Κάλεσμα στην πορεία

Ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αντιλαϊκή πολιτική της νέας συγκυβέρνησης (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ), που ήρθε να συνεχίσει το έργο των προηγούμενων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το κεφάλαιο μέσα από το Δ.Ν.Τ. και την ΕΚΤ επιβάλει νέα πακέτα μέτρων για την «αποφυγή» της χρεοκοπίας της χώρας. Εργασιακά δικαιώματα, που κατακτήθηκαν από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα μέσα από τους αγώνες του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, καταπατώνται με τον πιο χυδαίο τρόπο. Μειώσεις μισθών, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, περικοπές δαπανών στα νοσοκομεία και γενικότερα στην υγεία, μείωση των επιδομάτων και ραγδαία αύξηση της φορολογίας, νέο επαχθές ασφαλιστικό, κατάργηση των κοινωνικών παροχών και μειώσεις συντάξεων. Βλέπουμε, δηλαδή, ιδιωτικοποιήσεις σε όλους τους τομείς και ξεπούλημα της χώρας. Η κυβέρνηση υπό την απειλή της χρεοκοπίας οδηγεί τη χώρα στη νέα βαρβαρότητα του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε., θέτοντάς τους ως μονόδρομο για τη «σωτηρία» μας. Μια τέτοια κυβερνητική πολιτική λιτότητας και ελαστικοποίησης έχει ως αποτέλεσμα χιλιάδες εργαζόμενοι να ζουν τον εφιάλτη της ανεργίας και των απολύσεων.
Η παιδεία, όμως, αποτελώντας ένα προθάλαμο για την είσοδο στην αγορά εργασίας καλείται και αυτή να προσαρμοστεί στα Ευρωπαϊκά πρότυπα, υποτασσόμενη στο κεφαλαιοκρατικό καθεστώς που έχει ως σκοπό την εμπορευματοποίησή της. Στα πλαίσια λοιπόν της υποχρηματοδότησης, μπαίνει «λουκέτο» σε πολλά σχολεία και Πανεπιστήμια. Ο νόμος- πλαίσιο, βασιζόμενος στον προηγούμενο νόμο της κυβέρνησης της Ν.Δ. ο οποίος έχει τις ρίζες του στη συνθήκη της Μπολόνια, στα πλαίσια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αμφισβητεί ακόμα και τις πιο βασικές κατακτήσεις, κατακτήσεις του εκπαιδευτικού και φοιτητικού κινήματος, καταργώντας κάθε δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Με την υποχρηματοδότηση, την εισαγωγή των μάνατζερ (με συμβουλευτικό δήθεν ρόλο) στη διοίκηση των ιδρυμάτων, με την εντατικοποίηση και την εισαγωγή διδάκτρων ανοίγει ο δρόμος στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Στο ίδιο κλίμα της ιδιωτικοποίησης της παιδείας, η έρευνα γίνεται αναλώσιμη ώστε να εξυπηρετεί τους χορηγούς της εκάστοτε σχολής. Συνολικά, δεν θα μιλάμε για το Πανεπιστήμιο ως ένα χώρο που θα μπορούσε να παράγει μόρφωση, κριτική έρευνα και αποφοίτους με επαγγελματικά δικαιώματα αλλά για ένα αυταρχικό εκπαιδευτήριο, αφού μας φέρνει τη διάσπαση των πτυχίων και έναν ατομικό φάκελο προσόντων, ο οποίος θα εντείνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των φοιτητών- εργαζομένων.
Βασικό συστατικό, λοιπόν, της συνταγής αυτής είναι να γίνουμε το ευέλικτο, αναλώσιμο εργατικό δυναμικό των 592 ευρώ, των ατομικών συμβάσεων εργασίας και της ανεργίας. Η θέσπιση του συμφώνου πρώτης απασχόλησης καθιερώνει παρατεταμένη μαθητεία και μας καταδικάζει στην ελαστική και ανασφάλιστη εργασία με πενιχρούς μισθούς και χωρίς δικαιώματα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Στην αντιδραστική πολιτική συγκυβέρνησης- Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. υψώνουμε ανάστημα. Το νεολαιίστικο κίνημα, συμπορευόμενο με το εργατικό, πρέπει να προχωρήσει σε αγώνες διαρκείας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του και για την ανατροπή της χούντας του μνημονίου. Ας εμπνευστούμε από τις μεγάλες μάχες που έχουν δώσει τα κινήματα στην εκπαίδευση και τους χώρους εργασίας. Καλούμε σε αγωνιστικό ξεσηκωμό όλο το χώρο της εκπαίδευσης και της εργασίας διαμηνύοντας σε όλους τους τόνους στην κυβέρνηση πως αν τολμήσει να προχωρήσει σε κατάθεση νομοσχεδίου και συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική της θα βρει απέναντί της σύσσωμο το νεολαιίστικο- εργατικό κίνημα.

Σας καλούμε στην Πανεργατική απεργία την Τετάρτη 26/9 για να αποδείξουμε ότι οι πολιτικές τους δεν είναι μονόδρομος, μονόδρομος είναι η ανατροπή τους!

ΉΡΘΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

Στις 16 Μαΐου έχουν προκυρηχθεί πανελλαδικά από το Κ.Σ. της ΕΦΕΕ οι φοιτητικές εκλογές. Τα προεκλογικά παρατράγουδα που έχουν ξεκινήσει μήνες πριν φτάνουν στο αποκορύφωμά τους όταν η ΔΑΠ-ΝΔ(φκ) προτείνει οι σύλλογοι να ψηφίσουν τον δικό τους εκλογικό κανονισμό. Για κάποιο λόγο η ΔΑΠ θεωρεί ότι ο εκλογικός κανονισμός του συλλόγου μας πρέπει να είναι διαφορετικός από τον πανελλαδικό. Σε κάθε πανεπιστήμιο της Ελλάδας ισχύουν οι ίδιοι κανόνες στην κατανομή και την καταμέτρηση των ψήφων, αλλά στη Ρόδο τα γαλάζια παιδιά δεν δέχονται τον εκλογικό κανονισμό της ΕΦΕΕ, της οποίας μάλιστα δηλώνουν ένθερμοι υποστηριχτές. Απεναντίας, μόνο λίγες μέρες πριν τις εκλογές θυμούνται τη δημοκρατικότητα της Γενικής Συνέλευσης, ενώ όλη την υπόλοιπη χρονιά την απαξιώνουν. Όταν πρόκειται για τις φοιτητικές εκλογές, από τη στιγμή που πρόκειται να βγεί ένα πανελλαδικό αποτέλεσμα, η εκλογική διαδικασία πρέπει να είναι ίδια και ενιαία σε όλη τη χώρα. Γι’ αυτό και κρίναμε ότι ο εκλογικός κανονισμός που αποφάσισε η ΕΦΕΕ πρέπει να ισχύσει και στο δικό μας σύλλογο όπως και σε όλη την Ελλάδα.
Ο εκλογικός κανονισμός της ΔΑΠ ακυρώνει ως πολιτική άποψη το λευκό, ακυρώνοντας όχι μόνο μία μερίδα των συμφοιτητών μας αλλά και ένα εναλλακτικό προς τη ΔΑΠ ψηφοδέλτιο.
Αναφορικά με το ζήτημα της Εφορευτικής Επιτροπής το σχήμα μας πρότεινε αυτή να απαρτίζεται από ένα ορισμένο μέλος από κάθε πολιτικό χώρο συν ένα εκλεγμένο από τη Γ.Σ. με δικαίωμα ψήφου. Το πλεονέκτημα της εν λόγω πρότασης είναι ότι δεν δίνει σε κανέναν πολιτικό χώρο τη δυνατότητα να αποκτήσει την αυτοδυναμία στην εφορευτική επιτροπή. Πλαίσιο το οποίο ψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση, τις αποφάσεις της οποίας η ΔΑΠ τόσο ευαγγελλίζεται ότι σέβεται. Ωστόσο το ΜΑΣ δεν θέλησε ή δεν μπορούσε να ορίσει υποψήφιο, κάτι που καθιστούσε το ψηφισμένο από τη συνέλευση πλαίσιο μη εφαρμόσιμο, καθώς ο αριθμός των μελών της εφορευτικής γίνεται ζυγός με κίνδυνο την ισοψηφία σε περίπτωση διαφωνίας. Για να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα προτείναμε ένα άτομο να αναπληρώσει την κενή θέση της ΠΚΣ, ωστόσο επειδή η επιλογή του εν λόγω ατόμου προκάλεσε αμφιβολίες και αντιδράσεις ως προς την αμεροληψία του αποσύραμε την ιδέα μας.
Στη συνέχεια, ένα ανένταχτο άτομο που εξ αρχής ήθελε να μπει στην εφορευτική επιτροπή προσφέρθηκε να καλύψει το κενό. Ωστόσο αυτή η εξέλιξη χάλασε τα σχέδια ΔΑΠ-ΠΑΣΠ οι οποίες μέσα σε πηγαδάκια εκτός της συνέλευσης μηχανεύονταν τρόπους για να ακυρώσουν τη θέση του ΜΑΣ εκλέγοντας ένα άτομο από τη Γενική Συνέλευση. Κάτι το οποίο έρχεται σε αντίθεση με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης που προαναφέραμε. Εξοργισμένοι από το γεγονός άρχισαν να μπαχαλεύουν τη διαδικασία σε σημείο μάλιστα που θέλησαν να μπλοκάρουν την απόφαση! Είναι απολύτως αναμενόμενο αλλά και ανεπίτρεπτο από τη ΔΑΠ όταν νιώθει την πικρή γεύση της ήττας να μηχανεύεται διάφορα τερτίπια για να εφαρμοστούν οι προτάσεις της και να αναγγέλλει φασιστικά ότι θα μπλοκάρει την απόφαση του συλλόγου.
Η γελοιότητά τους ξεπέρασε κάθε όριο όταν στην πικρόχολη ανακοίνωσή τους μας κατηγόρησαν ότι θέλουμε να καπηλευτούμε (και μάλιστα τραμπούκικα) τα συλλογικά όργανα. Σε συκοφαντίες δεν είμαστε αναγκασμένοι να απαντάμε. Το μόνο που χρειάζεται να υπενθυμίσουμε είναι ότι το ίδιο το πλαίσιο που προτείναμε και ψηφίστηκε από την πλειονότητα των φοιτητών διαθέτει τις ασφαλιστικές δικλείδες που αποτρέπουν τον οποιονδήποτε να καπηλευτεί το σύλλογο. Για γεγονότα που συνέβησαν στη φαντασία ορισμένων κομματόσκυλων που αγχώνονται να παρουσιάσουν καλά ποσοστά στα κόμματά τους δεν έχουμε καμμία δικαιοδοσία να απαντήσουμε αφού ανήκουν στη σφαίρα και στη δικαιοδοσία της ψυχιατρικής και ψυχοθεραπευτικής επιστήμης.
Το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών δεν είναι αυτοσκοπός καθώς οι συλλογικοί αγώνες και οι διεκδικήσεις επιτυγχάνονται όχι μέσα από νούμερα, αλλά μέσα από την καθημερινή παρέμβαση και τον αγώνα που δίνουν οι ίδιοι οι φοιτητές.


Φοιτητική Αριστερή Παρέμβαση (στο ΤΜΣ)

Για την επίθεση 200 τραμπούκων της ΔΑΠ

Επίθεση 200 τραμπούκων με ρόπαλα, σιδερολοστούς και πυροσβεστήρες στις εγκαταστάσεις της φυσικομαθηματικής του ΕΚΠΑ, καταγγέλλει η ΕΑΑΚ. Αναλυτικά:


Σήμερα Τετάρτη 2/5 είχαν οριστεί οι εκλογές για την ανάδειξη του Συμβουλίου Διοίκησης στα ΤΕΙ. Πτυχή του Νόμου – Διαμαντοπούλου με την οποία ήρθε σε αντιπαράθεση το φοιτητικό κίνημα, μερίδα καθηγητών και εργαζόμενοι του πανεπιστημίου σε όλη την Ελλάδα, αποτρέποντας σε μεγάλο βαθμό ένα από τα πρώτα βήματα εφάρμογής του. Ενός νόμου που ψηφίστηκε στις 24 Αυγούστου από το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ πυροδοτώντας κύμα 300 καταλήψεων πανελλαδικά στα πανεπιστήμια. Η σθεναρή αντίσταση του φοιτητικού κινήματος και ο κοινός του αγώνας με εργαζόμενους και κομμάτι του διδακτικού προσωπικού ενάντια στη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας ήταν που ανάγκασε το υπουργείο να επαναδιαπραγματευθεί την τακτική εφαρμογής του νόμου επιδιώκοντας να διαμορφώσει συμμαχίες εντός του πανεπιστημίου.

Αρκετό καιρό μετά από τις τελευταίες αποτυχημένες προσπάθειες κυβέρνησης και υπουργείου για την εφαρμογή του νόμου, η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ ΤΕΙ σήμερα δηλώνει παρούσα και εγγυείται την διεξαγωγή των εκλογών για τα Συμβούλια Διοίκησης. 200 τραμπούκοι με ρόπαλα, σιδερολοστούς και πυροσβεστήρες αλώνιζαν στις εγκαταστάσεις του ΤΕΙ και επιτίθονταν σε οποιονδήποτε θα μπορούσε να απειλήσει την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών. Ως πάνοπλος στρατός και με την βοήθεια ασφάλειας και μπράβων διαμόρφωσαν κλίμα τρομοκρατίας, απαγορεύοντας σε συλλογικούς φορείς εργαζομένων και φοιτητών να παρέμβουν στη διαδικασία. Επιτέθηκαν σε 2 φοιτητές που ξεκάθαρα έχουν δηλώσει την εναντίωση τους στο νόμο. Τους απομόνωσαν σε χώρο που η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ ΤΕΙ είχε καταλάβει και τους ξυλοκόπησαν. Προπηλάκισαν το πρόεδρο και μέλη του σωματείου εκτάκτων διδασκόντων. Επί της ουσίας στόχευαν να χτυπήσουν το ίδιο το φοιτητικό κίνημα και οποιονδήποτε παλεύει ακόμα, για την ανατροπή του νόμου και υπερασπίζεται τα δικαιώματα της νεολαίας σε εκπαίδευση και εργασία.

Οι τραμπούκοι της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ ΤΕΙ δεν παρέκλιναν από τη διακηρυκτική “εναντίωση” τους στη συγκεκριμένη πτυχή του νόμου, αλλά ακολούθησαν πιστά τη σκληρή γραμμή του αρχηγού τους (Σαμαρά) και των συμφερόντων που υπηρετεί. Των συμφερόντων που λυμαίνονται το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, με την καθημερινή διαπλοκή με μεγαλοκαθηγητές, την εμπλοκή σε επιχειρηματικά προγράμματα που εκπονεί το ίδρυμα, αποτελώντας το πιο σάπιο και διεφθαρμένο κομμάτι του φοιτητικού συνδικαλισμού, που δε διστάζουν να θυσιάσουν κάθε δικαίωμα των φοιτητών για ατομικό και κομματικό τους όφελος. Οι προγραμματικές δηλώσεις του Σαμαρά για το προχώρημα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, της εφαρμογής του απονομιμοποιημένου νόμου Διαμαντοπούλου, της κατάργησης του ασύλου και το τσάκισμα του μαχητικού φοιτητικού κινήματος βρήκαν για άλλη μια φορά τον υλοποιητή τους στο πρόσωπο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.

Σε περίοδο που ο αστικός συνασπισμός εξουσίας προσπαθεί να παρουσιάσει, εν όψει εκλογών, ως μονόδρομο την πολιτική που τα δίνει όλα στο κεφάλαιο και στέλνει στον Καιάδα εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις αιώνων, τα εκβιαστικά διλήμματα των από πάνω, πάνε χέρι χέρι με τη διά ροπάλου εφαρμογή νόμων. Καλούμε κάθε φοιτητή να μη δείχνει καμία ανοχή σε τέτοιες λογικές και πρακτικές, να απομονώσει και να καταδικάσει τις κομματικές νεολαίες, που δρουν ως σύγχρονες πολιτοφυλακές του μνημονίου και της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, που υποθηκεύουν το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς. Η νεολαία δεν τρομοκρατείτε! Με μαζικούς συλλογικούς ανυποχώρητους αγώνες θα περάσει πάνω από αυτούς και την πολιτική τους.

ΟΥΤΕ ΣΙΩΠΗΣ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗΣ…

ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

(Ε.Α.Α.Κ. Θεσσαλονίκης)

Συμβούλια Διοίκησης:

«το ελληνικό πανεπιστήμιο στον κόσμο του επενδυτή»
Θα έπρεπε κανονικά (παραδοσιακά) να ξεκινήσουμε με μια μικρή εξέταση της ‘‘οικονομικοπολιτικοκοινωνικης’’ συγκυρίας και να εξηγήσουμε για εκατομμυριοστή φορά την σκοπιμότητα του νόμου-εκτρώματος για να φτάσουμε στο τέλος να εξηγήσουμε τι είναι τα συμβούλια διοίκησης και γιατι τελικά η φοιτητική κοινότητα πρέπει να αγωνιστεί ενάντια σε αυτά… Ίσως πάλι να ήταν πιο δελεαστικό να βάζαμε με τεράστια γράμματα τον τίτλο: «ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ για την ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ» και διακριτικά να περνάγαμε στο κυριως θέμα… Συνάδελφε/φησα, είναι πολύ ωραία η φοιτητική ζωη στη Ρόδο και εκνευριστικά βαρετό να διαβάζεις φυλλάδια για κάποια συμβούλια και νόμους και υπουργούς και ιδιωτικοποίηση αλλά για να έχεις «φοιτητική ζωή» πρέπει να έχεις πανεπιστήμιο οπότε κάνε μια προσπάθεια να διαβάσεις αυτό το κείμενο…
Όπως έχεις ακούσει έχει ψηφιστεί ένας νόμος-πλαίσιο για την παιδεία (από τα 4/5 της βουλής μάλιστα!) κομμάτι του οποίου είναι και η δημιουργία «συμβουλίων διοίκησης» στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Τα συμβούλια αυτά μέσα στο γενικότερο πνεύμα του νόμου στοχεύουν στην ιδιωτικοποίηση της δωρεάν ανώτατης εκπαίδευσης, καθώς το κράτος που αυξάνει κατά 66,7% τη δαπάνη για τους εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει επαρκώς τα πανεπιστήμια και αναζητά τρόπους «εναλλακτικής χρηματοδότησης» όπως λέει και η ΔΑΠ (που κατά τ’ άλλα διαφωνεί με το νόμο). Στην ουσία λοιπόν τα συμβούλια διοίκησης αποτελούν το δούρειο ίππο που θα εισάγει τις επιχειρήσεις στα πανεπιστήμια καταργώντας το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου. Τα συμβούλια αυτά θα αποτελούνται από οχτώ καθηγητές,ένα φοιτητή και έξι εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες (managers, στελέχη επιχειρήσεων, εγκάθετοι του υπουργείου) και οι αρμοδιότητές τους θα καλύπτουν τη λειτουργία των ιδρυμάτων, από τη διοίκηση, την έγκριση του προϋπολογισμού, την αναζήτηση πόρων, την εκλογή προέδρων, μέχρι και τον καθορισμό της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας και του περιεχομένου των προγραμμάτων σπουδών. .Η συμμετοχή των φοιτητών περιορίζεται στην εκλογή 1 μέλους που θα συμμετέχει στο Συμβούλιο Διοίκησης, ενώ η δυνατότητα παρέμβασης των φοιτητικών συλλόγων στο όργανα συνδιοίκησης παύει. Σημαντικό στοιχείο είναι και η πρόσληψη manager από εξωτερικό ίδρυμα καθιστώντας έτσι κατανοητό ότι πλέον ο σχεδιασμός της χρηματοδότησης αλλά και η ερευνητική και η εκπαιδευτική διαδικασία θα σχεδιάζονται από άτομα τα οποία ουδεμία σχέση δεν έχουν με τη καθημερινότητα και τις πραγματικές ανάγκες του πανεπιστημίου και των φοιτητών. Αποτέλεσμα αυτού θα φαίνεται και στα προγράμματα σπουδών αφού πλέον δεν θα καταρτίζονται με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας πάνω στο γνωστικό πεδίο του κάθε τμήματος αλλά σύμφωνα με τις ανάγκες του κάθε ''χορηγού''-επιχειρηματία που θα χρηματοδοτεί το κάθε ίδρυμα ή το κάθε μάθημα. Παράλληλα θα εντείνεται η εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών εξυπηρετώντας ταυτόχρονα τη γενικότερη πολιτική πειθάρχησης του φοιτητικού κινήματος αλλά και τους ρυθμούς παραγωγής έρευνας και εργατικού δυναμικού που εξυπηρετούν τον εκάστοτε επενδυτή. Έτσι εκτός από την οικονομική παρέμβαση είναι πολύ μεγάλη η σημασία της ιδεολογικής παρέμβασης του κεφαλαίου στην ανώτατη εκπαίδευση που προωθεί τον ατομισμό, την αδιαφορία για την πολιτική, τον εκφυλισμό του φοιτητικού συνδικαλισμού και των γενικών συνελεύσεων και την υποτίμηση των κοινωνικών αγώνων.
Σε πολλά πανεπιστήμια όπως το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ,το ΕΜΠ, το ΑΠΘ αλλά και το δικό μας το πανεπιστήμιο Αιγαίου, έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες για την ανάδειξη αυτού του συμβουλίου με τον ορισμό της εφορευτικής επιτροπής. Οι φοιτητικοί σύλλογοι των τμημάτων του Πανεπιστημίου μας έχουν πάρει απόφαση κατά των συμβουλίων διοίκησης ενώ μεγάλο κομμάτι των καθηγητών είναι ξεκάθαρα ενάντια χωρίς ωστόσο να παίρνουν ξεκάθαρα τέτοια θέση καθυστερώντας για άλλους λόγους τη σύσταση αυτών των επιτροπών. Τέλος η υπουργός marketing (Παιδείας, Θρησκευμάτων και δια βίου…) της κυβέρνησης «σωτηρίας του κεφαλαίου και εθνικής δημοπρασίας, συγνώμη, συνεργασίας!» ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ ανακοίνωσε ότι, αν αυτές οι επιτροπές δεν συγκροτήσουν τα συμβούλια διοίκησης, τότε το υπουργείο θα τοποθετήσει απευθείας τους εκλεκτούς του σε αυτά.
Στο ξεπούλημα της ανώτατης εκπαίδευσης και στο πανεπιστήμιο των επιχειρήσεων που θέλουν να δημιουργήσουν θα μας βρουν απέναντί τους! Αγωνιζόμαστε για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ του Νόμου-Εκτρώματος και της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Καλούμε άμεσα όλους τους φοιτητές αλλά και τους καθηγητές να αντιταθούν στη συγκρότηση αυτών των συμβουλίων όπως και σε κάθε πτυχή του νόμου που επιχειρούν να εφαρμόσουν…

Φ.Α.Πα-Δ.Ρ.Α.ΣΥ- Κ.ΑΝ.ΑΡI.ΝΗ
(σχήματα που συγκροτούν τα εαακ Ρόδου)

ΔΑΠατε με κι ας κλαίω!

Από το «όχι στα μέτρα» στο «ο μόνος δρόμος είναι μνημόνιο και πάλι»

Όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν μπορούσε πλέον να συνεχίσει το περίφημο σχέδιο «διάσωσης της χώρας» λόγω της μεγάλης λαϊκής κατακραυγής, ο μνημονιακός Καρατζαφέρης αλλά και ο επαναστάτης αντιμνημονιακός Σαμαράς έσπευσαν να συγκυβερνήσουν «για το καλό της πατρίδας». Μεγαλύτερο «επίτευγμα» της νέας αυτής συγκυβέρνησης υπό το ομιλών ΑΤΜ κ. Παπαδήμο, ήταν η ψήφιση ενός 2ου μνημονίου (δεσμευτικού για τα επόμενα 30 χρόνια) που έρχεται να αποτελειώσει το έργο του πρώτου. Βασικά σημεία του τελευταίου είναι η εκ νέου περικοπή μισθών και συντάξεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας αλλά και η εξουσιοδότηση του πρωθυπουργού και του υπουργού οικονομικών για την υπογραφη συμβάσεων χωρις την έγκριση τους από τη βουλή.Στην ψήφιση του νέου μνημονίου οι εργαζόμενοι απάντησαν με δυναμικές κινητοποιήσεις και κατά τη διάρκεια της 48αωρης απεργίας 10-11/2 αλλά και τη μέρα της ψήφισης 12/2, οι οποίες χτυπήθηκαν ξανά από την κρατική καταστολή. Ως ενίσχυση των ντόπιων αστυνομικών δυνάμεων μάλιστα επιστρατεύτηκαν οι μισθοφόροι της Ε.Ε. (FRONTEX).
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ως γνήσιο τέκνο της Ν.Δ. έβριζε και καταριόταν το μνημόνιο ακόμα και όταν ο κομματικός τους φορέας βρισκόταν στην εξουσία στα πλαίσια πάντα της «αντιπολιτευόμενης συμπολίτευσης» που αυτός επιχειρούσε. Αλλά επειδή «ο αστός στην ανάγκη φαίνεται» όταν ήρθε η ώρα της ψήφισης του 2ου μνημονίου αποκάλυψε το πραγματικό της πρόσωπο και τάχθηκε πλέον φανερά στο πλευρό του κεφαλαίου και ακόμα μια φορά ενάντια στο συμφέρον των εργαζομένων και των φοιτητών! Αρχικά στο Δ.Σ. του Π.Τ.Δ.Ε. που έγινε για τη συμμετοχή του συλλόγου στην απεργία η ΔΑΠ ψήφισε κατά της συμμετοχής του, προβοκάροντας έτσι την κυριότερη μορφή πάλης των φοιτητών στο πλευρό των εργαζομένων, κόντρα στο καταστατικό που ορίζει τη συμπόρευση του συλλόγου με το λαϊκό κίνημα, αλλά κυρίως κόντρα στην ουσία της ύπαρξης του συνδικαλισμού θυμίζοντας τη δράση των χουντικών στα εργατικά σωματεία κατά τη διάρκεια της επταετίας. Στη συνέχεια, και ενώ το μνημόνιο είχε ψηφιστεί με την επιβολή κομματικής πειθαρχίας από τον πρόεδρο της Ν.Δ. που διέγραψε τους «αποστάτες» βουλευτές, η ΔΑΠ ήρθε στα διοικητικά και των τριών τμημάτων να παραδεχτεί ότι το «μνημόνιο είναι η μόνη λύση» και ότι απ’ το τίποτα καλά είναι και τα 400 ευρώ το μήνα για τους εργαζόμενους με την αφοπλιστική λογική ότι ακόμα κι αν φυτοζωούν τουλάχιστον… θα ζουν!
Αυτή είναι λοιπόν η κοινωνία που οραματίζεται η ‘’πρώτη και καλύτερη’’ ΔΑΠ, μια κοινωνία εξαθλιωμένη, υποταγμένη στις επιταγές της ελεύθερης αγοράς, μια κοινωνία που θα άγεται και θα φέρεται από τις κυβερνήσεις και θα περιμένει καρτερικά τη σωτηρία από το πουθενά κυριολεκτικά φυτοζωώντας! Ανάλογο και το φοιτητικό κίνημα των ανοιχτών σχολών, της εντατικοποίησης-πειθάρχησης και των διαδηλώσεων από το πεζοδρόμιο…


Στο ξεπούλημα της ζωής μας απαντάμε με δυναμικούς αγώνες!
Φ.Α.ΠΑ-Δ.Ρ.Α.ΣΥ.-Κ.ΑΝ.ΑΡ.ΝΗ
(σχήματα που συγκροτούν τα ε.α.α.κ. ρόδου)