Κάλεσμα στην πορεία

Ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αντιλαϊκή πολιτική της νέας συγκυβέρνησης (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ), που ήρθε να συνεχίσει το έργο των προηγούμενων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το κεφάλαιο μέσα από το Δ.Ν.Τ. και την ΕΚΤ επιβάλει νέα πακέτα μέτρων για την «αποφυγή» της χρεοκοπίας της χώρας. Εργασιακά δικαιώματα, που κατακτήθηκαν από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα μέσα από τους αγώνες του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, καταπατώνται με τον πιο χυδαίο τρόπο. Μειώσεις μισθών, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, περικοπές δαπανών στα νοσοκομεία και γενικότερα στην υγεία, μείωση των επιδομάτων και ραγδαία αύξηση της φορολογίας, νέο επαχθές ασφαλιστικό, κατάργηση των κοινωνικών παροχών και μειώσεις συντάξεων. Βλέπουμε, δηλαδή, ιδιωτικοποιήσεις σε όλους τους τομείς και ξεπούλημα της χώρας. Η κυβέρνηση υπό την απειλή της χρεοκοπίας οδηγεί τη χώρα στη νέα βαρβαρότητα του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε., θέτοντάς τους ως μονόδρομο για τη «σωτηρία» μας. Μια τέτοια κυβερνητική πολιτική λιτότητας και ελαστικοποίησης έχει ως αποτέλεσμα χιλιάδες εργαζόμενοι να ζουν τον εφιάλτη της ανεργίας και των απολύσεων.
Η παιδεία, όμως, αποτελώντας ένα προθάλαμο για την είσοδο στην αγορά εργασίας καλείται και αυτή να προσαρμοστεί στα Ευρωπαϊκά πρότυπα, υποτασσόμενη στο κεφαλαιοκρατικό καθεστώς που έχει ως σκοπό την εμπορευματοποίησή της. Στα πλαίσια λοιπόν της υποχρηματοδότησης, μπαίνει «λουκέτο» σε πολλά σχολεία και Πανεπιστήμια. Ο νόμος- πλαίσιο, βασιζόμενος στον προηγούμενο νόμο της κυβέρνησης της Ν.Δ. ο οποίος έχει τις ρίζες του στη συνθήκη της Μπολόνια, στα πλαίσια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αμφισβητεί ακόμα και τις πιο βασικές κατακτήσεις, κατακτήσεις του εκπαιδευτικού και φοιτητικού κινήματος, καταργώντας κάθε δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Με την υποχρηματοδότηση, την εισαγωγή των μάνατζερ (με συμβουλευτικό δήθεν ρόλο) στη διοίκηση των ιδρυμάτων, με την εντατικοποίηση και την εισαγωγή διδάκτρων ανοίγει ο δρόμος στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Στο ίδιο κλίμα της ιδιωτικοποίησης της παιδείας, η έρευνα γίνεται αναλώσιμη ώστε να εξυπηρετεί τους χορηγούς της εκάστοτε σχολής. Συνολικά, δεν θα μιλάμε για το Πανεπιστήμιο ως ένα χώρο που θα μπορούσε να παράγει μόρφωση, κριτική έρευνα και αποφοίτους με επαγγελματικά δικαιώματα αλλά για ένα αυταρχικό εκπαιδευτήριο, αφού μας φέρνει τη διάσπαση των πτυχίων και έναν ατομικό φάκελο προσόντων, ο οποίος θα εντείνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των φοιτητών- εργαζομένων.
Βασικό συστατικό, λοιπόν, της συνταγής αυτής είναι να γίνουμε το ευέλικτο, αναλώσιμο εργατικό δυναμικό των 592 ευρώ, των ατομικών συμβάσεων εργασίας και της ανεργίας. Η θέσπιση του συμφώνου πρώτης απασχόλησης καθιερώνει παρατεταμένη μαθητεία και μας καταδικάζει στην ελαστική και ανασφάλιστη εργασία με πενιχρούς μισθούς και χωρίς δικαιώματα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Στην αντιδραστική πολιτική συγκυβέρνησης- Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. υψώνουμε ανάστημα. Το νεολαιίστικο κίνημα, συμπορευόμενο με το εργατικό, πρέπει να προχωρήσει σε αγώνες διαρκείας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του και για την ανατροπή της χούντας του μνημονίου. Ας εμπνευστούμε από τις μεγάλες μάχες που έχουν δώσει τα κινήματα στην εκπαίδευση και τους χώρους εργασίας. Καλούμε σε αγωνιστικό ξεσηκωμό όλο το χώρο της εκπαίδευσης και της εργασίας διαμηνύοντας σε όλους τους τόνους στην κυβέρνηση πως αν τολμήσει να προχωρήσει σε κατάθεση νομοσχεδίου και συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική της θα βρει απέναντί της σύσσωμο το νεολαιίστικο- εργατικό κίνημα.

Σας καλούμε στην Πανεργατική απεργία την Τετάρτη 26/9 για να αποδείξουμε ότι οι πολιτικές τους δεν είναι μονόδρομος, μονόδρομος είναι η ανατροπή τους!