λένε ότι οι Φοιτητικοί Σύλλογοι είναι ξεπουλημένοι αφού ηγεμονεύουν σε αυτούς οι αντιλήψεις των ΠΑΣΠ – ΔΑΠ. Και επειδή οι Κνίτες είναι ανώτεροι άνθρωποι δεν καταδέχονται να ασχοληθούν και πολύ μαζί τους για να τους αλλάξουν, στις συνελεύσεις έρχονται εθιμοτυπικά, συνήθως για να τις καταγγείλουν ως άμαζες και να μας καλέσουν να πάμε όλοι μαζί (με τους γονείς μας) στην πορεία της παράταξής τους για να γίνουμε πολλοί. Και άπαξ και γίνουμε πολλοί θα τρομάξουν τον δικομματισμό και την πλουτοκρατία μπας και φύγουν από μόνοι τους γιατί οι αγώνες του Κόμματος είναι όχι μόνο πιο ταξικοί από τους δικούς μας αλλά και πιο πολιτισμένοι και στη λαϊκή εξέγερση που ονειρεύονται ούτε τζάμι δε θα σπάσει (δήλωση της Αλέκας το Δεκέμβρη του ’08). Κάπως έτσι, ήσυχα – ήσυχα τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων (εκτός από εμάς που είμαστε «γκρουπούσκουλα») θα χτίσουν τη λαϊκή οικονομία και άμα κάτσει και τον σοσιαλισμό και ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα…
Πέρα από την πλάκα: Η σημερινή συγκυρία είναι εξαιρετικά κρίσιμη και τέτοιες αντιλήψεις μπορεί να γίνουν πραγματικά επικύνδινες (και προφανώς όχι για τον καπιταλισμό).Η περσινή χρονιά και η ένταξη της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης ΔΝΤ και ΕΕ αποτελεί ένα πολιτικό πραξικόπημα όχι μόνο γιατί φέρνει τα σκληρότερα μέτρα που έχουν ακουστεί ποτέ - τη στιγμή που οι προεκλογικές εξαγγελίες μιλούσαν για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις - αλλά και γιατί η διακυβέρνηση της χώρας «παραδόθηκε» εν ψυχρώ στις επιταγές της τρόικας που αποφασίζει και διατάζει την ελληνική κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο, είναι το σημείο τομής που πλέον διαμορφώνει μια κοινωνία όπως δεν την είχαμε φανταστεί ποτέ. Μια κοινωνία που ο εργαζόμενος λαός θα ζει υπό συνθήκες εξαθλίωσης, που τα εργασιακά δικαιώματα θα είναι και θεσμικά πλέον ανύπαρκτα (απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων κοκ.), μια κοινωνία κανιβαλισμού για το ποιος θα καταφέρει να επιβιώσει υπό το φόβο της φτώχειας και της ανεργίας.
Είναι φανερό ότι για τα κέντρα εξουσίας η επιλογή αυτή είναι μονόδρομος, και η καταστολή σε όλα τα επίπεδα η απάντηση σε όποιον αντιδράσει. Αυταρχισμός και καταστολή στο πεδίο του δρόμου για να τρομοκρατήσει όσους θελήσουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, αυταρχισμός και καταστολή ιδεολογική στο πεδίο της “ενημέρωσης”, όπου εντεταλμένοι δημοσιογράφοι έχουν αναλάβει το πόστο του κυβερνητικού εκπροσώπου σε κάθε δελτίο ειδήσεων, συκοφαντώντας οποιονδήποτε επιλέξει να μιλήσει για ένα διαφορετικό μέλλον από αυτό που μας διατάζει το ΔΝΤ. Η πραγματικότητα αυτή μας καλεί όλους μας να πάρουμε θέση. Τη στιγμή που μέτρα που φέρνει το νέο μνημόνιο μας οδηγούν ακόμη πιο βαθιά στη λιτότητα και την ανασφάλεια, τη στιγμή που το πανεπιστήμιο ετοιμάζεται να αλλάξει μια για πάντα προς όφελος των εταιριών και της εργοδοσίας, τη στιγμή που η κυβέρνηση συζητά την επέκταση του μνημονίου, οι ψευδαισθήσεις για το αν τα μέτρα αυτά είναι παροδικά έχουν πλέον ξεθωριάσει. Τα ερωτήματα έχουν ήδη τεθεί.
Αυτό που απομένει είναι η δική μας απάντηση. Αν μπορούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτό το πανεπιστήμιο, μέσα σε αυτήν την κοινωνική πραγματικότητα. Για εμάς, αλλά θεωρούμε και για όλους τους φοιτητές, η απάντηση είναι όχι. Αλλά αυτό το όχι πιστεύουμε ότι θα πρέπει να εκφραστεί όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και ενωτικά! Η ίδια η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η πλατιά λαϊκή ενότητα σε συνδυασμό με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα διεκδίκησης και ένα σχέδιο κλιμάκωσης των αγώνων είναι ο μονόδρομος της νίκης για την εργαζόμενη πλειοψηφία!
Διδασκόμενοι λοιπόν από το παρελθόν είμαστε σίγουροι ότι η όξυνση του κοινωνικού πολέμου θα οδηγήσει το εργατικό και το λαϊκό κίνημα σε μαζική – ενωτική αντεπίθεση, είμαστε εξίσου σίγουροι ότι οι λογικές της απομόνωσης, οι αντιλήψεις της ηττοπάθειας και οι πολιτικές της λασπολογίας θα σαρωθούν γρήγορα από την ίδια την Ιστορία. Οι αγωνιστές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είτε θα ξεπεράσουν το δεξιόστροφο παραλήρημα τους και θα ακολουθήσουν το δρόμο της νίκης ή θα ξεπεραστούν οι ίδιοι από το κίνημα…
.
...Όσο όμως κι αν έχουν πειστεί οι Γερμανοί “αριστεροί” ότι η τέτοια τακτική (της μη συμμετοχής στα «συνδικάτα της αντίδρασης») έχει επαναστατικό χαρακτήρα, στην πραγματικότητα είναι ριζικά λαθεμένη και δεν περιέχει τίποτε άλλο από κούφιες φράσεις. (…) Η Εκτελεστική Επιτροπή της ΙΙΙ Διεθνούς πρέπει, κατά την προσωπική μου άποψη, να καταδικάσει ανοιχτά και να προτείνει στο επόμενο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς να καταδικαστεί τόσο γενικά η πολιτική της μη συμμετοχής στα αντιδραστικά συνδικάτα…
Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν 1920
Φοιτητική Αριστερή ΠΑρέμβαση (στο ΤΜΣ)
σχήμα της ΕΑΑΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου