Bίντεο που σόκαρε τη Βρετανία

Καρέ – καρέ οι σκηνές σοκ που πάγωσαν την κοινή γνώμη στη Βρετανία και έκαναν τον γύρο του κόσμου. Η περίπτωση του ακτιβιστή φοιτητή Τζόντυ Μακιντάιρ σε ένα βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους (Vid.)

Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς τι προκαλεί το ρίγος στην υπόθεση του φοιτητή Τζόντυ Μακιντάιρ στη Βρετανία. Αν είναι οι σκηνές που κατέγραψε η κάμερα, κατά τη διάρκεια φοιτητικής διαδήλωσης για τις περικοπές στις υποτροφίες και την αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια.

Στις σκηνές αυτές, αστυνομικοί επιτίθενται στον Τζοντυ, τον πετούν κάτω από την αναπηρική του καρέκλα και τον σέρνουν στο δρόμο.

Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς, εάν το ρίγος το προκαλεί ο ίδιος με τη συνέντευξή του στο BBC. Πάσχοντας από εγκεφαλική παράλυση, ο Τζόντυ μιλά με δυσκολία, όμως πεντακάθαρα, εξηγεί ότι του επιτέθηκαν δύο φορές την ίδια βραδιά και όχι μία και την πρώτη, τον χτύπησαν με γκλοπ και τον έσυραν και πάλι.

Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς εάν το ρίγος το προκαλεί το γεγονός, ότι ο Τζόντυ προσπαθεί να εξηγήσει το αυτονόητο -ότι δεν αποτέλεσε φυσική απειλή για τις δυνάμεις ασφαλείας, καθώς είναι ανάπηρος. Χρειάστηκε να το κάνει όμως, καθώς ο δημοσιογράφος τον ρώτησε ευθέως εάν κινήθηκε με το καρότσι του εναντίον των αστυνομικών:

“Δεν είμαι σε θέση να το κάνω” είπε ο Τζόντυ, “είναι αδύνατο να κινηθώ μόνος μου το καρότσι το σπρώχνει ο αδελφός μου. Είναι ξεκάθαρο ότι το έκαναν για να προκαλέσουν τη βίαιη αντίδραση των φοιτητών, που έβλεπαν τι συνέβαινε. Και το έκαναν δύο φορές”.

Δεν είναι σίγουρο εάν προκαλεί ρίγος η ψυχρότητα της ερώτησης του δημοσιογράφου που έχει δει και ο ίδιος τις σκηνές: “Γιατί δεν υπέβαλλες καταγγελία έως σήμερα;” σαν η καταγγελία – η επίσημη- στις ίδιες αρχές που έσυραν τον Τζόντυ από το καρότσι στο οδόστρωμα, να είναι η μόνη ικανή να δώσει υπόσταση στο περιστατικό.

Δεν είναι σίγουρο τέλος, εάν προκαλεί ρίγος η διακριτική οργή του Τζόντυ, που δεν ξεσπά σε λεκτικές επιθέσεις και δεν θυματοποιεί τον εαυτό του, ωστόσο με μια δύναμη που δεν την έχει το σώμα του, αλλά ο μαχητικός του χαρακτήρας και η σκέψη του, απαντά σταθερά: ” Δεν είμαι το πραγματικό θύμα εδώ. Το πραγματικό θύμα είναι φοιτητές σαν τον Αλφι Μέντοους, που βρίσκεται στο νοσοκομείο, ένα βήμα πριν το θάνατο, καθώς ένας αστυνομικός τον χτύπησε στο κεφάλι με γκλοπ, και χρειάστηκε να χειρουργηθεί στον εγκέφαλο”…

Τελικά ίσως το ρίγος στην υπόθεση του Τζόντυ να το προκαλεί το γεγονός, ότι σαν ίσος προς ίσο, επέλεξε το δικαίωμα στην παρουσία, σε μία διαμαρτυρία που τον αφορά. Και μεις – όλοι μας πιο αδύναμοι από κείνον- τον αντιμετωπίζουμε σαν ανήμπορο και τον ξεδιαλέγουμε, για να στιγματίσουμε μία βία τόσο ανοικτή, όσο το πνεύμα του.

ΝΕΑ ΦΑΣΗ ΑΓΩΝΩΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ 15ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Βούλιαξε η Αθήνα και όλες οι μεγάλες πόλεις της Ελλάδας από τη μεγαλειώδη απεργία και τις πολύ μαχητικές συγκεντρώσεις της περασμένης Τετάρτης. Τα συνθήματα «κάτω η χούντα» και «εμπρός λαέ, έξω απ’ την ΕΕ», κυριάρχησαν στη διαδήλωση της Αθήνας. Συγκλονιστική η συγκέντρωση και το «μπλοκ του Μουσείου», στο οποίο κάλεσε ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων, με δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, ξεπερνώντας κατά πολύ την άμαζη συγκέντρωση των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, αλλά και για πρώτη φορά, του ΠΑΜΕ, που επίσης ήταν μαζική. Πρόκειται για σαφή τάση αλλαγής του συσχετισμού εντός του εργατικού και λαϊκού κινήματος, που είναι όμως ασταθής και διακυβευόμενη.
Πανικόβλητη η κυβέρνηση, που βλέπει να ξηλώνεται η κοινοβουλευτική της ομάδα μετά και το «όχι» του Βαγγέλη Παπαχρήστου, πέρασε πραξικοπηματικά το πολυνομοσχέδιο, «για να μην έχουμε 20 μέρες κινητοποιήσεις», όπως παραδέχτηκε κυνικά ο υπουργός Οικονομικών της τρόικας. Απομονωμένη κοινοβουλευτικά ακόμη και από τους «προθύμους», εκλιπαρώντας για συναίνεση, στηρίζεται πλέον στις ορδές των ειδικών δυνάμεων, στο χημικό πόλεμο και στην τηλεοπτική δικτατορία. Είναι η πιο αδύναμη κυβέρνηση που υπήρξε ποτέ.
Περνάμε σε νέα φάση των αγώνων. Η πρώτη φάση κορυφώθηκε με την 5η Μάη και χαρακτηρίστηκε από την αυταπάτη ότι μπορεί να αποτραπεί η ψήφιση του μνημονίου με μια κίνηση - αστραπή, χρησιμοποιώντας τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, όπως με το νομοσχέδιο Γιαννίτση. Η δεύτερη φάση, που αρχίζει από την Τετάρτη, σηματοδοτείται από τη συνειδητοποίηση ότι η επίθεση είναι υπερδεκαετής, ότι το χρέος ήταν πρόσχημα και ότι απαιτείται παρατεταμένος εργατικός αγώνας για την ανατροπή της εξαθλίωσης και όλης της βάρβαρης επίθεσης, για να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση του αίσχους, το αντιλαϊκό πραξικόπημα ΣΕΒ, ΕΕ και ΔΝΤ.
Ανεβαίνουν κατακόρυφα οι ευθύνες της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς και των μαχόμενων ταξικών δυνάμεων στο εργατικό κίνημα. «Απαιτείται σήμερα ένα ριζοσπαστικό εργατικό κίνημα –τονίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ– που θα υπερβεί τον υποταγμένο κυβερνητικό συνδικαλισμό της ήττας και της παρακμής των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, οι οποίες περιθωριοποιούνται στη συνείδηση ολοένα και ευρύτερων μαζών». Σε κλιμάκωση με πολύμορφες διαδηλώσεις στις 22 Δεκέμβρη, ημέρα ψήφισης του προϋπολογισμού, καλεί ο Συντονισμός, ζητώντας την κήρυξη νέας απεργίας από τα συνδικάτα.


Απ΄ο το ΠΡΙΝ της 17/12

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ!

Τις προηγούμενες μέρες γίναμε δέκτες μίας τουλάχιστον χυδαίας επίθεσης από πλευράς των Επιτροπών Αγώνα του ΜΑΣ της Σχολής μας. Αναφερόμαστε τόσο στη λάσπη που δεχτήκαμε από τη συγκεκριμένη παράταξη στις τοποθετήσεις τους στις Γενικές Συνελεύσεις όσο και στα κείμενα των πλαισίων που μοιράστηκαν σε αυτές.

Η κριτική τους απέναντι σε ΠΑΣΠ –ΔΑΠ και τους κομματικούς τους φορείς, παρότι απλοϊκή και ανακριβής, είχε μία συνέχεια και εν πάσει περιπτώσει μία λογική γενικά σωστή και κατανοητή. Σε ότι αφορά όμως την κριτική τους απέναντι στα σχήματα των ΕΑΑΚ, άγγιζε τα όρια του παροξυσμού αφού δε στηριζόταν σε λογικά επιχειρήματα αλλά σε αξιώσεις! Επειδή παρ’ όλες τις διαφορές μας, θεωρούμε ότι οι συνάδελφοι του ΜΑΣ, καθώς και η καθοδήγησή τους χαίρουν ψυχικής υγείας, δεν μπορούμε να κρίνουμε την επίθεσή τους παρά μόνο ως εσκεμμένη προβοκάτσια εναντίον της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς κατ’ αρχήν και δευτερευόντως εναντίον του οργανωμένου εργατικού κινήματος (σωματεία εργαζομένων, ΓΣΕΕ κλπ.) γι’ αυτό και επιλέγουμε να απαντήσουμε πολιτικά:

1.      Το «Αριστερό ΠΑΣΟΚ» είναι πολιτική τάση, ο ΣΥΝ είναι κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι (ήταν;) συμμαχία διάφορων αριστερών οργανώσεων με τον ΣΥΝ, η ΚΟΕ ήταν μία από αυτές τις οργανώσεις που τώρα συμμετέχει στο «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής»… Τα ΕΑΑΚ είναι ανεξάρτητα αριστερά φοιτητικά σχήματα. Δεν έχουν καμία οργανωτική ή πολιτική σχέση με τους παραπάνω φορείς! Η ταύτισή μας μαζί τους στο φυλλάδιο του πλαισίου του ΜΑΣ αποτελεί ανήκουστο ψέμα, η δε εκτίμησή τους ότι έχουμε αναλάβει ομαδικώς την «εργολαβία» (;;;) της συκοφάντισης του ΠΑΜΕ είναι εντελώς αυθαίρετη... Γενικά δεν είμαστε εμείς αυτοί που επιλέγουν να κατασυκοφαντούν, να προσβάλουν και να απαξιώνουν τη δράση των άλλων κινηματικών δυνάμεων και έχουμε την εντύπωση ότι ο κόσμος μπορεί να το αναγνωρίσει αυτό. Οι τακτικές αυτές τους ανήκουν στο απόλυτο και δυστυχώς γι’ αυτούς δεν πρόκειται να τους ακολουθήσουμε.

2.      Το κλασικό δίλλημα «είσαι ή όχι με τη ΓΣΕΕ» είναι ψευδές. Όλα σχεδόν τα εργατικά σωματεία ανήκουν βάσει καταστατικού τους στη ΓΣΕΕ. Το ίδιο και τα σωματεία που ελέγχουν οι δυνάμεις του ΚΚΕ οι οποίες άλλωστε συμμετέχουν κανονικά στις εκλογές των συνδικάτων, στα όργανα της ΓΣΕΕ κλπ. Το πραγματικό ζήτημα είναι ο τρόπος διαφοροποίησης κάθε πολιτικού χώρου από τις αποφάσεις της ηγεσίας της (αν φυσικά διαφωνεί με αυτές).

3.     Οι υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες του εργατικού κινήματος εδώ και χρόνια υπογράφουν εξευτελιστικές συμβάσεις για τους εργαζομένους, ενώ στη σημερινή συγκυρία αποδέχονται επί της ουσίας το μνημόνιο και τη μείωση των αποδοχών και των δικαιωμάτων εκείνων που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Ο χώρος της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς είχε αν μη τι άλλο καταγγείλει αυτή την κατάσταση πολύ νωρίτερα από το ΚΚΕ, ήδη από τη δεκαετία του 1970. Γι’ αυτό και στις μεγάλες πόλεις όπου υπάρχει αυτή η δυνατότητα καλεί σε χωριστές, ταξικές συγκεντρώσεις. Εκεί συσπειρώνονται και πολλά πρωτοβάθμια σωματεία εργαζομένων με ανεξάρτητα – ριζοσπαστικά πλαίσια και σε αυτές τις συγκεντρώσεις καλούν τα σχήματα των ΕΑΑΚ τους Φοιτητικούς Συλλόγους να συμμετέχουν, με δικά τους προφανώς αιτήματα και όχι με εκείνα των εργατοπατέρων των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ...

4.      Η ουσιαστική διαφορά είναι ότι το ΠΑΜΕ επιλέγει εδώ και κάποια χρόνια να κάνει και χωριστές πορείες, δήθεν γιατί διαφορετικά θα «καπελωνόταν» από τη ΓΣΕΕ (αλήθεια πως θα σηνέβαινε αυτό αφού σε κάθε συνέλευση μας κοπανάνε ότι στις δικές τους πορείες είναι περισσότεροι;), περιχαρακώνοντας το εκλογικό του δυναμικό και διασπώντας το εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Την τακτική αυτή της ηττοπάθειας και της απομόνωσης μεταφέρουν τα τελευταία χρόνια και στις Σχολές. Μετά τη συγκρότηση του ΜΑΣ άρχισαν να λένε ότι οι Φοιτητικοί Σύλλογοι είναι ξεπουλημένοι αφού ηγεμονεύουν σε αυτούς οι αντιλήψεις των ΠΑΣΠ – ΔΑΠ. Και επειδή οι Κνίτες είναι ανώτεροι άνθρωποι δεν καταδέχονται να ασχοληθούν και πολύ μαζί τους για να τους αλλάξουν, στις συνελεύσεις έρχονται εθιμοτυπικά, συνήθως για να τις καταγγείλουν ως άμαζες και να μας καλέσουν να πάμε όλοι μαζί (με τους γονείς μας) στην πορεία της παράταξής τους για να γίνουμε πολλοί. Και άπαξ και γίνουμε πολλοί θα τρομάξουν τον δικομματισμό και την πλουτοκρατία μπας και φύγουν από μόνοι τους γιατί οι αγώνες του Κόμματος είναι όχι μόνο πιο ταξικοί από τους δικούς μας αλλά και πιο πολιτισμένοι και στη λαϊκή εξέγερση που ονειρεύονται ούτε τζάμι δε θα σπάσει (δήλωση της Αλέκας το Δεκέμβρη του ’08). Κάπως έτσι, ήσυχα – ήσυχα τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων (εκτός από εμάς που είμαστε «γκρουπούσκουλα») θα χτίσουν τη λαϊκή οικονομία και άμα κάτσει και τον σοσιαλισμό και ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα…

Πέρα από την πλάκα: Η σημερινή συγκυρία είναι εξαιρετικά κρίσιμη και τέτοιες αντιλήψεις μπορεί να γίνουν πραγματικά επικύνδινες (και προφανώς όχι για τον καπιταλισμό).Η περσινή χρονιά και η ένταξη της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης ΔΝΤ και ΕΕ αποτελεί ένα πολιτικό πραξικόπημα όχι μόνο γιατί φέρνει τα σκληρότερα μέτρα που έχουν ακουστεί ποτέ - τη στιγμή που οι προεκλογικές εξαγγελίες μιλούσαν για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις - αλλά και γιατί η διακυβέρνηση της χώρας «παραδόθηκε» εν ψυχρώ στις επιταγές της τρόικας που αποφασίζει και διατάζει την ελληνική κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο, είναι το σημείο τομής που πλέον διαμορφώνει μια κοινωνία όπως δεν την είχαμε φανταστεί ποτέ. Μια κοινωνία που ο εργαζόμενος λαός θα ζει υπό συνθήκες εξαθλίωσης, που τα εργασιακά δικαιώματα θα είναι και θεσμικά πλέον ανύπαρκτα (απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων κοκ.), μια κοινωνία κανιβαλισμού για το ποιος θα καταφέρει να επιβιώσει υπό το φόβο της φτώχειας και της ανεργίας.

Είναι φανερό ότι για τα κέντρα εξουσίας η επιλογή αυτή είναι μονόδρομος, και η καταστολή σε όλα τα επίπεδα η απάντηση σε όποιον αντιδράσει. Αυταρχισμός και καταστολή στο πεδίο του δρόμου για να τρομοκρατήσει όσους θελήσουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, αυταρχισμός και καταστολή ιδεολογική στο πεδίο της “ενημέρωσης”, όπου εντεταλμένοι δημοσιογράφοι έχουν αναλάβει το πόστο του κυβερνητικού εκπροσώπου σε κάθε δελτίο ειδήσεων, συκοφαντώντας οποιονδήποτε επιλέξει να μιλήσει για ένα διαφορετικό μέλλον από αυτό που μας διατάζει το ΔΝΤ. Η πραγματικότητα αυτή μας καλεί όλους μας να πάρουμε θέση. Τη στιγμή που μέτρα που φέρνει το νέο μνημόνιο μας οδηγούν ακόμη πιο βαθιά στη λιτότητα και την ανασφάλεια, τη στιγμή που το πανεπιστήμιο ετοιμάζεται να αλλάξει μια για πάντα προς όφελος των εταιριών και της εργοδοσίας, τη στιγμή που η κυβέρνηση συζητά την επέκταση του μνημονίου, οι ψευδαισθήσεις για το αν τα μέτρα αυτά είναι παροδικά έχουν πλέον ξεθωριάσει. Τα ερωτήματα έχουν ήδη τεθεί.

Αυτό που απομένει είναι η δική μας απάντηση. Αν μπορούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτό το πανεπιστήμιο, μέσα σε αυτήν την κοινωνική πραγματικότητα. Για εμάς, αλλά θεωρούμε και για όλους τους φοιτητές, η απάντηση είναι όχι. Αλλά αυτό το όχι πιστεύουμε ότι θα πρέπει να εκφραστεί όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και ενωτικά! Η ίδια η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η πλατιά λαϊκή ενότητα σε συνδυασμό με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα διεκδίκησης και ένα σχέδιο κλιμάκωσης των αγώνων είναι ο μονόδρομος της νίκης για την εργαζόμενη πλειοψηφία!

Διδασκόμενοι λοιπόν από το παρελθόν είμαστε σίγουροι ότι η όξυνση του κοινωνικού πολέμου θα οδηγήσει το εργατικό και το λαϊκό κίνημα σε μαζική – ενωτική αντεπίθεση, είμαστε εξίσου σίγουροι ότι οι λογικές της απομόνωσης, οι αντιλήψεις της ηττοπάθειας και οι πολιτικές της λασπολογίας θα σαρωθούν γρήγορα από την ίδια την Ιστορία. Οι αγωνιστές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είτε θα ξεπεράσουν το δεξιόστροφο παραλήρημα τους και θα ακολουθήσουν το δρόμο της νίκης ή θα ξεπεραστούν οι ίδιοι από το κίνημα…

.

...Όσο όμως κι αν έχουν πειστεί οι Γερμανοί “αριστεροί” ότι η τέτοια τακτική  (της μη  συμμετοχής στα «συνδικάτα της αντίδρασης») έχει επαναστατικό χαρακτήρα, στην πραγματικότητα είναι ριζικά λαθεμένη και δεν περιέχει τίποτε άλλο από κούφιες φράσεις. (…) Η Εκτελεστική Επιτροπή της ΙΙΙ Διεθνούς πρέπει, κατά την προσωπική μου άποψη, να καταδικάσει ανοιχτά και να προτείνει στο επόμενο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς να καταδικαστεί τόσο γενικά η πολιτική της μη συμμετοχής στα αντιδραστικά συνδικάτα…

Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν 1920

Φοιτητική Αριστερή ΠΑρέμβαση (στο ΤΜΣ)

σχήμα της ΕΑΑΚ

Το κείμενο της εξόρμισης των φοιτητικών συλλόγων σε σχολεία και χώρους δουλειάς για 17 Νοέμβρη

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΑ!

Νοέμβρης 1973                                                                                  .

                Πριν τέσσερις δεκαετίες οι φοιτητές του Πολυτεχνείου της Αθήνας μαζί με συναδέλφους τους από άλλες Σχολές πήραν την απόφαση να συγκρουστούν με τον πιο άμεσο τρόπο με τη δικτατορία των συνταγματαρχών στοχεύοντας στην ανατροπή της. Από τις 14/11 κατέλαβαν το Πολυτεχνείο και τους γύρο δρόμους, στήνοντας ραδιοφωνικό πομπό και τυπώνοντας χιλιάδες προκηρύξεις καλούσαν το λαό της Αθήνας και ολόκληρης της Ελλάδας σε εξέγερση ενάντια στον χουντικό τύρρανο. Τα κεντρικά αιτήματά τους ήταν ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ – ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ...

                Η χούντα κατέστειλε άγρια την εξέγερση του Νοεμβρίου του ’73 με τα τανκς και πήρε στα χέρια της το αίμα δεκάδων αγωνιστών της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Χάρη στην εξέγερση του Νοέμβρη, το λαϊκό κίνημα κατάφερε να ανατρέψει τα σχέδια των Αμερικανών για ένα ομαλό πέρασμα της εξουσίας στους πολιτικούς, που θα οδηγούσε στην εγκαθίδρυση μίας ευνουχισμένης Δημοκρατίας όπως εκείνης που είχαν επιβάλει στη χώρα μας στα πέτρινα χρόνια των δεκαετιών του ‘50 και του ‘60. Ακόμη το λαϊκό κίνημα μπολιάστηκε με αγωνιστική διάθεση και θάρρος για να δώσει νέους αγώνες στα επόμενα χρόνια. Κατακτήθηκαν έτσι μία σειρά από δικαιώματα στην εκπαίδευση, την υγεία, την εργασία και κατοχυρώθηκαν στην πράξη μία σειρά από ατομικές και πολιτικές ελευθερίες.

                                   .                                              Νοέμβρης  2010

                Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές και ανέβηκε ξανά στην εξουσία στηριζόμενο στη χρεοκοπία της προηγούμενης κυβέρνησης να δώσει λύση στο αδιέξοδο όπου οδηγούνταν η χώρα. Ανέβηκε υποσχόμενο ότι θα βγάλει τη χώρα από την κρίση, ότι δε θα μειώσει τους μισθούς, ότι θα λύσει το ασφαλιστικό και ότι θα παρέχει και κάποιες ελαφρύνσεις στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα.

    Η κυβέρνηση αθέτησε όλες τις υποσχέσεις της. Στις 21 Απριλίου του 2010, ανήμερα της επετείου της επιβολής της χούντας των συνταγματαρχών, έθεσε τη χώρα υπό τον έλεγχο του Διεθνούς Νομισματικού  Ταμείου, το οποίο για να δανειοδοτήσει την Ελλάδα επιβάλει συνθήκες λιτότητας στην εργαζόμενη πλειοψηφία. Μισθοί και συντάξεις μειώνονται, η φορολογία, έμμεση και άμεση αυξάνεται, οι συλλογικές συμβάσεις καταργούνται. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι οδηγούνται στην ανεργία. Παράλληλα περούν το «σύμφωνο πρώτης απασχόλησης» που επιβάλει στους νέους κάτω των 25 ετών να εργάζονται με απολαβές κάτω από τα όρια του βασικού μισθού (που μετά τα νέα μέτρα δε φτάνει ούτε τα 600 ευρώ) και χωρίς πλήρη ασφάλιση! Στην εκπαίδευση επιχειρείται σήμερα η πιο σκληρή αναδιάρθρωση που έχει περάσει ποτέ το ελληνικό σχολείο και Πανεπιστήμιο. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα προσαρμόζονται βίαια στην αγορά εργασίας. Κανένας φοιτητής δε θα συμμετέχει πια στα όργανα συνδιοίκησης των σχολών και τις θέσεις τους θα αντικαταστήσουν μάνατζερ. Τα πτυχία μας καταργούνται και αντικαθίστανται από ατομικούς φακέλους προσόντων με τους οποίους πλέον ο κάθε απόφοιτος θα συνδιαλέγεται ατομικά με την εργοδοσία.

        Ακόμη προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο, κηρύσσοντας παράνομες τις απεργιακές κινητοποιήσεις, χρησιμοποιώντας σκληρές μεθόδους βίας και καταστολής κάθε φορά που γίνονται πορείες στους δρόμους των μεγάλων πόλεων, νομιμοποιώντας τις κάμερες παρακολούθησης, λασπολογώντας εναντίον του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Λένε ότι δε θέλουν να το καταργήσουν, μόνο να εφαρμόσουν «το νόμο». Δεν αναφέρουν όμως ότι ο νόμος – πλαίσιο για τα ΑΕΙ, που έχει αλλάξει μόλις το 2007 δεν ορίζει ότι το άσυλο προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, τον ελεύθερο συνδικαλισμό κλπ. αλλά αντιθέτως το δικαίωμα στη μόρφωση και την εργασία... Αυτή η αλλαγή σημαίνει ότι αν π.χ. οι φοιτητές μίας σχολής αποφάσιζαν μέσα από μία συνέλευση να κάνουν κατάληψη της σχολής θα θεωρούνται πλέον καταπατητές του ασύλου, αφού στερούν το δικαίωμα των καθηγητών τους να... εργάζονται. Έτσι αν εφαρμοστεί «ο νόμος» η αστυνομία θα έχει δικαίωμα να σπάσει την κατάληψη αφού οι φοιτητές θα θεωρούνται πλέον... καταπατητές του ασύλου!

                Εδώ και κάποια χρόνια είναι φανερή η προσπάθεια που γίνεται για απαξίωση της σημασίας αυτής του Πολυτεχνείου. Της προσπάθειας να παρουσιαστεί αυτό σαν ένα πυροτέχνημα κάποιων «παιδιών» απέναντι στην Απριλιανή δικτατορία και τίποτα παραπέρα. Η προσπάθεια αυτή ακόμη επεκτείνεται στο να παρουσιάζουν τους σύγχρονους αγώνες των κινημάτων στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης σαν αναχρονιστικούς και τα αιτήματά μας ουτοπικά, στην καλύτερη περίπτωση ρομαντικά.

                Βλέπουμε όμως ότι η ίδια η Ιστορία κάνει τα αιτήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και πάλι επίκαιρα. Ποιός μπορεί να πιστεύει ότι ο αγώνας για ψωμί και παιδεία δεν είναι επίκαιρος μετά από τόσα «πακέτα μέτρων» που επαναφέρουν έναν εργασιακό μεσαίωνα και μετατρέπουν τα πτυχία που με τόσους κόπους αποκτήσαμε σε κουρελόχαρτα στα πόδια της εργοδοσίας; Ποιός μπορεί να θεωρεί ότι ο αγώνας για ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία δεν είναι επίκαιρος όταν η ασφάλεια και η αντιτρομοκρατική οργιάζουν σε όλες τις μεγάλες πόλεις, όταν τα ΜΜΕ ελέγχονται ξεκάθαρα από τα κυβερνητικά κέντρα λασπολογώντας τα κινήματά μας και προσβάλλοντας τις κατακτήσεις μας (είτε λαϊκές όπως το άσυλο, είτε κλαδικές όπως επαγγελματικά δικαιώματα κλπ. Όταν τα οικονομικά της χώρας μας ελέγχονται από ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα που απροκάλυπτα καλούν το λαό μας να φτωχύνει για να γλιτώσουν την κρίση οι ξένοι τραπεζίτες... Ποιός τέλος μπορεί να θεωρεί ότι δεν είναι επίκαιρος ο αγώνας για λαϊκή κυριαρχία, τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει επιβάλει ένα πρόγραμμα εντελώς διαφορετικό από εκείνο στη βάση του οποίο την ψήφισε ο λαός, τσακίζοντας έτσι κάθε συλλογικό μας δικαίωμα, το οποίο κατακτήσαμε μέσα από θυσίες και αγώνες δεκαετιών. Τη στιγμή που εκβιαστικά ζητούσε την ψήφο μας στις εκλογές για να μην πάει σε πρόωρες εθνικές, τις οποίες θεωρεί σίγουρες.

                Η ώρα της ευθύνης έχει φτάσει. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αναμονές. Εμείς ως Φοιτητικοί Σύλλογοι της Πανεπιστημιακής μονάδας της Ρόδου καλούμε το Εργατικό Κέντρο της Ρόδου και τα σωματεία των εργαζομένων, τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους μαθητές, να δώσουν το παρόν στις εκδηλώσεις 16 – 17 στο χώρο του Πανεπιστημίου και στην πορεία την οποία καλούν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι στις 17 Νοέμβρη, με προσυγκέντρωση στις 15:00 στο Πανεπιστήμιο. Για να αναδείξουμε την επικαιρότητα των αιτημάτων της εξέγερσης και να ορθώσουμε ενωμένοι το ανάστημά μας. Για να δείξουμε ότι η ψυχή του λαϊκού μας κινήματος είναι ζωντανή, ότι η κοινοβουλευτική δικτατορίας που μας επιβάλουν δε θα περάσει! Για να μπλοκάρουμε την επίθεση, να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους και να δικαιώσουμε τον αγώνα του Πολυτεχνείου!

Φοιτητικοί Σύλλογοι Τ.Μ.Σ – Π.Τ.Δ.Ε

ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ Φ.Α.ΠΑ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

      ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ!

     Ο Νοέμβρης είναι πάντα ένας μήνας ιδιαίτερος. Δεν είναι μόνο οι μνήμες που ξυπνά στον κόσμο που έζησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, άλλωστε οι μνήμες κάποτε κλείνουν τον κύκλο τους, και παίρνουν θέση στην Ιστορία. Είναι αυτό το σάλπισμα για εξέγερση, για αντίσταση και πάλη που πάντα βρίσκει νέους, εκρηκτικούς δρόμους μέσα στην επικαιρότητα και επανέρχεται στο προσκήνιο. «Εδώ Πολυτεχνείο…»

     Το μήνυμα του Πολυτεχνείου ξεφεύγει από τα όρια του «ρεαλιστικού», συμβολίζει την έκρηξη των λαϊκών προσδοκιών σε μια κορύφωση που τότε δεν μπόρεσε να ελέγξει κανείς, ούτε οι χαφιέδες της χούντας, ούτε οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και της τότε Αριστεράς. Το Πολυτεχνείο ήταν νικηφόρο όχι μόνο γιατί ο κόσμος συγκρούστηκε έμπρακτα με το καθεστώς αλλά γιατί έθεσε ζητήματα πέρα απ’αυτό, που αμφισβήτησαν την ίδια του την ύπαρξη και την πολιτική σε κάθε επίπεδο από την σκοπιά των αναγκών της νεολαίας και  των εργαζομένων.

     Φέτος το Πολυτεχνείο έρχεται σε μια περίοδο που πραγματοποιείται μια πρωτοφανής προσπάθεια αναίρεσης των κεκτημένων και δικαιωμάτων του λαϊκού κινήματος στο όνομα του χρέους και της οικονομικής κρίσης. Σε μια περίοδο που με πρόσχημα την κρίση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ,συνεχίζοντας την ίδια πολιτική με τη ΝΔ, εφαρμόζει το μνημόνιο που ψήφισε μαζί με ΛΑΟΣ και Ντόρα. Η κυβερνητική πολιτική μαζί με το ΔΝΤ φέρνουν μια σειρά μέτρων σε εκπαίδευση και εργασία που στόχο έχουν να βαθύνουν ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση των εργαζόμενων και της νεολαίας. Είναι αυτή η περίοδος που τα αιτήματα του Πολυτεχνείου για «ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»  φαντάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ, μια περίοδος που πρέπει να σηματοδοτήσει το έναυσμα του αγώνα για διεκδίκηση των συμφερόντων του λαού και της νεολαίας

     Το μήνυμα του πολυτεχνείου υπάρχει και παραμένει και σήμερα επίκαιρο. Το μήνυμα του πολυτεχνείου αποκρυσταλλώνεται ξεκάθαρα στους αγώνες των φοιτητών, στις απεργίες των εργαζομένων, στις καταλήψεις των μαθητών, στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες και κοινωνικές αναμετρήσεις. Αν κάτι μπορούμε να μάθουμε από εκείνον το Νοέμβρη είναι ότι οι μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες μπορούν να νικούν! 37 χρόνια μετά, το φοιτητικό κίνημα οφείλει να συνεχίσει να δίνει τη μάχη υπεράσπισης και διεκδίκησης των αναγκών του και συνεχίζει να δίνει τις μάχες με άξονα το ίδιο σύνθημα: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία»!

Για εμάς σήμερα «ΨΩΜΙ» σημαίνει:        

Να διεκδικήσουμε άμεση ανατροπή όλων των αντιλαϊκών μέτρων του Μνημονίου και συνολικά της πολιτικής του κεφαλαίου στην εργασία.Το νέο ασφαλιστικό, η κατάργηση του 13ου και 14ουμισθού, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η απελευθέρωση των απολύσεων και το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης, το ξεπούλημα όλων των δημόσιων επιχειρήσεων και των ΔΕΚΟ (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΣΕ) και από την άλλη η αύξηση της ανεργίας και το νέο φορολογικό σύστημα (αύξηση του ΦΠΑ σε όλα τα είδη), πρέπει να αποτελέσουν κόκκινο πανί για τον εργαζόμενο κόσμο και τη νεολαία ως μελλοντικοί εργαζόμενοι. Απέναντι στην πολιτική που θα θέλει τον εργαζόμενο να δουλεύει με ακόμα πιο ελαστικούς όρους και να είναι ακόμα πιο πειθαρχημένος στις ανάγκες της εργοδοσίας το σύνθημα του Πολυτεχνείου πρέπει να μπει μπροστά και να καθοδηγήσει τους αγώνες μας.

Για εμάς σήμερα «ΠΑΙΔΕΙΑ» σημαίνει:

     Να διεκδικήσουμε άμεση απόσυρση όλων των αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων των τελευταίων χρόνων. Η κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, το «νέο» σχολείο και το νέο σύστημα πρόσβασης, ο εκπαιδευτικός Καλλικράτης με το κλείσιμο ή τη συγχώνευση  πολλών σχολείων και σχολών, η αναγνώριση των ΚΕΣ, ο νόμος για την αξιολόγηση και υποχρηματοδότηση στην εκπαίδευση, θα οδηγήσουν στην απαξίωση της. Το νέο νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων (ατομικός φάκελος προσόντων) σε συνδυασμό με τις οδηγίες της Ε.Ε (συνθήκη Μπολόνια ,ΚΕΧΑΕ με τους δύο κύκλους σπουδών) στοχεύουν στην απαξίωση των πτυχίων ,τη μετατροπή τους σε ένα ακόμα πιστοποιητικό δεξιοτήτων και την εντατικοποίηση των σπουδών μας εντείνοντας την λειτουργία με ανταποδοτικά και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

     Η «ΠΑΙΔΕΙΑ» δεν χωρά στην πολιτική της διαγραφής των φοιτητών, της απαξίωσης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, στην ανυπαρξία φοιτητικής μέριμνας (σίτιση, στέγαση, μετακίνηση), της απουσίας ασύλου, του κατακερματισμού των πτυχίων, της ενίσχυσης της σύνδεσης μεταξύ έρευνας και αγοράς, του νέου νομοσχεδίου για τα ΤΕΙ. Δεν χωρά στη λογική της κατηγοριοποίησης των σχολών, στην εξατομίκευση των πτυχίων, με λίγα λόγια στην «αξιολόγηση» που φέρνει η νέα κυβέρνηση. Το αίτημα για παιδεία στο τόπο μας ζει πρώτα και κύρια στους νικηφόρους αγώνες του φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος. Και το πολυτεχνείο ζει και θα ζει όσο η νεολαία θα οργανώνεται με μαζικές διαδικασίες, όσο θα παλεύει για την υπεράσπιση των συμφερόντων και των διεκδικήσεων του νεολαιίστικου κινήματος , όσο θα τολμάει να ανατρέπει τους αντεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς των κυβερνήσεων.

     Να ανατρέψουμε τα σχέδια τους για διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου εργαζομένου, πειθήνιου στις εντολές του εκάστοτε εργοδότη, πλήρως αναλώσιμου και ευέλικτου αφού το πτυχίο του θα είναι αποσυνδεδεμένο από επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, που θα διεκδικεί ατομικά (δηλαδή δε θα μπορεί να διεκδικήσει) αφού δε θα έχει αναπαραστάσεις από συλλογικές μορφές αγώνα.

Για εμάς σήμερα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» σημαίνει:

     Το δικαίωμα του λαού να παλεύει για την υπεράσπιση των συλλογικών του συμφερόντων.Σημαίνει εναντίωση με τη πολιτική που θέλει την κατάργηση του ασύλου, τον χαρακτηρισμό των απεργιών ως παράνομων και καταχρηστικών, τις κάμερες στις πορείες, το νέο τρομονόμο που ψηφίστηκε το καλοκαίρι, τη μετατροπή ολόκληρων συνοικιών σε κατεχόμενες ζώνες (αστυνομοκρατία στα Εξάρχεια),τα πογκρόμ μεταναστών (κάψιμο καταυλισμού στην Πάτρα).Σημαίνει πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς,στην αποστολή νέων στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, στον κατασταλτικό ρόλο του στρατού. Σημαίνει να φύγει τώρα το ΔΝΤ και τα μνημόνια που έφερε από την Ελλάδα, ανυπακοή σε όλες τις αντιλαϊκές οδηγίες της Ε.Ε. Το αίτημα για ελευθερία είναι ισχυρό όσο γίνεται απεργία ή κατάληψη, όσο ο λαός οργανώνεται σε συλλογικότητες, όσο παλεύουμε για τα δημοκρατικά μας δικαιώματα, όσο πάμε κόντρα στη τρομολαγνεία και την αστυνόμευση, όσο ισχυροποιούμε το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο μέσα στην κοινωνία. 

1973-2010: οι αγώνες συνεχίζονται

     Η 15η Νοέμβρη, μια μέρα μετά τις εκλογές, θα σημάνει την αρχή για νέα μέτρα στην εργασία, την αρχή της διαδικασίας της κατάθεσης και ψήφισης στη Βουλή του νέου νομοσχεδίου για την εκπαίδευση.  Η διήμερη κατάληψη του Παραρτήματος του Πανεπιστημίου 16-17 Νοέμβρη να αποτελέσει το πρώτο ραντεβού για την ανασυγκρότηση του πανεκπαιδευτικού μετώπου και του  νεολαιίστικου κινήματος απέναντι στην επίθεση που πραγματοποιείται στη νέα γενιά, το πρώτο ραντεβού για κοινό αγώνα με τον κόσμο της εργασίας.

     Πιάνοντας το του καθηγητή Ν.Τεμπονέρα, το νικηφόρο φοιτητικό κίνημα του 2006-2007, τις περσινές απεργιακές κινητοποιήσεις απέναντι στα μέτρα του ΔΝΤ με αποκορύφωμα την παλλαϊκή πορεία της 5ηςΜάη, είναι φέτος που πρέπει να αποτελέσει κόμβο που θα σημάνει το νέο γύρο αντιπαράθεσης με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης- ΔΝΤ-ΕΕ. Το πολυτεχνείο μας δείχνει το δρόμο για ένα ταξικό εργατικό κίνημα που θα παλεύει για γενικές συνελεύσεις, στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς, για ανυποχώρητους αγώνες στο δρόμο. Κόντρα στον γραφειοκρατικοποιημένο και υποταγμένο συνδικαλισμό που επιχειρεί να εκτονώσει και να ενσωματώσει τις αναπτυσσόμενες τάσεις για αγώνες, που συνθηκολογεί με την εργοδοσία, στραγγαλίζει εργατικά δικαιώματα και μισθούς στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Για ένα μαχητικό κίνημα νεολαίας που θα προτάσσει τα κοινά της συμφέροντα. Μίας νεολαίας που καλείται να εργαστεί με μισθούς πείνας, ανασφάλιστη, ελαστική, περιπλανώμενη από την ανεργία στην ημιαπασχόληση και την επανακατάρτιση.

     Απέναντι σε κάθε λογική που θα θελήσει να δει την κομματική επιβεβαίωση της και θα θελήσει να κατασκευάσει τεχνητούς διαχωρισμούς (επιτροπές αγώνα, χωροταξική διαφοροποίηση) εμείς αντιπροτείνουμε την σημασία της συσπείρωσης του φοιτητικού κινήματος γύρω από τις μάχες που έχει να δώσει. Στη λογική αυτή εμείς προτείνουμε μια πορεία και πολιτικό πλαίσιο διεκδίκησης στη βάση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας και επομένως εναντίωσης στον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής.

 
Το πολυτεχνείο ΖΕΙ στους αγώνες του λαού και της νεολαίας!
Στις μάχες που έρχονται θα βγούμε νικητές!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ :

Ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου - Καμία συμμετοχή στο στημένο διάλογο
Ανατροπή του μνημονίου και όλων των αντεργατικών μέτρων
Ανατροπή του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης
Αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση - Καμία περικοπή στο όνομα της κρίσης

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ :

Ενιαία και ισχυρά πτυχία με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα πάνω σε αυτά
Ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, που μας οδήγησε στον έλεγχο του ΔΝΤ, ανατροπή κάθε επίδοξου συνεχιστή της πολιτικής αυτής
Απέμπλοκη της Ελλάδας από τον ΚΕΧΑΕ - Όχι στην αξιολόγηση των Πανεπιστημίων.
Ενιαία αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση. Καμία αναγνώριση των ιδιωτικών πανεπιστημίων και των ΚΕΣ. Κατάργηση των ΙΕΚ.
Δωρεάν φοίτηση - σίτιση - στέγαση - μετακίνηση για όλους τους φοιτητές. Άμεση χορήγηση των πάσο. Όχι στην κάρτα - κουπόνι φοίτησης.
Δωρεάν συγγράμματα και σημειώσεις από το Πανεπιστήμιο σε όλα τα μαθήματα, Τερματισμός της συνεργασίας με το "University Press" για παροχή σημειώσεων.
Άμεση πρόσληψη μελών ΔΕΠ και βοηθητικού προσωπικού, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
Λιγότερη Δουλειά - Δουλειά για όλους με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και αύξηση των αποδοχών. Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών και σχέσεων εργασίας. Ανάκληση όλων των απολύσεων που γίνοναται στο όνομα της κρίσης!
Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Κατάργηση κάθε άμεσου και έμμεσου φόρου για τους εργαζόμενους
Υπεράσπιση και διεύρυνση του ασύλου σε εργασιακούς χώρους και σχολεία
Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Καμία συζήτηση για περιστολή ή περιοσρισμό του.
Όχι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Καμία εμπλοκή του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. Αυτοδιάθεση φέρνουν οι λαοί, όχι ο ιμπεριαλισμός. Καμία αλλαγή των συνόρων στην περιοχή.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ:

Πορεία του Φοιτητικού Συλλόγου την Τετάρτη 17 Νοέμβρη με κατάθεση του πλαισίου στην Περιφέρεια και κατάληξη στο Πανεπιστήμιο.
Κλειστή σχολή 16, 17 Νοέμβρη.
Νέα Γενική Συνέλευση την Τετάρτη 24/11 ώρα 15.00 για τα νέα αντεκπαιδευτικά μέτρα και την επίθεση κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ στα λαϊκά δικαιώματα και κεκτημένα. Καμία διεξαγωγή μαθήματος τη μέρα εκείνη μετά την έναρξη της Συνέλευσης, ώστε να διευκολυνθεί η συμμετοχή των φοιτητών στη διαδικασία.
Μαζική παράσταση στη συνάντηση που θα έχουν οι φοιτητικοί Σύλλογοι με τον αντιπρύτανη την Δευτέρα 15/7
Αποστολή της απόφασης στο Υπουργείο, την Πρυτανεία και τη Σύγκλητο.

Φοιτητική Αριστερή ΠΑρέμβαση (στο ΤΜΣ)

σχήμα της ΕΑΑΚ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

στους εξευτελιστές των δημοκρατικών δικαιωμάτων μας, τους σαμποτέρ των διεκδικήσεών μας, τους υποτακτικούς τους και τα τσιράκια τους…

     Το καθηγητικό μπλοκ, έδειξε στην τελευταία Γενική Συνέλευση Τμήματος (ΤΜΣ) της πραγματικές διαθέσεις του απέναντι στα φοιτητικά συμφέροντα και στα δίκαια αιτήματά μας. Ενώ είναι τουλάχιστον θετικό ότι οι παρατάξεις στο σύνολό τους, αποδέχτηκαν ορισμένες από τις διαχρονικές θέσεις της Φ.Α.ΠΑ. για την πάταξη της εντατικοποίησης των σπουδών μας (εμβόλιμη εξεταστική και τον Ιούνη για τους επί πτυχίω φοιτητές, συμμετοχή των φοιτητών στη διαμόρφωση του προγράμματος της εξεταστικής, σπάσιμο των αλυσίδων μαθημάτων που προέβλεπε ο νόμος – πλαίσιο κλπ.) είναι επίσης τουλάχιστον προβληματικός ο τρόπος με τον οποίο ήρθαν να τις διεκδικήσουν στη ΓΣΤ. Η κάθε μία με τους αντιπροσώπους της, σαν μία χούφτα επαγγελματιών πολιτικάντηδων, χωρίς καμία διάθεση για ουσιαστική διεκδίκηση.
      Αλλά αυτό είναι το λιγότερο, δεν περιμέναμε από τη μία μέρα στην άλλη οι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ να μετατραπούν σε αλτρουιστές αγωνιστές νέου τύπου. Εκείνο όμως που θεωρούμε όχι μόνο προβληματικό αλλά αντιδημοκρατικό και απαράδεκτο, ήταν η απαξιωτική και αλαζονική στάση των καθηγητών μέσα στη διαδικασία, η οποία μπορεί να συμπυκνωθεί στην απαρίθμηση συγκεκριμένων καταγγελταίων πρακτικών όπως: Η γελοία, θεσμολαγνική τοποθέτηση του προεδρείου που αφαιρούσε το λόγο από τους μη διορισμένους από τις παρατάξεις εκπροσώπους!(λες και αυτοί δεν ήταν φοιτητές άμεσα θιγόμενοι από τις αποφάσεις που παίρνει η ΓΣΤ, ή λες και δεν έχουν την ικανότητα να υπερασπιστούν την άποψή τους και έχουν την ανάγκη από ηγετίσκους για να τους «αντιπροσωπεύουν). Επίσης απαιτούσαν ανά διαστήματα να απουσιάζουν εντελώς οι μη διορισμένοι εκπρόσωποι από τον χώρο της διαδικασίας, στη βάση κάποιου αόριστου κανονισμού που αν καταλαβαίνουμε σωστά αναιρεί τη φύση του ασύλου και το δικαίωμα παρακολούθησης διαδικασιών των οργάνων συνδιοίκησης! Προφανώς δεν θα πρέπει να σεβόμαστε τέτοιου είδους κανονισμούς, άλλωστε αν όλοι σέβονταν κάθε νόμο και κανονισμό, θα ζούσαμε ακόμη σε καθεστώς ελέω θεού μοναρχίας… Πέρα από αυτά καταγγέλλουμε την εντελώς απαξιωτική στάση των καθηγητών για τα φοιτητικά ζητήματα τα οποία για άλλη μια φορά είχαν μπει στο τέλος της διαδικασίας και μετά από 4 ώρες συζήτησης γύρω από θέματα που κατά κύριο λόγο αφορούσαν αυτούς «ξεπετάχτηκαν» σε ένα εικοσάλεπτο, χωρίς κανένα από αυτά να γίνει δεκτό, χωρίς για κανένα από αυτά να μπουν έστω στη διαδικασία να ψηφίσουν εναντίον του! Συγκεκριμένα:

 Ø      Το ζήτημα της εμβόλιμης εξεταστικής του Ιουνίου ήθελαν λίγο χρόνο ακόμη να το σκεφτούν και το παρέπεμψαν στην επόμενη συνεδρίαση…
Ø      Το ζήτημα των αλυσίδων στις ξένες γλώσσες το παρέπεμψαν επίσης στην επόμενη διαδικασία με τη δικαιολογία ότι οι συγκεκριμένοι καθηγητές ήταν απόντες. Ας σημειώσουμε ότι σε προηγούμενη συνεδρίαση της ΓΣΤ, οι ίδιοι οι καθηγητές των ξένων γλωσσών είχαν δηλώσει ότι συμφωνούν στην κατάργηση του μέτρου της αλυσίδας, απλά δεν το είχαν κάνει εγγράφως!
Ø      Στο ζήτημα της επανεξέτασης των γραπτών σε περιπτώσεις μαζικών κοψιμάτων δε δοκίμασαν καν να δώσουν μία σοβαρή απάντηση!
Ø      Στο ζήτημα των σημειώσεων τις οποίες λόγω της επικίνδυνης ανευθυνότητας των περισσότερων καθηγητών, συνεχίζουμε να πληρώνουμε στο «university press» ενώ θα αρκούσε, για να τις παίρνουμε δωρεάν, απλά να πάνε και να δηλώσουν στην οικονομική υπηρεσία του Πανεπιστημίου ότι έχουν δώσει στο συγκεκριμένο φωτοτυπάδικο ακαδημαϊκές σημειώσεις, έριξαν την ευθύνη στους φοιτητές που όταν καλούνται να πληρώσουν δεν πάνε να καταγγείλουν το φαινόμενο στη Γραμματεία του Πανεπιστημίου!!
Ø      Για το ζήτημα των αυθαιρεσιών από πλευράς επιτηρητών προς τους εξεταζόμενους στη διάρκεια των τελευταίων εξεταστικών: τις αλλαγές θέσης πριν καν δοθούν τα θέματα, την παρακράτηση προσωπικών αντικειμένων, το ύφος νταβατζή, τις απειλές και τις απαράδεκτες προσβολές σε φοιτητές… Για όλα αυτά δεν είχαν να πουν λέξη. Περιορίστηκαν να εξηγήσουν ότι η επιτήρηση είναι έργο δύσκολο και απαιτείται να λαμβάνονται μέτρα. Από πότε αυτά τα μέτρα μπορούν να λαμβάνονται αυθαίρετα και μονομερώς;

Τέρμα πια στον εμπαιγμό!
    Καταγγέλλουμε την απόλυτη απαξίωση των δίκαιων φοιτητικών αιτημάτων για δωρεάν σημειώσεις, σπάσιμο της «αλυσίδας μαθημάτων», ξεκάθαρη ύλη στα εξεταζόμενα μαθήματα, τερματισμό της καθηγητικής αυθαιρεσίας καθώς και της ανάρμοστης στάσης των επιτηρητών. Η συμπεριφορά αυτή δεν αντιστοιχεί στην ποιότητα του ακαδημαϊκού διαλόγου, ούτε φυσικά στην παιδεία που υποτίθεται ότι συνεπάγεται ο κοινωνικός τους ρόλος... Η Γενική Τμήματος δε συγκαλείται για να προχωρά σε στημένες ψηφοφορίες στα εκλεκτορικά εγκωμιάζοντας τους μελλοντικούς μας προφεσόρους ούτε για να ανανεώνει συμβάσεις 12ετίας με τους ξενοδοχιάρχες μετατοπίζοντας τη λύση του κτιριακού από το άμεσο στο απώτατο μέλλον. Συγκαλείται κυρίαρχα για τη θέσπιση ενός πεδίου ειλικρινούς διαλόγου ανάμεσα στα συμβαλλόμενα μέρη με στόχο την επίλυση των προβλημάτων της ακαδημαϊκής κοινότητας, τη συντριπτική πλειοψηφία της οποίας αποτελούν οι φοιτητές! Το σαμποτάρισμα των διεκδικήσεών μας από πλευράς της καθηγητικής μειοψηφίας, σημαίνει ότι διάλεξαν ήδη πλευρά στον μαινόμενο κοινωνικό αγώνα της σημερινής περιόδου. Διάλεξαν να είναι στην πλευρά εκείνων που ψήφισαν τους νόμους της εντατικοποίησης και των ιδιωτικοποιήσεων, με εκείνους που σήμερα ξεπουλάνε τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία μαζί με ότι έχει απομείνει από τον δημόσιο πλούτο. Εκείνων που μας ετοιμάζουν ένα μέλλον χωρίς προοπτική, με ένα πτυχίο χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα σε μία αγορά εργασίας με σπαστά ωράρια, εργοδοτική τρομοκρατία και ανασφάλιστη εργασία.. Σε τελική ανάλυση, αφού δεν υπάρχει από πλευράς τους, διάθεση διευθέτησης των συγκρουόμενων συμφερόντων μας με τα μέσα που προσφέρει ο διάλογος, εξ αντικειμένου καλούμαστε να απαντήσουμε τα μέσα που μας προσφέρει το Φοιτητικό Κίνημα.
      Καταγγέλλουμε την αντιδημοκρατική τακτική της αφαίρεσης του λόγου από πλευράς του προεδρείου της ΓΣΤ σε μέλη του σχήματός μας και με τη συγκατάθεση των καθηγητών και με δικαιολογία την υπεράσπιση ενός τουλάχιστον απαράδεκτου κανονισμού, ο οποίος δε λαμβάνει υπ’ όψιν του της αντικειμενικές συνθήκες μίας συνέλευσης εντός του πανεπιστημιακού ασύλου και προσβάλει κατάφορα τις δημοκρατικές δομές του φοιτητικού συνδικαλισμού. Ακόμη περισσότερο αυτή η τακτική συγκρούεται με την αντιιεραρχική δομή του σχήματός μας, καλώντας μας να ορίσουμε συγκεκριμένους  αρχηγίσκους – αντιπροσώπους, κάτι που θα πρόσβαλε την φυσιογνωμία μας αλλά και την αξιοπρέπειά μας ως ανεξάρτητων αριστερών συνδικαλιστών. Απορρίπτουμε την περίπτωση συνέχισης αυτού του μοτίβου της διαδικασίας, θεωρώντας ότι η προσπάθεια επιβολής του γίνεται με κεντρικό στόχο την υποβάθμισή μας με ξεκάθαρη βεβαίως πολιτική σκοπιμότητα. Αποδεικνύει τη σύμπλευση τους με τις τακτικές των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων και τις επιταγές των ιμπεριαλιστικών κέντρων και του ΔΝΤ: την καταστρατήγηση των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων, τον περιορισμό του Ασύλου, τη στοχοποίηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με τελικό στόχο το χτίσιμο μίας εκφυλισμένης δημοκρατίας, μίας «δημοκρατίας» για λίγους… Σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε τις πρόσφατες εξαγγελίες του Παπανδρέου για το νέο Νόμο – Πλαίσιο που ένα από τα βασικά του σημεία είναι η ολοκληρωτική απουσία φοιτητικής συμμετοχής στα όργανα συνδιοίκησης (Σύγκλητος, Γενική Συνεύλευση Τμήματος)!
     Καλούμε τους φοιτητές του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών, να παραβρεθούν στην επόμενη ΓΣΤ και να υπερασπιστούν με την παρουσία και τη φωνή τους τα αιτήματα του Φοιτητικού Συλλόγου για: δωρεάν βιβλία και σημειώσεις, συγκεκριμένη και σε λογικά πλαίσια ύλη στα εξεταζόμενα μαθήματα, ανθρώπινο πρόγραμμα εξεταστικής, εμβόλιμη εξεταστική Ιουνίου για τους επί πτυχίω φοιτητές, σπάσιμο των «αλυσίδων μαθημάτων», πάταξη των αυθαιρεσιών καθηγητών και επιτηρητών, αλλά και το αυτονόητο δικαίωμα της συμμετοχής όλων των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας στις συζητήσεις των οργάνων διοίκησης και συνδιοίκησης. Η διαφορά με τα διορισμένα μέλη είναι απλά ότι εκείνοι έχουν και δικαίωμα ψήφου.
  Φοιτητική Αριστερή ΠΑρέμβαση (στο ΤΜΣ)
                               σχήμα της ΕΑΑΚ

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας γδαρτάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή.
Τους έχω βαρεθεί!                           Βολφ Μπίρμαν

Περιοδείας συνέχεια για το κλιμάκιο της τρόικας

Διαδοχικές συναντήσεις με τους υπουργούς Εσωτερικών, Υγείας, Υποδομών, Εθνικής Αμύνης, Εργασίας και Οικονομίας είχαν σήμερα τα μέλη του κλιμακίου εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Στις χθεσινές συναντήσεις του κλιμακίου με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας τις συζητήσεις απασχόλησαν ο πληθωρισμός και οι καθυστερήσεις σε θέματα απλοποίησης διαδικασιών και στην εκτέλεση αναπτυξιακών προγραμμάτων.

Κατά τη χθεσινή επίσκεψή της στο υπουργείο Οικονομίας, η τρόικα φέρεται να διατύπωσε ενόχληση για τις καθυστερήσεις που καταγράφονται στην απλοποίηση των διαδικασιών σύστασης και λειτουργίας επιχειρήσεων στην Ελλάδα και από τον υψηλό πληθωρισμό που καταγράφεται. Μάλιστα οι ελεγκτές έθεσαν το ερώτημα γιατί δεν σημειώνεται μαζική μείωση τιμών παρά την ύφεση. Από την πλευρά του το Υπουργείο Οικονομίας υποστήριξε ότι «αν εξαιρεθεί η επίπτωση της αύξησης των φόρων ο πληθωρισμός έπεσε στο 1,19 % τον Ιούνιο, από 1,93 % τον Ιανουάριο», καθώς και ότι «υπάρχουν τομείς όπως τα τρόφιμα όπου καταγράφεται μείωση τιμών αλλά και κλάδοι της αγοράς όπως τα ξενοδοχεία - εστιατόρια όπου εξακολουθούν να υπάρχουν ανατιμήσεις».

Σήμερα, οι εμπειρογνώμονες συναντήθηκαν αρχικά με τον υπουργό Εσωτερικών Γ. Ραγκούση. Μετά τη συνάντηση, ο κ. Ραγκούσης δήλωσε πως ενημέρωσε τους εκπροσώπους της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ για τις θεσμικές αλλαγές που υλοποιούνται από το υπουργείο, καθώς και για τα αποτελέσματα αυτών των αλλαγών. Όπως εξήγησε ο κος Ραγκούσης, πρόκειται για «θεσμικές αλλαγές που εγγυώνται ότι η έξοδος της ελληνικής οικονομίας από τη δημοσιονομική κρίση θα είναι μόνιμη και όχι προσωρινή. Θεσμικές αλλαγές που σε τελική ανάλυση εγγυώνται ότι αυτή τη φορά οι θυσίες του ελληνικού λαού θα πιάσουν τόπο». Ακόμα, ο υπουργός διέψευσε ότι οι εκπρόσωποι της τρόικας του ζήτησαν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Ο κ. Ραγκούσης, απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφων, είπε ότι «τίποτα πέραν από αυτά τα οποία ήδη δρομολογούμε και υλοποιούμε δεν τέθηκε».

Στη συνέχεια, τα μέλη της τρόικας μετέβησαν στο υπουργείο Άμυνας. Στη συνάντηση με τον υπουργό, Ευάγγελο Βενιζέλο, τέθηκαν θέματα που αφορούν τα εξελισσόμενα εξοπλιστικά προγράμματα, καθώς και τις πρωτοβουλίες για την περαιτέρω διαφάνεια στις αμυντικές παραγγελίες.

Ακόμα, οι ελεγκτές επισκέφθηκαν το υπουργείο Οικονομικών, όπου, παρουσία του υπουργού, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, είχαν συνάντηση με τον υπουργό Υποδομών Δ. Ρέππα στην οποία τέθηκε το ζήτημα συγχωνεύσεων σε δύο φορείς των συγκοινωνιών. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, η κυβέρνηση προσανατολίζεται στη δημιουργία μέσω συγχωνεύσεων, δύο φορέων στον κλάδο των συγκοινωνιών, ενός σταθερής τροχιάς που θα περιλαμβάνει ΗΣΑΠ τραμ και ΑΜΕΛ (μετρό) και ενός άλλου με τους ΗΛΠΑΠ τρόλεϊ και την ΕΘΕΛ (αστικά λεωφορεία). Η ίδια πηγή διευκρίνισε πως με τις συγχωνεύσεις, που, μεταξύ άλλων θα στοχεύουν σε συνέργιες και την τροφοδότηση των γραμμών του μετρό βάσει επιχειρησιακών και κοινωνικών αναγκών, δεν θα υπάρξουν απολύσεις εργαζομένων, αλλά μετατάξεις προσωπικού.

Για τον ΟΣΕ, θέμα που επίσης συζητήθηκε με την τρόικα, το σχέδιο εξυγίανσης θα παρουσιασθεί την Παρασκευή σε τεχνικό επίπεδο. Για τα ταξί, το υπουργείο Υποδομών εξετάζει την οργάνωση του επαγγέλματος και των εταιριών, καθώς και του νέου κανονισμού που θα εφαρμοσθεί στον κλάδο. Ο κ. Ρέππας παρουσίασε στην τρόικα και στοιχεία για την πορεία των έργων που υλοποιεί το υπουργείο. Σύμφωνα με το σύστημα παρακολούθησης του υπουργείου, κατά μέσο όρο η υλοποίηση ανέρχεται στο 65%, ενώ οι προϋπολογισμοί έχουν βρεθεί στο επίπεδο του 139%.

Οι εμπειρογνώμονες συναντήθηκαν εκ νέου με την υπουργό Οικονομίας Λ. Κατσέλη αλλά και τον υπουργό Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου. Η απλοποίηση των διαδικασιών ίδρυσης επιχειρήσεων και ο νέος αναπτυξιακός νόμος ήταν στο επίκεντρο των συζητήσεων. Σύμφωνα με όσα διέρρευσαν, οι ελεγκτές ζήτησαν επιτάχυνση της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων με την κατάρτιση νομοσχεδίου το οποίο θα αποτελεί «οδηγό» για όλα τα συναρμόδια υπουργεία που έχουν στους τομείς ευθύνης τους τέτοια επαγγέλματα.

Οι βασικές ρυθμίσεις του νέου αναπτυξιακού νόμου, όπως έγινε γνωστό, θα παρουσιαστούν αύριο στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, θα ακολουθήσει δημόσια διαβούλευση όλο τον Αύγουστο και το νομοσχέδιο θα ψηφιστεί από το Β’ Θερινό Τμήμα της Βουλής ενώ οι νέες διατάξεις θα τεθούν σε εφαρμογή από 1ης Ιανουαρίου. Ο νόμος για την απλοποίηση των διαδικασιών ίδρυσης επιχειρήσεων, όπως ανέφεραν πηγές του υπουργείου Οικονομίας, αναμένεται να αρχίσει να παράγει αποτελέσματα από το φθινόπωρο, οπότε θα είναι εφικτή η δημιουργία επιχείρησης σε μία ημέρα και με ένα βήμα.

Το κλιμάκιο των 30 εμπειρογνωμόνων επισκέφθηκε επίσης και το υπουργείο Υγείας, προκειμένου να συζητηθεί με την κα Ξενογιαννακοπούλου το θέμα των δαπανών της Υγείας. Η υπουργός, μετά τη συνάντηση, χαρακτήρισε δύσκολους τους επόμενους έξι μήνες, ενώ η τρόικα δήλωσε ικανοποιημένη από την αρχική εφαρμογή των μέτρων, καθώς φαίνονται, όπως εκτίμησε, τα πρώτα αποτελέσματα από τον περιορισμό των δαπανών. Η τρόικα έχει ήδη επισκεφθεί τα νοσοκομεία "Αττικό", "Γ. Γεννηματάς" και "Ευαγγελισμός'.

Ακόμα, όπως έγινε γνωστό από τον ειδικό γραμματέα του υπουργείου Υγείας Νίκο Πολύζο δεν πρόκειται να μπουν τελικώς ορκωτοί λογιστές στα δημόσια νοσοκομεία, καθώς κάτι τέτοιο δεν ζητήθηκε από την τρόικα. Ωστόσο, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να τοποθετηθούν ορκωτοί λογιστές σε κάποια νοσοκομεία, εφόσον αυτό μπορεί να υποστηριχθεί νομικά, αλλά και να ζητηθεί από τις διοικήσεις των νοσοκομείων. Στη συνάντηση έγινε ξεκάθαρο ότι τα οικονομικά των νοσοκομείων ελέγχονται και θα εξακολουθούν να ελέγχονται από τους ορκωτούς λογιστές, που βρίσκονται στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.

Παράλληλα, άλλα κλιμάκια της τρόικας (στην Αθήνα έχουν έρθει συνολικά 30 άτομα), συνεχίζουν τις επαφές τους με υπηρεσιακά στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και της Τράπεζας της Ελλάδος.

Με αφορμή σημερινό δημοσίευμα του Βήματος, σύμφωνα με το οποίο οι ελεγκτές φέρονται επιμένουν οι επικουρικές συντάξεις να διαμορφωθούν με βάση τις οικονομικές δυνατότητες των Ταμείων και να αποκλειστεί οποιαδήποτε «ανάμειξη» του κρατικού προϋπολογισμού στη χρηματοδότηση των συγκεκριμένων παροχών, το υπουργείο Εργασίας εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία σημειώνει ότι «Οι επικουρικές συντάξεις είναι απόλυτα διασφαλισμένες από όλα τα Ταμεία και για πολλά χρόνια. Αυτή είναι και η διαπίστωση των ελεγκτών μετά την επίσκεψη του κλιμακίου (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ) στα Επικουρικά Ταμεία. Επομένως όσα λέγονται ή γράφονται για συντάξεις που δήθεν κινδυνεύουν είναι απόλυτα ανακριβή».

«Κανένα επικουρικό ταμείο από τα τρία που επισκέφθηκαν μέχρι σήμερα οι εκπρόσωποι της Τρόϊκα, δεν έχει ταμειακό πρόβλημα. Διακινείται αναληθέστατα, για να δημιουργηθεί ίσως πολιτικό ζήτημα ότι δήθεν οι εκπρόσωποι της Τρόϊκας επισκεπτόμενοι τα επικουρικά ταμεία διαπίστωσαν οικονομικά προβλήματα που οδηγούν σε περικοπές επικουρικών συντάξεων. Ουδέν αναληθέστατο. Το αντίθετο συνέβη. Από τις επισκέψεις της Τρόϊκα στα τρία ασφαλιστικά Ταμεία ΤΕΑΔΥ ΤΑΗΤΕΚΟ και ΕΤΕΑΜ διαπιστώθηκε ότι έχουνε επάρκεια οικονομική για πολλά πολλά ακόμα χρόνια. Κάποιοι επαγγελματίες του ψεύδους λένε το αντίθετο συνειδητά για να παραχθεί πολιτικό ζήτημα», δήλωσε σχετικά στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας.

Συνάντηση με τους εκπροσώπους της τρόικας είχε στη Ρηγίλλης και ο πρόεδρος της Ν.Δ Αντώνης Σαμαράς, η οποία κράτησε περίπου μία ώρα και ένα τέταρτο και, όπως έγινε γνωστό, έγινε αναλυτική συζήτηση για θέματα ανάπτυξης αλλά και για τις προτάσεις που παρουσίασε πρόσφατα στο Ζάππειο ο Αντώνης Σαμαράς στο σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση.

Οι έλεγχοι των εμπειρογνωμόνων αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί αύριο, Πέμπτη. Στη συνέχεια, θα συνταχθεί το κέιμενο με τα αποτελέσματα του ελέγχου και το κλιμάκιο θα αποχωρήσει από τη χώρα στις 6 Αυγούστου, αφού παραχωρήσουν συνέντευξη Τύπου.

Επόμενο βήμα στη διαδικασία θα είναι η συνεδρίαση της επιτροπής της Κομισιόν που παρακολουθεί την εφαρμογή του Μνημονίου Συνεργασίας στις 20 Αυγούστου και τρεις μέρες αργότερα η Ελλάδα θα υποβάλλει επισήμως το αίτημα για έγκριση της εκταμίευσης της β’ δόσης του δανείου, ύψους 9 δισ. ευρώ. Στις 13 Σεπτεμβρίου, και αφού έχουν πραγματοποιηθεί οι συνεδριάσεις του Eurogroup και του ΔΝΤ και δεδομένου ότι τα συμπεράσματα του ελέγχου των εμπειρογνωμόνων το επιτρέπει, θα κατατεθεί στην Τράπεζα της Ελλάδας στο λογαριασμό του Δημοσίου η β’ δόση.

Θέλουν οι ... (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) να κρυφτούν και η συνδιοίκηση δε τους αφήνει!

Καθώς οι πανηγυρισμοί και τα κλάματα των φοιτητικών εκλογών δεν έχουν κοπάσει, τα εκλογικά ποσοστά και οι έδρες μοιράστηκαν αναλόγως με τη δυναμική του κάθε πολιτικού χώρου (να’ναι καλά η απλή αναλογική...). Πιο ειδικά, για το Διοικητικό Συμβούλιο η προεδρία στη ΔΑΠ-ΝΔ(φκ), η αντιπροεδρία στη σοσιαλιστική ΠΑΣΠ, η γραμματεία στην ΠΚΣ και το ταμείο στη ΦΑΠΑ-ΕΑΑΚ. Όλες οι θέσεις αυτές κατανεμήθηκαν με τρόπο τον οποίο πρότεινε η ΠΚΣ και στήριξε η ΔΑΠ στη ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε.Ωστόσο, πέρα από τις παραπάνω θέσεις υπάρχουν και αυτές που εκπροσωπείται ο σύλλογος στα όργανα συνδιοίκησης (Σύγκλητος, Κοσμητεία, Φοιτητική Μέριμνα). Και εδώ είναι το ζουμί της υπόθεσης...Τα αλισβερίσια των καθεστωτικών δυνάμεων παραμένουν αθάνατα από την εποχή της Τουρκοκρατίας στη χώρα. Προφανώς αναφερόμαστε στην ξεκάθαρη συνεργασία των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ για τις θέσεις της Συνδιοίκησης. Αφού απόρριφθηκε η πρότασή μας για απλή αναλογική και η ΠΚΣ δήλωσε αμέτοχη, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ έβαλαν σε εφαρμογή τη συμφωνία τους και μοίρασαν μεταξύ τους τις θέσεις προσωποκεντρικά. Να αναφέρουμε εδώ ότι έχοντας «πετάξει» έξω ΦΑΠΑ-ΕΑΑΚ και ΠΚΣ από αυτή τη διαδικασία, η ΔΑΠ έχοντας 4 έδρες θα μπορούσε να κρατήσει όλες τις θέσεις για πάρτη της, αφήνοντας την ΠΑΣΠ (3 έδρες) εκτός παιχνιδιού. Αντιθέτως έγινε το εξής: Η ΔΑΠ κατέβασε υποψηφιότητα και πήρε τη θέση της Συγκλήτου (τακτικό και αναπληρωματικό μέλος). Η ΠΑΣΠ από την άλλη κατέβασε υποψηφιότητα και πήρε χωρίς κανένα αντίπαλο δέος τη θέση της Κοσμητείας (τακτικό και αναπληρωματικό μέλος). Η «κακόμοιρη» Φοιτητική Μέριμνα μοιράστηκε στους δυο νεόνυμφους;(!). Το ίδιο πραγματοποιήθηκε και πέρυσι. Να θυμηθούμε εδώ ότι: αυτοί οι οποίοι συνεργάζονται σήμερα, πριν λίγες μέρες αντάλλαζαν γροθιές και κλωτσιές την ώρα της καταμέτρησης αλλά την επομένη στα φημισμένα σοκάκια της Παλιάς Πόλης.Είναι ξεκάθαρο ότι οι δύο καθεστωτικές παρατάξεις παρά τις οποιοεσδήποτε συγκρούσεις που έχουν, επίπλαστες ή μη, στο κρίσιμο σημείο συνεργάζονται στο βωμό προσωπικών και μικροπολιτικών συμφερόντων. Με αυτό τον τρόπο παίζουν ένα χυδαίο παιχνίδι στις πλάτες όλων, ακόμα και δικών τους μελών αφού η συνεργασία αυτή πάρθηκε μεταξύ των υψηλών στελεχών τους. Το Φοιτητικό Κίνημα απέναντι σε αυτές τις πρακτικές θα πρέπει να βγαίνει επιθετικά και να τις καταδικάζει όπως έχει κάνει και στο παρελθόν. Θα πρέπει με μαζικές γενικές συνελεύσεις και αγωνιστικά πλαίσια να οριοθετεί τέτοιου είδους πολιτικές.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ Φ.ΣΥΛΛΟΓΟΥ Τ.Μ.Σ:

	2010		2009		Διαφορά
ΨΗΦΙΣΑΝ	371	-	334	-	37	-
ΕΓΚΥΡΑ	359	-	326	-	33	-
ΑΚΥΡΑ	12	-	8	-	4	-
ΛΕΥΚΑ	3	0.83%	3	0.92%	0	-0.08%
ΔΑΠ	163	45.40%	147	45.09%	16	0.31%
ΠΑΣΠ	121	33.70%	102	31.28%	19	2.41%
ΕΑΑΚ	42	11.70%	44	13.50%	-2	-1.80%
ΠΚΣ	30	8.35%	29	8.89%	1	-0.53%
ΛΟΙΠΑ	0	0.00%	0	0.00%	0	0.00%

Σύσταση Δ.Σ. Φ. Συλλόγου ΤΜΣ:

Πρόεδρος: ΔΑΠ
Αντιπρόεδρος: ΠΑΣΠ
Γραμματέας: ΠΚΣ - ΜΑΣ
Αν. Γραμματέας: ΔΑΠ
Ταμείας: ΦΑΠΑ (ΕΑΑΚ)
Μέλος: ΔΑΠ
Μέλος: ΔΑΠ
Μέλος: ΠΑΣΠ
Μέλος: ΠΑΣΠ

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ Φ.Α.ΠΑ. ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 19ΗΣ ΜΑΪΟΥ

Νέα μέτρα, ΔΝΤ, εργασιακή περιπλάνηση, ανεργία, εντατικοποίηση των σπουδών, ιδιωτικοποίηση της παιδείας, απαξίωση των πτυχίων… Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το δεξιό δεκανίκι τους ο ΛΑΟΣ, ετοιμάζουν ένα μαύρο μέλλον χωρίς ελπίδα και προοπτική. Το μέλλον της ανασφάλειας και της περιπλάνησης από το οποίο απουσιάζουν ακόμη και τα πιο στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Μας καλούν να υποταχθούμε στα σχέδιά τους και να πληρώσουμε εμείς την κρίση τους, μία κρίση για την οποία οι εργαζόμενοι και η νεολαία δε φέρουν καμία ευθύνη. Ήδη βιώνουμε την εισαγωγή του δράματος στο οποίο μας καλούν να παίξουμε:
Ο εξαντλημένος μαθητής των πανελληνίων και των φροντιστηρίων δίνει τη θέση του στον φοιτητή ενός πανεπιστημίου που λειτουργεί όλο και περισσότερο με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και το οποίο τον ωθεί σε όλο και πιο απάνθρωπους ρυθμούς σπουδών. Έναν φοιτητή που τελικά θα αποφοιτήσει λαμβάνοντας ένα πτυχίο στο οποίο δεν του παρέχονται επαγγελματικά δικαιώματα και αποτελεί περισσότερο διαβατήριο για την ανεργία… Στο επίπεδο των εργασιακών σχέσεων βλέπουμε την χούντα κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ να μας επιστρέφει αιώνες πίσω αμφισβητώντας τα κεκτημένα δικαιώματα μας σε ασφάλιση, πρόνοια, 8ωρο… Παράλληλα οι τιμές στα πιο βασικά αγαθά και προϊόντα ανεβαίνουν δυσβάσταχτα ρίχνοντας το επίπεδο της ζωής μας και οδηγώντας μας στη λιτότητα. Και όλα αυτά σε μία κοινωνία που τείνει να γίνεται πιο αντιδημοκρατική, πιο ασφυκτική για ένα νέα άνθρωπο και τις αγωνιστικές του διαθέσεις. Αυτή είναι η κρίση που βιώνει η πλειοψηφία της κοινωνίας και είναι μία κρίση πολύ πιο βαθιά, πολύ πιο ουσιαστική από την κρίση των σπρεντ, των τραπεζιτών και των κεφαλαίων τους…


Η νεολαία και το φοιτητικό κίνημα δεν πρέπει να μείνουν με κατεβασμένο το κεφάλι. Πρέπει να διαλέξουμε πλευρά: Ενάντια στις πολιτικές ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΕΕ, μαζί με τους εργαζομένους, να διαλέξουμε το δρόμο της ανυπακοής και του ανυποχώρητου αγώνα! Πρέπει να αποδείξουμε ότι το φοιτητικό κίνημα που έχει δώσει μεγαλειώδεις μάχες στο παρελθόν, δεν πρόκειται τώρα να συναινέσει στη βάρβαρη πολιτική τους αλλά θα δώσει μήνυμα αμφισβήτησης σ’ αυτούς που σχεδιάζουν ένα μέλλον για εμάς, χωρίς εμάς. ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία ψάχνουν την εικόνα της συγκατάθεσης στα πανεπιστήμια με τον ίδιο τρόπο που στο εργασιακό τοπίο αναζητούν συμμάχους στις ηγεσίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Θα προσπαθήσουν να δείξουν ότι «έχουν τη νεολαία με το μέρος τους» και στο εγχείρημά τους αυτό προσπαθούν να τους βοηθήσουν οι παρατάξεις τους ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, οι οποίες αποτελούν φορέα των κυβερνητικών σχεδίων και η λογική τους λειτουργεί σαν ταφόπλακα για το φοιτητικό κίνημα. Γι αυτό και η απόρριψή τους στις εκλογές της 19ης Μάη, τις πρώτες φοιτητικές εκλογές μετά την αναγγελία των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων και της προσφυγής στο ΔΝΤ αποτελεί και χτύπημα στις πολιτικές των κεντρικών εκφραστών τους!

ΔΑΠ – ΠΑΣΠ δεν είναι αμέτοχοι!

Η ψήφος στη ΔΑΠ δεν είναι ψήφος αλληλεγγύης στον φίλο μας που κατεβαίνει πρώτη φορά ψηφοδέλτιο ή στον μπάρμαν που μας κερνάει 40 σφηνάκια κάθε Πέμπτη και Παρασκευή βράδυ. Είναι πολιτική ψήφος στήριξης μίας δύναμης που από την ίδρυσή της αποτελεί τον Δούρειο Ίππο των πιο αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων μέσα στα πανεπιστήμια. Είναι ψήφος στην παράταξη που στήριξε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στην εφαρμογή του νόμου – πλαισίου, της λίστας συγγραμμάτων, των αλυσίδων μαθημάτων. Ακόμη στήριξε την ίδρυση μη κρατικών – ιδιωτικών Πανεπιστημίων και άνοιξε το δρόμο για την αναγνώριση των ΚΕΣ. Θεωρούσαν ότι τα ιδιωτικά θα βοηθούσαν το δημόσιο πανεπιστήμιο να αναπτυχθεί μέσω του ανταγωνισμού, λες και λ.χ. τα ιδιωτικά σχολεία ή νοσοκομεία βοήθησαν τα αντίστοιχα δημόσια!
Σε ότι αφορά τα τοπικά ζητήματα, ψήφος στη ΔΑΠ είναι ψήφος σε μία πολιτική δύναμη που για χρόνια ήλεγχε τον Φοιτητικό Σύλλογο ΤΜΣ καλλιεργώντας αυταπάτες στους ψηφοφόρους της ότι αποτελεί τη δύναμη εκείνη που νοιάζεται για τα συμφέροντά τους. Στην πραγματικότητα πέρα από προσωρινές παραχωρήσεις ρουσφετικού τύπου σε μεμονωμένα άτομα (σημειώσεις, κονέ για δουλειά κλπ.) όχι απλά δεν προσέφερε τίποτα αλλά εξυπηρετώντας μικροπολιτικά συμφέροντα δυσχέραινε την κατάσταση σε πολλαπλά επίπεδα: Καμία διεκδίκηση κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων για τους αποφοίτους ΤΜΣ, από τον Φοιτητικό Σύλλογο όσο η ΔΑΠ είχε αυτοδυναμίες, απέραντη κωλυσιεργία στα φοιτητικά θέματα αλλά και σε όσα αφορούσαν το Πανεπιστήμιο πιο συνολικά, όπως το κτηριακό κλπ. Σε ότι αφορά θέματα που αφορούν την καθημερινότητα των φοιτητών: Εντατικοποίηση σπουδών, καθυστέρηση λήψης βιβλίων και επιλογή ορισμένων μόνο από τα παρεχόμενα από λίστα και χωρίς μάλιστα καθορισμένη ύλη, επί πληρωμή σημειώσεις κλπ… Πολλές φορές προτίμησαν για όλα αυτά να μην κάνουν τίποτα για να μη συγκρουστούν με το νόμο – πλαίσιο και άλλους νόμους που είχε περάσει το κόμμα τους όταν βρισκόταν στην κυβέρνηση…


ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΙ!

Ψήφος στην ΠΑΣΠ αποτελεί σήμερα τη στήριξη των ίδιων πολιτικών που εκπροσωπεί και η ΔΑΠ. Το ΠΑΣΟΚ παρά τις προεκλογικές του εξαγγελίες σήμερα ολοκληρώνει και βαθαίνει τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που είχε ξεκινήσει η ΝΔ. Η ΠΑΣΠ αν και φραστικά δηλώνει να διαφωνεί με τα νέα μέτρα δεν κάνει τίποτα για να κλιμακωθεί ο αγώνας προς την κατάργησή τους. Σε Γενικές Συνελεύσεις επιλέγει συγκυριακά να σέρνεται πίσω από αριστερά πλαίσια, κανένα όμως μέλος τους δε συμμετείχε στις κινητοποιήσεις του Φοιτητικού Συλλόγου ή διαφόρων πρωτοβουλιών φοιτητών που είχαν δημιουργηθεί για να κατέβουν οι φοιτητές μαζί με τους εργαζόμενους στις διαδηλώσεις! Προσπαθούν να πείσουν για τις κινηματικές τους αντιλήψεις αλλά όχι απλά δεν κατεβαίνουν στο δρόμο, αλλά ούτε καν η πρόταση παιδείας τους έχει ουσιαστική σχέση με τα αιτήματα του Φοιτητικού Κινήματος. Αντιθέτως αποτελεί έναν συρφετό ενσωματώσημων αιτημάτων τα οποία όχι απλά δεν συγκρούονται με την κυβερνητική πολιτική αλλά την προωθούν από την πίσω πόρτα! Θεωρούν πρωτοπορία την αξιολόγηση των Πανεπιστημίων, δηλαδή τη σύνδεσή τους με την αγορά και την μέτρηση της «παραγωγικότητάς» τους, μία διαδικασία δηλαδή που διασπά τα πτυχία μας και επίσης οδηγεί στην υποχρηματοδότηση όσων Σχολών κρίνονται μη κερδοφόρες για το κεφάλαιο (όπως είναι οι περισσότερες Σχολές ανθρωπιστικών επιστημών!). Επίσης μόνο στα λόγια εναντιώθηκαν στην αναγνώριση των ΚΕΣ και του νόμου πλαισίου της κ. Διαμαντοπούλου και πάλι εν μέρει! Ψήφος στην ΠΑΣΠ σημαίνει στήριξη του πλέον ύπουλου υποστηριχτή των κυβερνητικών μέτρων, σημαίνει ψήφος στους μελλοντικούς ΠΑΣΟΚους κυβερνητικούς και στις τωρινές επιλογές τους: τις φιλοΕΕ τοποθετήσεις, τη στήριξη του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων και του πολυνομοσχεδίου για την εκπαίδευση. Αλλά κυρίως της απάθειας για τα κοινά και της ανάθεσης των λύσεων στους «ειδικούς».

Η ΠΚΣ μέσα από το σημερινό ΜΑΣ και τις «επιτροπές αγώνα» προσπαθεί να συσπειρώσει τις δυνάμεις της παίζοντας το ρόλο του φτωχού πλην τίμιου αγωνιστή που αποστασιοποιείται από τους «ξεπουλημένους» Φοιτητικούς Συλλόγους. Αποδίδει δηλαδή την ηγεμονία των ΔΑΠ – ΠΑΣΠ μέσα στους Συλλόγους τις Συνελεύσεις κλπ. σε μεταφυσικά αίτια τα οποία δεν αποζητά πλέον να λύσει. Αντιθέτως προβάλει με εμονικό τρόπο μία τοποθέτηση του στυλ «ένα φοιτητικό κίνημα μαζί με το ΠΑΜΕ» και έτσι οριοθετεί ασφυκτικά τις δυνάμεις της που πλέον ελέγχει μέσω του ΜΑΣ μακριά από τα όργανα και τις δομές του φοιτητικού κινήματος! Τέλος παραπέμπει τις λύσεις των καθημερινών προβλημάτων στο σοσιαλιστικό μέλλον με αποτέλεσμα να μη δέχεται την ανάγκη για πάλη και τη δυνατότητα για νίκες σε καθημερινά ζητήματα. Αρνείται δηλαδή να καταλάβει ότι η ταξική πάλη είναι συνεχής και οποιαδήποτε παραχώρηση από πλευράς του κράτους και του συνασπισμού εξουσίας παρέχει υλικά και ουσιαστικά οφέλη στα αγωνιζόμενα κοινωνικά στρώματα. Υποτιμά έτσι τις μέχρι τώρα κατακτήσεις των αγώνων του φοιτητικού κινήματος. Μαζί με την ΑΡΕΝ (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) αποτελούν τους δύο πυλώνες μίας Αριστεράς της ηττοπάθειας και της αναμονής, μίας Αριστεράς της διαμαρτυρίας, ανίκανης να δώσει ελπίδα και λύσεις στο σήμερα.


Θεωρούμε ότι στα συλλογικά προβλήματα δεν χωρούν ατομικές λύσεις και γι’ αυτό παρεμβαίνουμε υπερασπιζόμενοι συνολικά τα φοιτητικά συμφέροντα όπου μας δίνεται η δυνατότητα. Από τις μικρές καθημερινές μάχες των αντιπαραθέσεων στα όργανα συνδιοίκησης για το ζήτημα των συγγραμμάτων ή το πρόγραμμα σπουδών, μέχρι τις μεγαλειώδεις κοινωνικές συγκρούσεις για το δίκιο και την αξιοπρέπεια των εργαζόμενων και της νεολαίας παρεμβαίνουμε με την πίστη ότι ο αγώνας μας μπορεί να είναι νικηφόρος. Δεν θεωρούμε όμως ότι αυτές τις νίκες μπορούμε να τις φέρουμε εις πέρας μόνοι μας, ως αυτόκλητη πρωτοπορία του Φοιτητικού Κινήματος. Γι’ αυτό και κρίνουμε ότι η ψήφος στην ΦΑΠΑ σε αυτή τη συγκυρία δεν είναι απλά μία πράξη υποστήριξης της πολιτικής μας αντιπρότασης αλλά και μία ψήφος συλλογικής στράτευσης στους αγώνες που μας περιμένουν από την επόμενη μέρα των εκλογών. Αποτυπώνει την άρνηση αποδοχής της ήττας σε ένα Πανεπιστήμιο που χρόνια τώρα ήταν κάστρο της Δεξιάς, την άρνηση της ανάθεσης των προβλημάτων μας σε γαλάζιους και πράσινους «ειδικούς» και το ξεκίνημα νέων συλλογικών αγώνων. Σηματοδοτεί την άρνηση μας στην αδράνεια και την απάθεια, τη δήλωσή μας ότι στη μάχη της γενιάς μας…

…ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ!

Η νέα αφίσσα της Φοιτητικής Αριστερής Παρέμβασης

Διεθνές Νομισματικό ''Σφαγείο''

124 χρόνια έχουν περάσει από την αιματοβαμμένη πρωτομαγιά στο Σικάγο, από την κατάκτηση του οκταώρου, μετά από τόσες θυσίες για το όραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Σήμερα, έναν αιώνα μετά, ο λαός, οι εργαζόμενοι και η νεολαία ωθούνται και πάλι στη μέγγενη της εξαθλίωσης και της ταπείνωσης. Ξανά στο γύψο της περιπλάνησης, έρμαια στις ορέξεις των εχόντων, στο αδιέξοδο μιας ζωής, από την οποία εξανεμίζεται η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Σε αυτή τη συγκυρία μία γενιά που δεν έχει συναίσθηση της περιόδου, που δε γνωρίζει ποιο είναι το χρέος της απέναντι στην Ιστορία, απέναντι στο μέλλον της, απέναντι στην αξιοπρέπειά της είναι καταδικασμένη να γνωρίσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα στην πιο ακραία εκδοχή της.

Στις 21 Απριλίου ανήμερα της επετείου του πραξικοπήματος φασιστών συνταγματαρχών, μία νέα «χούντα» έρχεται να επιβάλλει ένα αντεργατικό πρόγραμμα κατεδάφισης κάθε λαϊκής κατάκτησης και δικαιώματος, βάζοντας στο γύψο τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Έχοντας ήδη αρχίσει τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, σύσσωμο το εξουσιαστικό μπλοκ (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - εργοδοσία), αποφάσισε την προσφυγή της Ελλάδας στο «μηχανισμό στήριξης» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της ΕΕ. Στο όνομα του δημόσιου ελλείμματος και των χρεών που οι ίδιοι δημιούργησαν και χάριν των αγορών και του ξένου και ελληνικού κεφαλαίου, οδηγούν την κοινωνική πλειοψηφία με ταχύτατους ρυθμούς στην φτώχεια.

Δεδομένων των συνθηκών αξίζει μία αναφορά στη φυσιογνωμία και τις δομές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), του νέου επίσημου διαχειριστή των οικονομικών της χώρας μας... Το ΔΝΤ είναι ένας Διεθνής Οργανισμός που ιδρύθηκε το 1945 και ο οποίος παρακολουθεί τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και τα ισοζύγια πληρωμών των κρατών μελών του με στόχο την «οικονομική σταθερότητα και την προώθηση τoy διεθνούς νομισματικού εμπορίου». Κάθε κράτος - μέλος του ΔΝΤ συνεισφέρει οικονομικά σε αυτό και αναλογικά προς τη συνεισφορά του ορίζεται και το ποσοστό των ψήφων του. Με τα σημερινά δεδομένα τον έλεγχο του ΔΝΤ έχουν οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Μ. Βρετανία. Αποστολή του είναι η παροχή οικονομικής βοήθειας σε χώρες που αντιμετωπίζουν ύφεση, τις οποίες δανειοδοτεί απαιτώντας από αυτές να προβούν σε «μεταρρυθμίσεις - σοκ» σε βάρος συνήθως των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Κάθε χώρα μπορεί να λάβει από το ΔΝΤ βοήθεια δεκαπλάσια από τη συνδρομή της. Αυτή τη στιγμή δηλαδή η Ελλάδα μπορεί να διεκδικήσει το πολύ 12 δις ευρώ. Το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας ανέρχεται σε περίπου 300 δισεκατομμύρια...

Τα μέτρα που επιβάλει το Ταμείο στις χώρες που «προστατεύει» φημίζονται για την αντιδημοφιλότητά τους. Στην Αργεντινή η επιτήρηση οδήγησε την ανεργία στο 40%, στο Μεξικό πάνω από το 50% των πολιτών έφτασαν να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, στην Ισλανδία επιβλήθηκε μείωση των δαπανών όλων των υπουργείων κατά 10%. Η Ρουμανία ωθήθηκε σε μείωση του προσωπικού στον δημόσιο τομέα η οποία οδήγησε 140000 άτομα στην ανεργία. Το ΑΕΠ της Ουκρανίας μειώθηκε κατά 15%, ενώ στην Ουγγαρία επιβλήθηκε η κατάργηση του 13ου μισθού και περικοπή όλων των μισθών κατά 20 - 30 %.

Η περίπτωση της Ελλάδας είναι ακόμη χειρότερη καθώς η κυβέρνηση έχει ήδη προχωρήσει σε μπαράζ αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων πριν ζητήσει τη «στήριξη» του ΔΝΤ. Η ληστρική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα παπαγαλάκια της αποτελούν εγγυητές για την εφαρμογή των πιο απάνθρωπων και δυσβάσταχτων μέτρων που μπορεί να απαιτήσει το διεθνές κεφάλαιο: Ήδη οι νέοι ηγεμόνες, οι τεχνοκράτες του Δ.Ν.Τ. και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας απαιτούν 200.000 απολύσεις στο δημόσιο ως πρώτο όρο για τη δανειοδότηση, απαίτηση την οποία η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ δέχτηκε να ικανοποιήσει!!



Για να συνοψίζουμε:

Με αφορμή το δημόσιο χρέος, επιχειρείται τον τελευταίο καιρό η μεγαλύτερη αναδιανομή του εθνικού πλούτου που έχει συμβεί ποτέ σε βάρος του ελληνικού λαού. Όχι μόνο έχουν ανάγει το υψηλό ποσοστό του εξωτερικού χρέους σε μείζον εθνικό πρόβλημα και αιτία οικονομικής κατάρρευσης (ας σημειωθεί ότι μόνο στην ευρωζώνη την Ελλάδα ξεπερνούν σε χρέος η Ολλανδία, η Ιρλανδία, το Βέλγιο, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία) αλλά συντονισμένα το κυβερνητικό κέντρο και τα ΜΜΕ έχουν προχωρήσει σε μία τεράστιας έκτασης εκστρατεία παραπληροφόρησης και παραπλάνησης των πολιτών. Με αυτόν τον τρόπο διαμορφώνουν το κατάλληλο κλίμα για τη μετακύλιση της κρίσης στα εργαζόμενα κοινωνικά στρώματα αφού καμία άλλη λύση δε διαφαίνεται στον ορίζοντα. Όλη η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το ποια μέθοδος μπορεί να εφαρμοστεί ώστε να ξεπληρωθεί το χρέος με το χαμηλότερο δυνατό επιτόκιο!

Το ζήτημα για εμάς δεν είναι με ποια μέθοδο θα πρέπει η Ελλάδα να διαχειριστεί καλύτερα το καθεστώς αποπληρωμής αφού ακόμη και αν τα επιτόκια κινηθούν σε πολύ χαμηλά επίπεδα τα χρήματα αυτά θα απομυζηθούν από το περίσσευμα των εργαζόμενων στρωμάτων όπως μας δείχνουν τα ιστορικά παραδείγματα των χωρών που πέρασαν από την επιτήρηση του ΔΝΤ αλλά και τα πρόσφατα μέτρα της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Το ζήτημα είναι αν αποδεχόμαστε ότι ένας λαός μπορεί (ή και οφείλει) να ξεπουληθεί, να φτωχείνει και να εξευτελιστεί προκειμένου να πληρώσει το δημόσιο χρέος που χτίζουν εδώ και δεκαετίες στις πλάτες του τα αφεντικά του ή αν πιστεύουμε ότι έχει το δικαίωμα να το αποτινάξει και να αρνηθεί μονομερώς την αποπληρωμή του...



Δεν αρκούν οι γενικόλογες τοποθετήσεις ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα (βλ. ΚΚΕ) ούτε είναι δυνατόν να θεωρείται φιλολαϊκή μία τοποθέτηση που τρέμει να αγγίξει το θέμα της μη πληρωμής του χρέους επειδή φοβάται να τοποθετηθεί ενάντια στην ΕΕ και το ευρώ (βλ. ΣΥΝ). Φιλολαϊκή πολιτική δεν μπορεί να στηθεί πάνω στο πτώμα ενός λαού. Η άρνηση πληρωμής του χρέους δεν είναι το ύστατο μέσο, ούτε πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κάτι που μπορεί να αποροφυθεί εύκολα από τον καπιταλισμό και άρα δεν είναι συστημικά επικύνδινο. Αποτελεί τη μόνη δυνατή αφετηρία μαζί με την αποδέσμευση μας από το ευρώ και την ΕΕ για την ανασυγκρότηση της χώρας προς όφελος του λαού. Όλες οι άλλες λύσεις είναι προϊόντα συνθηκολόγησης με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και αποδοχής μίας τεράστιας ταξικής ήττας. Είναι μέτρα που αποδέχονται τους δυνάστες μας ως υπεύθυνους για τη διαχείριση των ζωών μας και είναι μέτρα που βαθαίνουν και αναπαράγουν την ίδια την κρίση.

Σε ότι αφορά το ξεπέρασμα της κρίσης δε χρειάζονται ανώτερα οικονομικά μαθηματικά, να διαπιστώσει κανείς ότι υπάρχει διαφορετική λύση. Υπάρχει η πρόταση για φορολόγηση εκείνων που πλουτίζουν με το δικό μας κόπο και τα κέρδη τους όχι απλά δεν διανέμονται, αλλά και δεν επανεπενδύονται. Επιχειρήσεις οι οποίες θα δήλωναν ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε τέτοιες συνθήκες και δήλωναν πτώχευση θα μπορούσαν να εθνικοποιούνται απευθείας και έτσι να περνούσαν σε κεντρικό έλεγχο, ενώ οι μικρότερες επιχειρήσεις να περνούσαν στα χέρια των εργαζομένων τους. Αυτός είναι ένας δρόμος για την επίλυση των κρίσεων που δεν ακούμε συχνά στις τηλεοράσεις και βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση με τα όσα προτείνει το ΔΝΤ, η ΕΕ, η κυβέρνηση.

Απέναντι στην ημιμάθεια και το θολό τοπίο που προσπαθούν να στήσουν κράτος και ΜΜΕ, εμείς ως φοιτητές, μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις και τους Συλλόγους μας οφείλουμε να συμμετέχουμε σε μία συλλογική προσπάθεια για να κατεβούμε ξανά μαζί με το εργατικό κίνημα στους δρόμους. Για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να στήσουμε τείχος περηφάνιας απέναντι στους δυνάστες του λαού μας! Αφού η ειρωνεία στης Ιστορίας κάνει τα αιτήματα της Πρωτομαγιάς ξανά επίκαιρα, ας τα θέσουμε με τον τρόπο που τους αρμόζει: Με τους Συλλόγους και τα Σωματεία μας να περάσουμε στην αντεπίθεση! Γιατί η γενιά μας έχει συναίσθηση της περιόδου, γνωρίζει ποιο είναι το χρέος της απέναντι στην Ιστορία, απέναντι στο μέλλον της, απέναντι στην αξιοπρέπειά της...

Φοιτητική Αριστερή Παρέμβαση (στο ΤΜΣ)

σχήμα της ΕΑΑΚ